Author: அதழ் (Page 3 of 16)

சில நாட்களுக்கு முன்பு விஷ்ணுபுரம் குழுமம் நண்பர் சக்திவேல் என்னிடம் தாவரவியல் தொடர்பான ஒரு சந்தேகத்தை கேட்டார். 18 வருடங்கள் ஆகிவிட்டன நான் தாவரவியல் கற்பிக்கத் துவங்கி. திறமையான மாணவர்கள், தங்கப்பதக்கம் வாங்கியவர்கள், பல்கலைக்கழக அளவில் முதலிடம் பெற்றவர்கள் என்று பலர் இருந்திருக்கிறார்கள், இப்போதும் இருக்கிறார்கள், எனினும் இந்த சந்தேகத்தை ஒருவர் கூடக் கேட்டதில்லை.

பிற துறைகளை காட்டிலும் தாவரவியல் துறையில் இயற்கையோடு நெருக்கமாக இருக்கும் வாய்ப்புகள் அதிகம் எனினும் தாவரங்களுக்கு உயிர் இருக்கிறது என்பதையும் அவைகளையும் சக உயிரினங்களாக பார்க்க வேண்டும் என்பதையும் உணரும் தாவரவியலாளர்களை நான் சந்தித்ததில்லை. விதிவிலக்காக பனைப்பாதிரி காட்சன் மட்டும் இருக்கிறார் எனக்கு தெரிந்து. தாவரங்களை அப்படி சக உயிராக பாவித்துத் தான் சக்திவேல் என்னிடம் அந்த சந்தேகத்தை கேட்டார்.

தன் வீட்டு மனோரஞ்சித செடி இரவு முழுக்க விளக்கு ஒளியில் நனைந்து கொண்டிருப்பதை பார்த்துவிட்டு “ஒளிச்சேர்க்கைக்கு தாவரங்களுக்கு ஒளி அவசியம் ஆனால் இப்படி இரவிலும் அவற்றின் மீது இப்படி செயற்கை ஒளி விழுந்துகொண்டே இருந்தால், அவற்றிற்கு எந்த பாதிப்பும் இருக்காதா? நாம் உறங்க வேண்டிய இரவில் இப்படி வெளிச்சம் இருந்து கொண்டிருந்தால் எரிச்சலடைகிறோமே அப்படி அவற்றிற்கும் இருக்குமா” என்று சக்திவேல் கேட்டார். இந்த கேள்வியை கேட்கவும் அப்படி அவற்றின் கஷ்டங்களையும் நினைத்து பார்க்கவும் மனதில் கனிவு வேண்டும்.

பலருக்கு இல்லாத இதுதான் ’தாவரக் குருடு’, plant blindness எனப்படுகிறது. சாலை விபத்துகளின்போது அடிபட்டவர்களுக்கு உதவ, அவர்களுக்கு வருத்தப்பட, ஆம்புலன்ஸை அழைக்க, அவர்கள் குறித்து பேச என்று அநேகமாக பலர் இருக்கிறார்கள். ஒருமுறை இருசக்கர வாகன விபத்தொன்றில் குறுக்கே வந்த நாயும் அடிபட்டுவிட்டது. ஒரு இளைஞர் கடைசிக்கணத்தில் இருந்த அந்த நாய்க்கு தண்ணீர் புகட்டிக் கொண்டிருந்தார்.

ஆனால் நம்மில் பெரும்பாலானோர் மரம் வெட்டப்படுகையில் அதை ஒரு பொருட்டாகக் கூட நினைப்பதில்லை. கோவை பொள்ளாச்சி சாலை விரிவாக்கத்தின் போது நூற்றுக்கணக்கான பெருமரங்கள் வெட்டப்பட்டன. அவறைவெட்டி அகற்றும் பொருட்டு பேருந்துகள் சற்று நேரம் நிறுத்தப்படுகையில் பலரும் வாழைப்பழம் போல அவை அறுக்கப்படுவதை வியப்புடன் வேடிக்கை பார்த்தார்கள். பலர் கைக்கடிகாரத்தை பார்த்து நேரமாவதற்கு சலித்துகொண்டர்கள். வெகு சிலரே “இருக்கற மரத்தையும் வெட்டிட்டா இனி எப்படி மழை வருமெ”ன்று பேசிக்கொண்டார்கள், அங்கு நடந்து கொண்டிருப்பது ஒரு படுகொலை என்று யாருக்கும் தெரியவில்லை. ஏனெனில் தாவரங்கள் அலறுவதில்லை, ரத்தம் சிந்தவில்லை. எனவே அவற்றை மக்கள் கண்டுகொள்ளவில்லை

சமீபத்தில் நான் ஒரு கல்லூரியில் உரையாற்றுகையில் ஒரு அடர் காட்டில் இரண்டு டைனோசர்கள் இருக்கும் புகைப்படத்தை காட்டி ’என்ன தெரிகிறது’? என்று கேட்டேன். பார்வையாளர்கள் பலர் டைனோசர் என்று கூறினார்கள். ஒருவர் கூட அந்த காட்டில் பச்சை பசேலென்று டைனோசர்களை சுற்றி இருந்த மரங்கள், புதர்கள் சிறு செடிகளை பார்க்கவும், கவனிக்கவும், சொல்லவும் இல்லை. நகருதல் இல்லாமல் ஓரிடத்தில் இருப்பதால் தாவரங்களை அலட்சியமாகவும், உயிரற்றவையெனவும் நினைக்கிறார்கள்.

அவையும் வளர்கின்றன, நீரையும் உணவையும் தேடுகின்றன, சேமித்து வைக்கின்றன, காதல் செய்கின்றன, கருவுருகின்றன, சந்ததியை பெருக்குகின்றன என்பதையெல்லாம் நம்மில் பலர் அறிவதில்லை.

சக்திவேலின் சந்தேகத்துக்கு அப்போதே மகிழ்வுடன் பதில்களை அனுப்பி வைத்தேன்.

இப்படியான மிகை ஒளி, காலம் தப்பிய ஒளி தாவரங்களின் மீது பொழிந்து கொண்டே இருப்பது ஒளிமாசு எனப்படுகின்றது.

தாவரங்களுக்கு ஒளிநாட்டக் கணக்குகள் உண்டு.இது photoperiodism எனப்படும் ஒவ்வொரு தாவரங்களுக்கும் இந்த ஒளிநாட்டக் கணக்கு வேறுபடும். மிகுந்த ஒளிநாட்டமுடையவை long day plants என்றும் குறைந்த நாட்டமுடையவை short day plants என்றும் இவற்றுக்கிடையில் இருக்கும் மிகுதியும் குறைவும் இல்லாமல் மத்திம ஒளித்தேவை உள்ளவை day neutral plants என்றும் வகைப்படுத்தப்படுகின்றன

இந்த கணக்கு பிறழ்கையில் தாவரங்களின் வளர்ச்சி உள்ளிட்ட பலவும் பெரும் குழபத்துக்குள்ளாகின்றன.

விஷ்ணுபுரம் குழுமத்தில் ஒரு மருத்துவர் இந்த non 24 வகை பிரச்சனை உள்ளவர். உயிரி கடிகார கணக்கு பிறழ்ந்துவிட்டிருப்பதால் உறங்குவதில் அவருக்கிருக்கும் பிரச்சனை குறித்து ஜெ தளத்தில் அவர் கோவிட் தொற்று காலத்துக்கு முன்பு கடிதங்கள் எழுதி இருக்கிறார்

அவருக்கிருப்பதைபோலவே பிரச்சனைகள் தாவரங்களுக்கும் உண்டாகின்றன.

ஒளியின் அலைநீளம், அளவு மற்றும் ஒளி விழும் கால அளவு ஆகியவை தாவரங்களுக்கு நேரடியான பாதிப்பை உண்டாக்கும். ஒளிநாட்ட கணக்குகள் நிறமிகள் உருவாக்கம், இலை உதிர்தல், இலைத்துளை திறந்து மூடுதல்,இலை மொட்டுக்கள் உருவாதல், மகரந்த சேர்க்கை, இனப்பெருக்கம் மற்றும் விதை உறக்கம் ஆகியவற்றுடன் நேரடி தொடர்பில் இருப்பதால் மிகை ஒளி இவை அனைத்தையும் பாதிக்கும்.

இரவில் மலரும் நிஷாகந்தி போன்ற மலர்களும், அவற்றை மென்னொளியில் மகரந்த சேர்க்ககை செய்யவரும் இரவாடிகளான பூச்சிகளும் இதனால் பாதிப்படைகின்றன

ஒவ்வொரு உயிருக்கும் , ஒரு செல் நுண்ணுயிரியாகட்டும், தாவரங்கள், மனிதர்கள் என அனைத்து உயிர்களுக்குமே இரவு பகலால் அமையும் அன்றாட, பருவகால மற்றும் சூரிய சந்திர சுழற்சிகளுக்கு ஏற்ப உடலியக்கம் மற்றும் பிற செயல்பாடுகள் நிகழ்கின்றன. தாவரங்களுக்கு ஒளி, வெப்பம், மழை ஆகியவை சமிக்ஞைகள். அவற்றைக்கொண்டு அவை இலைகளை உதிர்ப்பது, உறக்க நிலையில் இருப்பது, மலர்தல், கனி கொடுத்தல். ஆகியவற்றைக் காலக்கணக்கு பிசகாமல் செய்து வருகின்றன.

பகலில் ஒளி ஆற்றலை வேதி ஆற்றலாக மாற்றும் அவற்றிற்கு இரவில் சுவாசிக்க வேண்டி இருக்கிறது.

காலை எழுந்து நாளை துவங்க அலாரம் வைத்துக்கொள்பவர்களும் அலாரம் ஒலி கேட்காமல் தூங்குபவர்களும் நம்மில் பலர் இருக்கையில், மாலை நான்கு மணிக்கே இலைகள் கூம்பி உறங்கும் தூங்கு வாகையை, மிகச்சரியாக மாலை 4 மணிக்கு மலரும் அந்தி மந்தாரையை, பெண் மலர்கள் கருவுற்றதை அறிந்து, மிக அதிக எண்ணிக்கையில் இருக்கும் தென்னையின் ஆண் மலர்கள், இனி அவை இருந்தால் கனி உருவாக்கத்துக்கு செல்வாகும் ஆற்றல் தங்களுக்கும் பகிரப்பட்டு வீணாகும் என்று அனைத்தும் ஒரே சமயத்தில் உதிர்ந்து விடுவதையெல்லாம், கவனித்திருக்கும் சிலருக்கு மட்டுமாவது கொஞ்சம் தெரிந்திருக்கும் மிகை ஒளி மாசினால் தாவரங்களுக்கு உண்டாகும் பாதிப்புகளை குறித்து.

தாவரவியலில் Plant Biological Rhythms என்னும் மிக முக்கியமான உயிரியல் நிகழ்வில் மிகை ஒளியால் உண்டாகும் பாதிப்புகள் குறித்து பெரிய அளவில் ஆய்வுகள் நடக்கவில்லை எனினும் கவனிப்புக்குள்ளாகி இருக்கிறது இந்த விஷயம்.நெடுஞ்சாலைகளின் விளக்குகளின் எண்ணிக்கையை, ஒளியை கட்டுப்படுத்துதல், தேவையான இடங்களில் மட்டும் இரவு விளக்குகளை உபயோகித்தல் என்று மெல்ல மெல்ல இந்த விஷயம் தொடர்பான முறைப்படுத்தல்கள் சில நாடுகளில் துவங்கி இருக்கின்றன.

தாவரங்களுக்கு உண்டாகும் பாதிப்பு மனிதர்களுக்கும் உண்டாகும் பாதிப்புத்தான்.

ஒளி மாசு என்பது தேவையற்ற, பொருத்தமற்ற, அதிகப்படியான செயற்கை விளக்குகளின் ஒளிப்பொழிவை குறிக்கிறது.இரவு நேர அலங்கார விளக்குகளின் மிகையொளி, இரவுp போக்குவரத்தின் வாகன ஒளி. இரவின் நகர ஒளி (SkyGlow) ஆகியவை தாவரங்களுக்கு உண்டாக்கும் பிரச்சனைகள்தான் ஒளிமாசு.

எனினும் ஒளி போதாமல் இருக்கும்,  குளிர்காலங்களில் சாகுபடி செய்யப்படும் பயிர்களுக்கு இயற்கை ஒளிக்கு ஈடாக அளிக்கப்படும் செயற்கை ஒளி விளக்குகள் இந்த வகை மாசை உருவாக்குவதில்லை.

அது ஒரு சாகுபடி தொழில் நுட்பம்.  தாவரங்களை  பிரியமான செல்லபிராணிகளை போல பழக்கி நமக்கு வேண்டியதை, வேண்டிய அளவில் எடுத்துக் கொள்ளும் வழிகளில் இதுவும் ஒன்று

தாவரங்களில் நடைபெறும் Photosynthesis, photoperiodism, photomorphogenesis, Phototropism  ஆகியவற்றிற்கான வேறுபாட்டை அறிவதன் மூலம் இதை  புரிந்து கொள்ளலாம்.

சூரிய ஒளியின் முழு நிறமாலை என்பது வானவில்லின் அனைத்து வண்ணங்களையும் கொண்டுள்ள  சூரியனின் வெண்ணிற ஒளியைக் குறிக்கின்றது. சூரியன் அதன் வேறுபட்ட  நிறங்களை பொருத்து, பல அளவிலான அலைநீளங்களில் கதிர்வீச்சை வெளியிடுகிறது, பூமியின் வளிமண்டலம் அதிலிருக்கும் புற ஊதா (UV) மற்றும் அகச்சிவப்பு (IR) கதிர்வீச்சுகளை தடுக்கிறது.

பூமியின் உயிர்களை நிலைநிறுத்தும் முதன்மை ஆதாரம்  சூரிய  கதிர்வீச்சுதான் அதிலும் தாவாங்களுக்கு சூரிய ஆற்றல் பலவிதங்களில் அத்தியாவசியமானது.சூரியன் அதன் வேறுபட்ட  நிறங்களை பொருத்து, பல அளவிலான அலைநீளங்களில் கதிர்வீச்சை வெளியிடுகிறது, பூமியின் வளிமண்டலம் அதிலிருக்கும் புற ஊதா (UV) மற்றும் அகச்சிவப்பு (IR) கதிர்வீச்சுகளை தடுக்கிறது.

பூமியின் உயிர்களை நிலைநிறுத்தும் முதன்மை ஆதாரம்  சூரிய  கதிர்வீச்சுதான் அதிலும் தாவாங்களுக்கு சூரிய ஆற்றல் பலவிதங்களில் அத்தியாவசியமானது.

இதில்  Photosynthesis என்பது ஒளியாற்றலைக்கொண்டு அவை உணவை  தயாரித்து மாவுச்சத்தாக சேமித்து வைத்துக்கொள்வது.

Phototropism என்பது ஒளியை நோக்கி திரும்புதல் அல்லது வளர்தல். எளிய உதாரணமாக தென்னந்தோப்புகளில் மதில் ஓரமாக இருக்கும் மரங்கள் வெளியில்  வளைந்து வளர்ந்திருப்பதை பார்த்திருப்போம்.  உள் பகுதிகளில் ஒளிக்கான  போட்டி அதிகமாக இருப்பதால் அவை வெளியிலிருக்கும் ஒளியை நோக்கி வளரும், இந்த ’ஒளி நோக்கி வளருதலை; அடிப்படையாக கொண்டு தான் மியாவாக்கி காடு வளர்ப்பு முறை செயல்படுகிறது. மிகச்சிறிய நிலப்பகுதியில் நெருக்கமாக பல்வேறு உயரங்களில் வளரும் தாவரங்கள் வளருகையில்   அவை பக்கவாட்டில் வளர வாய்ப்பில்லாமல் மேல் நோக்கி ஒளியை தேடி வெகு வேகமாக வளர்கின்றன. 3 வருடங்களில் குறிப்பிட்டு சொல்லும்படியான  உயரத்தில் அங்கு தாவரங்களை காணமுடியும்.

Photoperiodism   என்பது  அந்த ஒளிமாசு கட்டுரையில் குறிப்பிட்டிருந்த ஒளி நாட்ட காலக்கணக்கு. ஒவ்வொரு வகை தாவரத்திற்கும் குறிப்பிட்ட அளவு பகல் நேர சூரிய ஒளி தேவைப்படும், சூரிய ஒளிக்கதிரில் ஏற்படும் மாற்றங்களை உணர்ந்து  அதற்கேற்ப  தான் வாழ்வு சுழற்சியை அதாவது  மலரும் காலம், கனி அளிக்கும் காலம் போன்றவற்றை தீர்மானிக்கும்  தாவரங்களின் திறன்.

அதைக் கொண்டுதான் short day plants, long day plants, day neutral plants என்று குறைந்த பகல் நேர ஒளி போதுமானவை, நீண்ட ஒளி நேரம் தேவைப்படுபவை,  இரண்டுக்கும் இடைப்பட்ட, ஒளிக்கால அளவை பொருட்படுத்தாமல் பூத்து காய்க்கும் (நெல், வெள்ளரி) போன்றவை என வேறுபடுகின்றன. இந்த ஒளிக்கால அளவில்  உண்டாகும்  வேறுபாடுகள்  நிழல் மரங்களை   நட்டு இயற்கையாகவும் சரி செய்யப்படுகின்றன.

உதாரணமாக  இதைச் சொல்லலாம்.  சென்ற வாரம் நான் ஏற்காடு இந்திய காபி வாரியத்தின் காபி தோட்டங்களுக்கு சென்றிருந்தேன்.அங்கே வளரும் காபி செடிகளுக்கு 6 மணி நேர பகல் வெளிச்சம் போதுமானதாக இருக்கிறது எனவே காபிச்செடிகளுக்குள்ளும், தோட்ட விளிம்பிலும் சில்வர் ஓக் மற்றும் கல்யாண முருங்கை மரங்களை நட்டு வைத்திருக்கிறார்கள். அவற்றில் உயரமாக கிளைகளதிகமாக இல்லாமல் வளரும் சில்வர் ஒக் மரங்கள் நிரந்தர நிழலுக்கும் அவ்வபோது கத்தரித்து விடப்படும் கல்யாண முருங்கை மரங்கள் தற்காலிக நிழல் அளிக்கவும் பயன்படுகின்றனஅவ்வாறு சரியான கோணத்தில் குறிப்பிட்ட காலத்துக்கு  நிழல் அளிக்கும்படியே  அவை வளர்க்கப்படுகின்றன.

செயற்கை ஒளியில் பயிர் சாகுபடி செய்வதென்பது Photomorphogenesis என்பதை அடிப்படையாகக் கொண்டது. Photomorphogenesis என்பது ஒளிசார்ந்த உடல்வளர்ச்சி குறிப்பாக செல்கள் பிரிந்து  வளர்வதற்கு தாவரங்கள் சார்ந்திருக்கும் குறிப்பிட்ட நிறத்திலிருக்கும் ஒளிக்கற்றையின் நீளம் என்று கொள்ளலாம்.

ஒளிக்கற்றையின் நிறம் மற்றும் நீளம் ஆகியவற்றில் இருக்கும் நுட்பமான மாறுபாட்டை புரிந்துகொண்டால் இதை புரிந்துகொள்ள முடியும். தாவரங்களுக்கு ஒளிச்சேர்க்கைக்கு பெரும்பாலும் சூரிய ஒளியின்  நீலம் மற்றும் சிவப்பு ஒளி தேவைப்படுகிறது, ஆனால் மலர்வதற்கு அகச்சிவப்பு ஒளி தேவைப்படுகிறது. இப்படி தண்டின் நீளம் அதிகமாக ,இலைகளின் பச்சை நிறம் அடர்த்தியாக என்று பிரத்தியேக தேவைகள் அவற்றிற்கு உள்ளது

குளிர்காலங்களில் குறுகிய பகல் நேரமும் நீண்ட இரவு நேரமும் இருப்பதால் பகலின் போதாமையை இரவில் செயற்கை வெளிச்சம் கொண்டு ஈடுகட்டி பயிர் சாகுபடி செய்யப்படுகிறது.

இயற்கை ஒளியில் உண்டாகும் எதிர்பாராமைகள், குளிர்காலங்களில் உண்டாகும் போதாமைகளினால் விவசாய பயிர்களின் மகசூல் பாதிக்கப்படுவது உலகெங்கிலும் ஏற்படும் ஒன்று. துவக்க காலங்களில் இந்த குறைபாட்டை களையத்தான் பசுமைகுடில்களில்  கட்டுப்படுத்தப்பட்ட  காலநிலைகளில் பயிர் வளர்ப்பு செய்யப்பட்டது.

1860களில் செயற்கை ஒளியில் பயிர் சாகுபடி குறித்த ஆய்வுக் கட்டுரைகளை H.Mangon,E.Prilleux ஆகியோர் எழுதினர். எனினும் விரிவான வணிக ரீதியான பயிர் சாகுபடிக்கான செயற்கை வெளிச்ச பயன்பாடு 20ஆம் நூற்றாண்டின் முதல் பாதியில் தான் பயன்பாட்டுக்கு வந்தது.

தற்போது கட்டுப்படுத்தப்பட சூழலில் குறிப்பிட்ட கால அளவுகளில் பிரத்யேகமாக வடிவமைக்கப்பட்ட செயற்கை விளக்கொளியில்  பயிர் சாகுபடி என்பது மிக முக்கியமான தொழில் நுட்பமாகி விட்டிருக்கிறது

1809-ல் sir Humphry Davy வளைந்த செயற்கை ஒளிரும் மின்வீச்சு விளக்கை இதற்கெனவே உருவாகினார் . 1879 ல் தாமஸ் எடிசன் மின்விளக்குகளுக்கு பிறகு பல வகையில் பயிர் சாகுபடிக்கு பொருத்தமான செயற்கை விளக்குகளின் பயன்பாடு குறித்து சோதனை முயற்சிகள் தொடர்ச்சியாக மேற்கொள்ளப்பட்டன பல மாதிரி விளக்குகள்  உருவாக்கப்பட்டாலும் வணிகரீதியாக அவற்றை பயன்படுத்த  முடியாத அளவுக்கு செலவு பிடித்த தொழில்நுட்பங்களாயிருந்தன அவையனைத்துமே.

’1901 லிருந்து 1936 வரையில் நடந்த பல ஆய்வுகளுக்கு பின்னர் மெர்குரி வாயு விளக்குகள் இந்த வகை பயன்பாட்டுக்கு பொருத்தமானவை  என சொல்லப்பட்டது, எனினும் அவ்விளக்கொளி  தாவர ஒளிச்சேர்க்கைக்கு பாதகமாயிருந்தது.இறுதியாக LED விளக்குகள் இவ்வாறான கட்டுப்படுத்தப் பட்ட சூழலில் நடைபெறும் விவசாயத்திற்கு பொருத்தமானவை என்று கண்டறியப்பட்டது.1960களில் இவை  சந்தைப்படுத்தப்பட்டு  மேலும் பல தொழில்நுட்ப ரீதியான முன்னேற்றங்களுக்கு உள்ளாகி தற்போது ஆகச்சிறந்த சாகுபடிக்கான செயற்கை விளக்குகளாக  உபயோத்தில் இருக்கின்றன

அதிக சிவப்பு, அகச்சிவப்பு மற்றும் குறைந்த நீலநிறக் கற்றைகளை கொண்டவை, அதிக நீலக்கற்றைகளும் குறைந்த அகச்சிவப்பு கற்றைகள் கொண்டவை என பிரத்யேகமாக  வடிவமைக்கப்பட்ட விளக்குகள் தற்போது கிடைக்கின்றன.  சாகுபடி செய்யப்படும் பயிர்களின் தேவைக்கேற்ப இவை தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றன

இவ்விளக்குகள் இயற்கை ஒளியுடன் கூடுதலாக துல்லியமாகக் காலக் கணக்குகள் கணக்கிடப்பட்டு அந்த நேரத்துக்கு மட்டுமே அளிக்கப்படுபவை.  ஒளியின் தீவிரம், ஒளிக்கற்றையின்  நீளம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் தாவரத்துக்கும்  செயற்கை விளக்குகளுக்குமான இடைவெளி துல்லியமாக கணிக்கப்பட்டு விளக்குகள்  அமைக்கப்படுகின்றன.

இந்த வகையான செயற்கை விளக்குகள் தேவைப்படும்போது ஒளியின் கோணத்தை மாற்றியமைக்க எதுவாக் திருகு கம்பங்களில் அமைக்கப்படும். தற்போது இளஞ்சிவப்பு LED விளக்குகள் தாவர வளர்ச்சிக்கு மிகவும் உதவுவதாக கண்டறியப்பட்டிருக்கிறது.

இவ்வொளி தொடர்ந்து அளிக்கப்படுவதில்லை குளிர் நிரம்பிய,  சூரிய ஒளி மிகக்குறைவாக இருக்கும் காலத்துக்கு மட்டும் அளிக்கப்படுகின்றன. இவற்றால் அந்த பயிர்களுக்கோ அல்லது மனிதர்களுக்கோ  இதுவரை  ஆபத்துகள் ஏதும் கவனிக்கும்படி கண்டறியப்படவில்லை.

சாகுபடி தொழில்நுட்பங்களில் ஒன்றான இதன் விளைவுகள்  இதுவரை பெரிதாக ஆய்வுக்கு உள்ளாகவில்லை. சூழல் வெப்பம் அதிகமாகின்றது என்பதை மட்டும் இப்போதைக்கு கருத்தில் கொண்டிருக்கிறார்கள்

இந்த நிகழ்வில்  வேதியியல் மற்றும் இயற்பியல் நுட்பங்களும் இருக்கின்றன. இந்த இணைப்பில் இருக்கும் கட்டுரை  அவற்றை எளிமையாக விளக்குகிறது https://www.valoya.com/artificial-lighting-in-agriculture/

செயற்கை ஒளியில் பயிர் சாகுபடி குறித்து மேலும் அறிய: https://www.agrivi.com/blog/farming-under-artificial-light-as-a-response-to-future-food-demands/

இங்கிலாந்த்தின்  கிளாஸ்டுஷா* மாகாணத்தில் அமைந்திருக்கும் பார்க்லீகோட்டையின் விரிந்த மைதானத்தில்  நண்பர்கள் பலர் இணைந்து வெப்பக்காற்றுபலூன்களைஉயரப்பறக்கவிட்டும், அது எத்தனை எடைதாங்கும் என்பதை கணக்கிட்டுக்கொண்டுமிருந்தார்கள். அது 1784-ன் செப்டம்பர் மாதம்.

ஃப்ரஞ்ச்சகோதரர்களான  ஜோசப் மற்றும் எட்டியன் இருவரும் எடையற்ற ஒரு பொருளுக்குள்வெப்பக்காற்றைநிறைத்தால் அது உயரே பறக்கும், அதில் பயணம் செய்யலாம் என்பதை பல சோதனைகள் மூலம் 1782- ல் தான் நிரூபித்திருந்தார்கள். வைக்கோல் மற்றும் கம்பளியை எரித்து ஒரு பலூனுக்குள்வெப்பக்காற்றைச் செலுத்தி அந்தப் பலூனை3000 அடி உயரத்தில் 10 நிமிடம் வானில் நிற்க வைத்த முதல் சோதனைக்குப் பிறகு 1783-ல் அந்த வெப்பக்காற்றுபலூனில் ஒரு ஆடு, சேவல் மற்றும் வாத்து ஆகியவற்றையும் அனுப்பி  8 நிமிடம் பறந்தபலூன்10 மைல் தொலைவில் தரையிறங்கியசோதனையையும்வெற்றிகரமாகச் செய்தனர். 

அதே வருடம் நவம்பர் மாதம் மனிதர்கள் வானில் பயணம் செய்த  உலகின் முதல்  வெப்பக்காற்றுபலூனையும் அவர்கள் பறக்கச் செய்தனர். 3 பயணிகளுடன்அந்த  ஹைட்ரஜன்வெப்பக்காற்றுபலூன் சுமார் 10 கிமீபயணித்தது. இந்த வெற்றிக்குப் பிறகு உலகின் பல பாகங்களிலும்இந்தச்சோதனைகள் செய்து பார்க்கப்பட்டது.

கேலப்ஹில்லியர் பாரி (Caleb Hillier Parry) என்பவர் ஆளில்லா வெப்பக் காற்று பலூனைப்பட்டுத்துணியில் உருவாக்கி  ஹைட்ரஜன்வெப்பமூட்டி1784- ஜனவரியில்19 மைல்தொலைவுக்குப்பறக்கக் செய்தார். பாரியின் நெருங்கிய நண்பரானஎட்வர்ட்ஜென்னெரும்அந்தச்சோதனையில் ஆர்வம் கொண்டார்.

இன்றைக்கு சரியாக 240 வருடங்களுக்கு முன்பாக 1784-ன் செப்டம்பர் 2-ம் தேதி மதியம் 2 மணிக்கு  வெப்பக்காற்றுபலூன்களின்சோதனையில்எட்வர்ஜென்னரும்பாரியும்பார்க்லீ கோட்டை மைதானத்தில்   இருந்தனர். ஜென்னரின்பலூன்உயரப் பறந்து  10 மைல் தொலைவில் இருந்த ஆண்டனிகிங்ஸ்காட்என்பவருக்குச் சொந்தமான மாபெரும் எஸ்டேட்டில்தரையிறங்கியது.  அங்கு தோட்ட வேலையில் இருந்தவர்கள் அந்தப் பலூனைக்கண்டு பயந்து கூச்சலிட்டுக்கொண்டிருக்கையில்ஜென்னர்  பலூனைத்தேடிக்கொண்டு அங்கே சென்றார்.  

பலூனைக் காண்பதற்கு முன்னர் எஸ்டேட்உரிமையாளரின்மகளானகேத்தரினை  கண்டதும் காதல் கொண்டார்எட்வர்ட்ஜென்னெர். அவர்களிருவரும்1788-ல் மணம் புரிந்து கொண்டனர்.அவர்களின்திருமணத்தின்போது இருவரின் காதலைக் குறித்த கவிதைகள் எழுதப்பட்டவெப்பக் காற்று பலூன்   திருமணம் நடந்த தேவாலத்திலிருந்துபறக்கவிடப்பட்டது. அந்த பலூன் சென்று தரையிறங்கிய20 மைல் தொலைவில் இருந்த இடம் இன்றும் அவர்களின் காதலின் நினைவுச்சின்னமாக “Air Balloon Inn”. என்னும் பொதுமக்கள் பயன்பாட்டுக்கானபொழுதுபோக்கும் இடமாக இருக்கிறது.

ஜென்னர்வெப்பக்காற்றுபலூன்களிலும், விலங்கு மற்றும் பறவைகளிலும், இயற்கையை அணுகி ஆராய்வதிலும், புதிய அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளை அறிந்து கொள்வதிலும் மிகுந்த ஆர்வம் கொண்டவர். ஜென்னர்தான்பறவைக்கூடுகளில் வைக்கப்படும் குயில் முட்டைகளில் இருந்து வெளிவந்த குயில் குஞ்சுகள் பிற பறவைகளின்முட்டைகளைகூட்டிற்கு வெளியே தள்ளி விடும் brood parasitism என்பதை கண்டறிந்தவர்.

மருத்துவரானஜென்னர்angina pectoris என்கிற மார்பு நெரிப்பு, கண் அழற்சி, போன்ற பலவற்றைக் குறித்து ஆராய்ந்து கட்டுரைகளைவெளியிட்டிருக்கிறார்.  பறவைகள் வலசைபோவதையும்ஆராய்ந்திருக்கிறார்ஜென்னெர்.

கோவிட்பெருந்தொற்றிலிருந்துபலகோடிப்பேர்பிழைத்திருப்பதற்கும்எட்வர்ட்ஜென்னர்தான் காரணம். நவீன நோய் எதிர்ப்பு அறிவியலுக்கானஅடித்தளத்தைஅமைத்தவரானஜென்னரேஉலகின் முதல் அதிகாரபூர்வமானதடுப்பூசியைஉருவாக்கியவர்.அவர்அமைத்துக்கொடுத்த பாதையில் சென்றவர்களால்தான்கோவிட்-19 தடுப்பூசிகள் விரைவாக உருவாக்கப்பட்டு, உலகளவில்கோடிக்கணக்கானஉயிர்களை காப்பாற்ற முடிந்தது.

நோயெதிர்ப்பறிவியலின் (Immunology) தந்தை எனக் கருதப்படும் ஜென்னெர்1796 மே மாதம் 14-ம் தேதி மருத்துவ அறிவியல் வரலாற்றின் பாதையை முழுவதுமாக மாற்றி அமைத்தார். அன்றுதான் பெரியம்மை நோய்க்கு எதிராக,  மாட்டம்மையிலிருந்துஉருவாக்கப்பட்ட  உலகின் முதல் தடுப்பூசி வெற்றிகரமாக அவரால் அளிக்கப்பட்டது.

ஜென்னருக்கு இருபது ஆண்டுகள் முன்பே  இங்கிலாந்திலும்ஜெர்மனியிலும் ஐந்து ஆய்வாளர்கள் (Sevel, Jensen, Jesty, Rendell & Plett) பெரியம்மைக்கு எதிரான தடுப்பூசியைமாட்டம்மைக்கொப்புளங்களிலிருந்துகண்டுபிடித்திருந்தார்கள் 

1774-ல்இங்கிலாந்தின்டார்செட்பகுதியைச்சேர்ந்த  விவசாயிபெஞ்சமின்ஜெஸ்டிக்கும், நிறைய  மாடுகள் வளர்ந்த அவரது பண்ணையில் வேலை செய்தவர்களுக்கும்மாட்டம்மை தொற்று உண்டாகி இருந்தது. ஆனால் அவரது மனைவிக்கும் குழந்தைகளுக்கும்மாட்டமைத் தொற்று உண்டாகி இருக்கவில்லை. நகரில் பெரியம்மைத்தொற்றுவிரைவாகப்பரவியபோது அக்கம்பக்கம் இருந்தவர்களின்  பலத்த எதிர்ப்பையும் பொருட்படுத்தாமல் ஜெஸ்டி தன் குடும்பத்தினரின் கைகளில் சருமத்துக்கடியில்மாட்டம்மைச்சீழை  ஊசியால்குத்திச்  செலுத்தினார், அவர்களுக்கு பெரியம்மை வரவில்லை. இப்படி ஜென்னெருக்கு முன்பே பலர் இந்த சோதனையை செய்திருந்தார்கள்.

ஆனாலும் பொதுவெளியில்பலருக்கு முன்பு இந்தச்சோதனையைச் செய்து அதன் முடிவுகளை மேலும் பல முறை சரிபார்த்து தடுப்பூசியின்செயல்பாட்டுகுறித்தானஆய்வறிக்கைகளையும் அதிகாரபூர்வமாக வெளியிட்டவர் என்னும் வகையில் எட்வர்ட்ஜென்னரே இந்த நோயெதிர்ப்பறிவியல்துறையைஉருவாக்கியவராகிறார். 

தொற்றுநோய்த்தடுப்புமுறைகளின் வரலாறு

பெரியம்மைநோய் வரலாற்றுக்காலத்திலிருந்தே ஆசியா, ஆப்பிரிக்கா, மற்றும் சீனாவில் இருந்தது. பெரியம்மையினால் இறப்பு, கண் பார்வை இழப்பு மற்றும் தழும்புகளால் முகம் விகாரமாவது ஆகியவை உலகின் பெரும்பாலான நாடுகளில் இருந்தது. இதற்கான ஆதரங்கள்கிமு1200-த்தைச்சேர்ந்தஎகிப்தியமம்மிகளிலிருந்துகிடைத்தன.

நூற்றாண்டுகளாகசீனாவிலும்இந்தியாவிலும் காய்ந்த அம்மைப்பொருக்குகளை  உலர்த்தித் தூளாக்கி மூக்குப்பொடி போல உறிஞ்சி நோயெதிர்ப்பைப் பெறும்வேரியோலேஷன்என்னும் வழக்கம் இருந்தது. கொப்புளப்பொடியை மூக்கில் ஊதவெள்ளியாலான சிறு ஊது குழல்கள்பயன்பாட்டில் இருந்தன. பண்டைய சீனாவில்இந்தக்கொப்புளப்பொருக்குத்துகள்கள்உலோகக்கூடைகளில் வைத்து தெருக்களில்விற்கப்பட்டன.

16-ம்நூற்றாண்டுக்கு முன்னரே இந்தியாவில் வங்காள பிராமணர்கள் மத்தியில் இந்த தடுப்பு முறை புழக்கத்தில் இருந்தது என்றும் சமஸ்கிருத மொழியில் எழுதப்பட்டிருந்த அது குறித்த ஆவணங்கள் காலனியாதிக்கத்தின்போதுமறைக்கப்பட்டுஜென்னரின் கண்டுபிடிப்பு முன்வைக்கப்பட்டது என்றும் கூறப்படுகிறது.

இந்தியாவில் இந்த பொருக்குப்பொடியை பிறருக்கு தடுப்பு மருந்தாக அளித்த மருத்துவர்கள் ’திக்காதர்கள்’ (Tikadars) என அழைக்கப்பட்டனர். இன்றும் பல இந்திய மொழிகளில்  தடுப்பூசிபோட்டுக்கொள்வது  திக்கா’’ (tika) என்று அழைக்கப்படுகிறது.

கான்ஸ்டண்டினோபிலில்கொப்புளப்  பொருக்குகளைநோய்த்தடுப்புக்காகநுகரும் முறை புழக்கத்தில் இருந்தது. அதை அறிந்த ஒட்டமான்பேரரசின் அரசவை மருத்துவர் இம்மானுவேல் (Emmanuel Timoni) அந்த முறையை  1714-ல்விளக்கமாக எழுதி ராயல்சொசைட்டிக்குசமர்ப்பித்திருந்தார்.

1720-களில்  கான்ஸ்டண்டினோபிலின்பிரிடிஷ்தூதரின் மனைவி மேரி (Lady Mary Wortley Montegue) இந்தியாவிலும்சீனாவிலும், கான்ஸ்டண்டினோபிலிலும் பரவலாக அப்போது  புழக்கத்தில் இருந்த  பெரியம்மைக்கெதிராகமாட்டம்மைக்கொப்புளங்களின் உலர்ந்த பொடியை மூக்கில் உறிஞ்சும் தடுப்பு முறையைக்கற்றுக்கொண்டு இங்கிலாந்து வந்தார்.1717-ல் மேரி  இதை எழுத்துப்பூர்வமாக அவரது தோழி சாராவுக்குகடிதமொன்றில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். 

மேரியின் சகோதரர்   1713-ல்பெரியம்மையினால் இறந்தார், இறப்பதற்கு முன்னர் அவரிடமிருந்து மேரிக்கும்அம்மைத்தொற்று உண்டானது எனினும் உடலிலும் முகத்திலும் விகாரமான, நிரந்தரமான தழும்புகளுடன்  மேரி பிழைத்துக்கொண்டார். (அவரது உருவச்சித்திரங்கள்வரையப்படுகையில் அந்தத் தழும்புகள் கவனமாக தவிர்க்கப்பட்டன.) 

1721-ல்லண்டனில் பெரியம்மை நோய்த்தொற்றுபரவியபோது  மேரி தனது 4 வயதுமகளுக்கும், 5 வயது மகனுக்கும்  அரசவை மருத்துவரும்அறுவைச்சிகிச்சைநிபுணருமாகியசார்லஸைக் (Charles Maitland) கொண்டு  மாட்டம்மைக்கொப்புளங்களின்உல்ர்பொடியைஉறிஞ்சச்செய்தார். அவரது குழந்தைகளுக்கு பெரியம்மைத் தொற்று உண்டாகவில்லை. அதன்பின்னர் ஐக்கிய ராஜ்ஜியம் முழுவதுமே  சிறைக்கைதிகளுக்கும்அனாதைக்குழந்தைகளுக்கும் வெற்றிகரமாக சார்லஸால்அந்தச்சோதனை செய்து பார்க்கப்பட்டது, பின்னர் அந்த பெரியம்மை நோய்த்தடுப்பு முறை உலகெங்கிலுமே  பரவலாகியது.

ராணுவ வீரர்களுக்கும்குழந்தைகளுக்கும்உலகெங்கிலும் இந்த வேரியோலேஷன் என அழைக்கப்ட்ட தடுப்பு மருந்து அளிக்கப்பட்டது. 1757-ல்இங்கிலாந்தில் ஆயிரக்கணக்கான சிறுவர்களுக்கு இந்த தடுப்பு மருந்து அளிக்கப்பட்டது அச்சிறுவர்களில்8 வயது எட்வர்ட்ஜென்னரும் இருந்தார்.

18-ம்நூற்றாண்டின் இறுதியில் சூடானில் அம்மை நோய்கண்ட குழந்தை இருக்கும் வீட்டுக்குச் செல்லும் தாய்மார்கள், கொப்புளங்களின்எண்ணிக்கைக்குஈடாக கட்டணம் செலுத்தி நோயுற்றகுழந்தையின் கைகளில் கட்டப்பட்ட துணியை கொண்டு வந்து தங்களின் ஆரோக்கியமாக இருக்கும் குழந்தைகளுக்கு கட்டிவிடும் வழக்கம் பரவலாக இருந்தது. இதன் நவீன வடிவமாகத்தான் அமெரிக்கா உள்ளிட்ட பல நாடுகளில்  அம்மை நோயுற்ற குழந்தைகளின் வீட்டுக்கு பலர் குழந்தைகளை அழைத்துவந்து கூடும் அம்மைப் பார்ட்டிகள்2010 வரையிலுமே நடந்தன.(Pox party)*

இந்த தடுப்பு முறைக்குஉலகெங்கிலும்கண்டனங்களும்எதிர்ப்புமிருந்தது, அரசகுடும்பத்தினர் உள்ளிட்ட சிலருக்கு இந்த தடுப்பு முறைக்குப்பிறகுஇறப்பும் உண்டானது எனினும் உலகெங்கிலுமே  பரவலாக இந்த நுகரும் முறை புழக்கத்தில் இருந்தது,பெரியம்மை நோயினால் உண்டான இறப்பு வெகுவாககுறைந்தும் இருந்தது.

1779-களிலிருந்தே பலரும் மாட்டம்மைக்கொப்புளங்களின் தொற்று நோயெதிர்ப்புத்திறனைச்சோதிக்கும்ஆய்வுகளைமனிதர்களில்செய்யத்தொடங்கினர் என்றாலும், 20 ஆண்டுகள் கழித்து ஜென்னர் அதை நிரூபிக்கும் வரை அந்த தடுப்பூசி  அதிகாரபூர்வமாகபுழக்கத்துக்குவந்திருக்கவில்லை.  

ஜென்னர்

ஸ்டீஃபன்ஜென்னருக்கும்சாராஜென்னருக்கும்1749,  மே 17 அன்று அவர்களின் 9 குழந்தைகளில், எட்டாவதாகப் பிறந்தார் எட்வர்ட்ஜென்னர். 

ஜென்னர் பிறந்த சமயத்தில் பிரிடிஷ்மருத்துவப் பயிற்சி மற்றும் கல்வி பெரும் மாற்றம் கண்டிருந்தது. ஆக்ஸ்ஃபோர்டிலும்கேம்பிரிட்ஜிலும் பயின்று வந்த மருத்துவர்கள், மருந்தாளுனர்கள், அறுவை சிகிச்சை நிபுணர்கள்  ஆகியோர் உடனே தொழிலை தொடங்காமல்அனுபவத்தின் பொருட்டு அவரவர் துறைகளில்பிரபலமானவர்களிடம்உதவியாளர்களாக சேர்ந்து பயிற்சி எடுத்துக்கொண்டபிறகே தனியே தொழிலைத்தொடங்கினார்கள். பலர் பயிற்சிக்குப்பின்னரேமருத்துவப்படிப்புக்குச்சென்றார்கள். தொற்றுநோய்களின்பரவலால்மருத்துவச்சேவை அப்போது உச்சகட்ட  தேவையான தொழிலாக இருந்தது 

ஜென்னரின் தந்தை மதகுருவாக இருந்தவர், ஜென்னரின் மிக இளம் வயதிலேயே1754-ல் அவரது  தந்தையும்தாயும்  மறைந்தனர்.அவரை அவரது மூத்த சகோதரர் அன்னையும்தந்தையுமாக இருந்து வளர்த்தார். ஜென்னருக்குஇளமையிலிருந்தேஇயற்கையை கூர்ந்து கவனிப்பதில் மிகுந்த ஆர்வம் இருந்தது. அடிப்படைக்கல்வியை வீட்டுக்கு  அருகில் இருந்த பள்ளியில் படித்த ஜென்னர், 13 வயதில் புகழ்பெற்ற அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் ஜார்ஜிடம் (George Harwicke). உதவியாளராக பணியில் இணைந்தார்.அடுத்த8 வருடங்களில் ஜென்னர் மருத்துவ மற்றும் அறுவை சிகிச்சையின்அடிப்படைக்கல்வியைப்பெற்றிருந்தார்.

அதன் பின்னர் தனது  21-ம் வயதில் லண்டனுக்குச் சென்று செயிண்ட் ஜார்ஜ் மருத்துவமனையில்  பணியிலிருந்தலண்டனின் புகழ்பெற்ற  அறுவை சிகிச்சை நிபுணரான  திரு ஜான்ஹண்டரின்மாணவராகஜென்னர் இணைந்தார். ஜான்ஹண்டர்லண்டனின்முதன்மையான  உடற்கூறாய்வாளர் மற்றும் ஆராய்ச்சியாளர்

ஹண்டருக்கும்ஜென்னருக்கும் இடையே நல்ல புரிதலும் நட்பும் உண்டானது. அந்தப் பிணைப்பு ஹண்டர்1793-ல்மரணமடையும் வரை தொடர்ந்தது. ஹண்டரிடமிருந்துஜென்னர்இயறகையை மேலும் அணுகி ஆராய்வது, எந்தக்கருத்தானாலும் அதற்கான அறிவியல் அடிப்படையைதேடிக்கண்டடைவதன் அவசியம், இயற்கை உயிரியல் நிகழ்வுகளை அறிந்துகொள்ளும் ஆர்வம் மற்றும் தனிமனித ஒழுக்கம் ஆகியவற்றைக்கற்றுக்கொண்டார். 

ஹண்டர் சொல்லித்தான் குயில் குஞ்சுகளின் ’ஒட்டுண்ணியை அடைகாத்தல்’ என்னும் வழக்கத்தைஜென்னெர் கண்டறிந்தார். அந்தக் கண்டுபிடிப்புக்காகத்தான்ஜென்னருக்குராயல்சொசைட்டியின் அங்கத்தினர் என்னும் அந்தஸ்து கிடைத்தது.

ஹண்டருடன்பணிபுரிகையில்தான்ஜென்னருக்கு கேப்டன் குக்கின்கடற்பயணத்தில்உடனிருந்தஜோசப்பேங்க்ஸ்அறிமுகமானார். கடற்பயணத்திலிருந்துபேங்க்ஸ் கொண்டு வந்திருந்த பல உயிரினங்களின்பதப்படுத்தப்பட்டஉடல்களை வகைபிரித்து அடுக்கிவைக்கும் பணியை ஜென்னர் செய்து கொடுத்தார். 

ராயல்சொசைட்டியின்தலைவராக40 வருடங்கள் பணியாற்றிய பேங்க்ஸினால் தான் ஜென்னருக்குஉலகின் தலைசிறந்த அறிவியலாளர்களின், மருத்துவர்களின்அறிமுகமும், நட்பும் கிடைத்தது.  கேப்டன் குக் தனது இரண்டாம் உலகப்பயணத்தில்இணைந்துகொள்ளும் படி விடுத்தஅழைப்பைஜென்னெர்ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. அவருக்கு பறவையியலில், நிலவியலில், இயற்கை வரலாற்றில் மிகுந்த ஆர்வம் இருந்தது. அவற்றில் கவனம் செலுத்தினார். புதைபடிவங்களானஃபாஸில்களைதேடுவதிலும் அவர் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார்.  வெப்பக்காற்றுபலூன்களிலும் சோதனை செய்து இரண்டு முறை சுமார் 12 மைல்தொலைவுக்கு அவரே உருவாக்கிய பலூன்களைஜென்னர்பறக்கச்செய்தார்.

ஹண்டருடன்20 வருட தீவிரமான மருத்துவப்பணிக்குப் பிறகு ஜென்னர் தனது மருத்துவ மேற்படிப்பைஸ்காட்லாந்தின்செயிண்ட்ஆண்ட்ரூஸ்பல்கலைக்கழகத்தில்1792-ல்முடித்துப் பட்டம் பெற்றார். தனது பெயருக்குப் பின்னே  MD, FRS, என்னும் பட்டங்களை குறிப்பிட்ட பிறகே தனது தனிப்பட்ட மருத்துவத் தொழிலை ஜென்னர்தொடங்கினார். 

ஜென்னருக்கு அப்போது டைஃபஸ்பாக்டீரியாக் காய்ச்சல் உண்டானது. அதிலிருந்து குணமாக  ஏராளமான கனிம நீரூற்றுக்கள் இருக்கும் இங்கிலாந்தின் பிரபல நகரமாகியசெல்டென்ஹாமிற்குகோடைக்காலங்களில்நீரூற்றுக்குளியலின்பொருட்டுச்செல்லத்துவங்கினார். அங்கு ஜென்னருக்குமேல்தட்டுமக்களுடனான அறிமுகம் கிடைத்தது. அங்கு அவர் வயலினும்புல்லாங்குழலும்வாசிக்கக்கற்றுக்கொண்டார். கவிதைகள் எழுதினார்.அங்கு ஓய்வில் இருக்கையில் எல்லாம் சீனாவிலும்இந்தியாவிலும்புழக்கத்திலிருந்த  வேரியோலாஷன்எனப்படும்அம்மைக்கொப்புளங்களின்உலர்பொடியைநுகரும்நோய்த்தடுப்புப்முறையைக் குறித்த  கட்டுரைகளைவாசித்துகுறிப்பெடுத்துக்கொண்டார். தனது மருத்துவ அனுபவங்களையும்வாசித்தமருத்துவக்கட்டுரைகளையும்  பிரசுரிக்கத்தகுந்தபடி   ஒழுங்கமைத்துக்கொண்டார்.

ஜென்னர்மருத்துவப்பணியில் இருந்த நகரின்பால்காரப்பெண்மணிகளுக்குமாடுகளின்மடியிலிருந்து பரவிய மாட்டமையினால் மிக லேசான பாதிப்புகள் மட்டுமே உருவானதையும் அவர்களுக்கெல்லாம் பெரியம்மைக்கு எதிரான நோயெதிர்ப்புஇருப்பதாகச்சொல்லப்பட்டகதைகளை அவர் ஹண்டருடன்பணிபுரிகையிலேயே அறிந்திருந்தார்.  பால்காரப்பெண்மணிகள்கர்வத்துடன்“எங்களின் முக அழகு ஒருபோதும் தழும்புகளால்கெட்டுப்போகாது ஏனென்றால் எங்களுக்கு மாட்டம்மைதான் வரும் பெரியம்மை வராது“ என்று சொல்வது கிராமப்புறங்களில்  வாடிக்கையாக இருந்தது. 

அப்போது பெரியம்மையினால் இறப்பு, குறிப்பாக குழந்தைகளின் இறப்பு மிக அதிகமாக இருந்தது.  எனவே ஜென்னர்அதற்கெதிரான தடுப்பு மருந்துகளுக்காக ஆய்வு செய்யத்தொடங்கினார்.

1796-ல்ஜென்னர்13 மனிதர்களுக்குமாட்டம்மைக்கொப்புளங்களின்பொருக்குத்துகள்கள்முகரச்செய்யப்பட்டுபெரியம்மைக்கெதிரானநோயெதிர்ப்பை உருவாக்கிய தகவலை அறிகையாக  ராயல்சொசைட்டிக்குஅனுப்பினார். ஆனால் அக்கட்டுரையின் முக்கியத்துவம் அப்போது சரியாகப்புரிந்துகொள்ளப்படாமல் அந்த ஆய்வறிக்கை ஜென்னருக்கே திரும்ப அனுப்பப்பட்டது.

ஜென்னர் மீண்டும் மீண்டும் அந்த ஆய்விலேயே மூழ்கி இருந்தார். மாட்டம்மை (Cowpox) மாடுகளின்மடிக்காம்புகளில் பெரிய கொப்புளங்களை உருவாக்கியது. பால் கறப்பவர்களுக்கு கைகளில் கொப்புளங்களையும் லேசான காய்ச்சலையும் மட்டுமே உருவாக்கிய மாட்டம்மை வேறு சிக்கல்கள் எதையும் உருவாக்கவில்லை, எனவே மாட்டம்மை மிக லேசான அறிகுறிகள் கொண்ட ஆபத்தில்லாத ஒரு நோயென்பதை அறிந்த ஜென்னர்   மாட்டம்மைக்கொப்புளங்களின்சீழை  மிகக்குறைந்த அளவு உடலில் செலுத்துவதன் மூலம் பெரியமைக்கான் நோய் எதிர்ப்பைப் பெற முடியும் எனக் கருதினார். 

ஜென்னரின்சோதனையும்தடுப்பூசிஉருவாக்கமும்

1796-ல்50 வயதை நெருங்கி கொண்டிருந்த ஜென்னரின் வீட்டுக்கு பால்கொண்டு வந்து கொடுத்துக்கொண்டிருந்த  சாராவின் (Sarah Nelmes) பிளாஸம் (Blossom) என்னும் பசுமாட்டிற்குமாட்டம்மை உண்டாகி இருந்தது. அந்தப் பசுவிடமிருந்துசாராவுக்கும்மாட்டம்மை தொற்றி அவரது புறங்கைகளில் பெரிய கொப்புளங்கள் உருவாகி இருந்தன,

அப்போதுதான் ஜென்னர்மிகச்சவாலானதும்  நவீன அறிவியலின்படிஅறமற்றதுமான ஒரு சோதனையைச் செய்ய முற்பட்டார். 

சாராவின் கைகளில் இருந்த மாட்டம்மைக்கொப்புளங்களின்சீழிலிருந்து உலர்ந்த பொடியைத் தயாரித்த ஜென்னர்1796 மே மாதம் 4-ம் தேதி அவரது தோட்டக்காரரின்8 வயது பேரன் ஜேம்ஸ்பிப்ஸின் இரு கைகளிலும் லேசான கீறல்களை உருவாக்கி அவற்றின் மீது அந்தப் பொடியைலேசாகத்தேய்த்துவிட்டார். 

சிலநாட்களில்ஜேம்ஸுக்கு மிக லேசான மாட்டம்மைஅறிகுறிகளும்காய்ச்சலும் உண்டானது. எனவே மாட்டம்மை ஒரு தொற்றுநோய் என்பதை ஜென்னர்நிரூபித்தார்.அடுத்தகட்டமாகமாட்டம்மை நோய் எப்படி பெரியம்மைக்கெதிரானஎதிர்ப்பைக் கொடுக்கிறது என்பதை நிரூபிக்க வேண்டி இருந்தது. பிப்ஸுக்கு லேசான காய்ச்சல் பசியின்மைஆகியவற்றைத் தவிர வேறு சிக்கல்கள் எழவில்லை, 10ம் நாள் பிப்ஸ் முழுக்க நலமடைந்தான்.

அந்தச்சிறுவனுக்குஜென்னர்பெரியம்மைக்கொப்புளங்களிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட  சீழ் ஊசியை ஜூலை 1-ம் தேதி அளித்தார். அவனுக்கு பெரியம்மை நோய்த்தொற்று  உண்டாகவே இல்லை.

அதன்பிறகு வரலாற்றுச்சிறப்பு மிக்க அந்தத் தடுப்பூசியை தனது மகன்  உள்ளிட்ட மேலும் 25 மனிதர்களுக்கு செலுத்தி அவர்களுக்கும் பெரியம்மை உண்டாகவில்லை என்பதை நிரூபித்து,ஆய்வு முடிவுகளை லண்டனில் தனது சொந்தச்செலவில்`An Inquiry into the Causes and Effects of the VariolaeVaccinae` என்னும் தலைப்பில் ஒரு சிறு நூலாக  ஜென்னர்பிரசுரித்தார். அதன்பின்னரேராயல்சொசைட்டிக்கு அந்த அறிக்கை குறித்த தகவல்கள்தெரியவந்தது.மூன்றுபாகங்களாகஅமைக்கப்பட்டிருந்த அந்த நூலில்ஜென்னர் மாடு என்பதற்கானலத்தீனச்சொல்லானவேக்கா(vacca) என்பதை உபயோகித்து அந்த தடுப்பூசி செலுத்தும் முறைக்குவேக்ஸினேஷன்-vaccination என பெயரிட்டிருந்தார்.

பின்னர் ஜென்னெர்லண்டனுக்குச் சென்று இந்தத்தடுப்பூசிபோட்டுக்கொள்ளதன்னார்வலர்களைத்தேடிக்கண்டுபிடித்தார். ஜென்னரிடமிருந்து சீழ் மருந்தை வாங்கி இருந்த  ஜார்ஜ் பியர்சன், ஹென்றி மற்றும் வில்லியம்ஆகியோரும்லண்டனில் அந்த ஊசியைசெலுத்திக்கொண்டிருந்தார்கள். George Pearson , William Woodville &  Henry Cline 

அதிலும் ஜென்னெருக்கு பல பிரச்சனைகள்உருவாகின. பியர்சன்தடுப்பூசிகண்டுபிடிப்பில்ஜென்னருக்குஎந்தத் தொடர்பும் இல்லை தானே அதைக்கண்டறிந்த்தாகலண்டனில் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்.

வில்லியம்மாட்டம்மைச்சீழுடன் பெரியம்மை சீழை கலந்து நோய்த்தடுப்பைசிக்கலாக்கியிருந்தார்.

பலரும் ஜென்னர்கட்டியவழியிலேயேதடுப்பூசி தயாரித்து உபயோகித்தார்கள் எனினும் ஜென்னர் தயாரித்தது போல மிகச்சரியாக பலர் தயாரிக்கவில்லை எனவே அதன் செயல்பபாடுகள் சில இடங்களில் திருப்தியளிக்கவில்லை.

மாட்டம்மைஉலகின் எல்லா பகுதிகளிலும்பரவியிருக்கவில்லை எனவே தூய மாட்டம்மைச் சீழ் கிடைப்பதும்அதைப் பாதுகாத்து வைப்பதும், ஊசியாகஉபயோப்பதும்அனைவருக்கும் எளிதாக இல்லை.மேலும் உடலின் நோயெதிர்ப்புக் குறித்த அறிவியல் அடிப்படை அப்போது பலருக்கும் தெளிவாக இல்லாததும் கூடுதல் சிக்கலை உருவாக்கியது. 

மாட்டம்மைக்கொப்புளங்களின் சீழ் தேவைப்படுவோர்ஜென்னரையேநாடவேண்டி இருந்தது.   மாட்டம்மைச்சீழை  உலர்த்தி பத்திரப்படுத்தி உலகின் பல பாகங்களுக்கும்எந்தச்  சலிப்புமின்றிஜென்னர் தொடர்ந்து அனுப்பி வைத்துகொண்டிருந்தார். அவரே அவரை உலகின்தடுப்பூசி அலுவலர் என்றழைத்துக்கொண்டார்.  

ஆங்காங்கே சில தவறுகள் நடந்தாலும் ஜென்னரின் அந்தத் தடுப்பூசி முறை வேகமாக அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பாவின் பிற பகுதிகளுக்கும்  பின்னர் அங்கிருந்து  உலகின் மற்ற பகுதிகளுக்கும்பரவியது.   பெரியம்மை இறப்பு வெகுவாகக் குறைந்தது. 

ஜென்னரின் புகழ் உலகெங்கும் பரவியது. எனினும் ஜென்னர் இந்த பாராட்டுகளில் அதிக ஆர்வம் காட்டாமல்பெரியம்மையை உருவாக்கும் காரணிகளைகண்டுபிடிப்பதிலேயே தன் நேரத்தை செலவிட்டார். அவரது மருத்துவத்தொழிலும் குடும்ப நிர்வாகமும் இதனால் வெகுவாகப்பாதிக்கப்பட்டாலும்ஜென்னர் பெரியம்மை நோய்க்கிருமியைகண்டுபிடிப்பதிலேயே தன் கவனத்தைச்செலுத்தினார். 

அப்போது வைரஸ் என்னும் நுண்ணுயிர் கண்டுபிடிக்க பட்டிருக்கவில்லை எனவே ஜென்னருக்குப் பெரியம்மை எப்படி எதனால் உருவானது என்பது தெரிந்திருக்கவில்லை ஆனால் உலகெங்கிலும் பெரியம்மை நோயால் ஏற்படும் மரணங்களைத் தவிர்க்க இந்த மாட்டம்மைத்தடுப்பூசியைபிரபலமாக்கினார். அவரது Chantry என்னும்  பெரிய வீட்டின் ஒரு பகுதியில் ஒரு சிறு குடிசையை உருவாக்கிய ஜென்னர் அதற்கு தடுப்பூசிக் கோவில் (“Temple of Vaccinia”) என்று பெயரிட்டு அங்கே அன்றாடம் ஏராளமான ஏழைகளுக்கு இலவசமாக அந்த தடுப்பூசியைஅளித்துக்கொண்டிருந்தார்.    அவரது சேமிப்பு கரைந்துகொண்டே இருந்தது.

எனவே அரசு  அவருக்கு முதல்தவணையாக10ஆயிரம் பிரிட்ஷ் பவுண்டு நிதியையும் இரண்டாவது தவணையாக20 ஆயிரம் பவுண்டு நிதியையும் பரிசாக அளித்து அவரது ஆராய்ச்சியையும்மக்களுக்குத்தடுப்பூசி தொடர்ந்து அளிக்கப்படுவதையும் ஊக்குவித்தது. 

உலகெங்கும் ஜென்னரின் புகழ் வேகமாகப்பரவியது. ஜென்னர் பல மருத்துவர்களுக்கு அந்தத் தடுப்பூசியை உருவாக்கி செலுத்தும் முறையைபயிற்றுவித்தார்.ஜென்னர்  உருவாக்கிய அதே பாதையில் தான் 100 வருடங்கள் கழித்து லூயிபாஸ்டரும்  பயணித்து ரேபிஸுக்கு எதிரான தடுப்பூசியை கண்டறிந்தார், ஜென்னரைபெருமைப்படுத்தும் விதமாக லூயி அந்த முறைக்குஜென்னர்உபயோகப்படுத்திய அதே  வேக்ஸினேஷன் என்னும் பெயரையேவைத்துக்கொண்டார்.

ஜென்னருக்கு ஏராளமான விருதுகளும்பாராட்டுகளும்கிடைத்தன.1821-ல்நான்காம் ஜார்ஜ் மன்னரின்பிரத்யேகமருத்துவராக  ஜென்னர் நியமனம் செய்யப்பட்டார். 

ஜென்னருக்குஅளிக்கப்பட்டவிருதுகளில் மிகச் சிறப்பானதாகநெப்போலியன்1804-ல் அளித்த ஒரு பதக்கமும், ரஷ்யப்பேரரசி அளித்த ஒரு மோதிரமும் கருதப்படுகிறது. டோக்கியோவிலும்லண்டனிலும்ஜென்னரின்உருவச்சிலைநிறுவப்பட்டது.  

ஜென்னர் அவரது சொந்த ஊரின்மேயராகவும்அமைதிக்கானநீதிபதியாகவும்நியமிக்கப்பட்டார்

பெயரும்புகழும்விருதுகளும் இருந்த அளவுக்கேஜென்னருக்கெதிரான  கண்டனங்களும்,  அந்த தடுப்பூசிக்குஎதிர்ப்புகளும்  இருந்தன. அவரைக் குறித்த அவதூறுகள் பரப்பப்பட்டன ஆனால் ஜென்னர் அவற்றை சற்றும் பொருட்படுத்தவில்லை.

ஜென்னரை கடுமையாக விமர்சித்தவர்களில்  சமயகுருக்கள்அதிகம்பேர் இருந்தனர்.  நோயுற்றஉடலிலிருந்துஎடுத்தவற்றைஆரோக்கியமானவர்களின் உடலில் செலுத்துவதுஇயற்கைக்கும்கடவுளுக்கும் எதிரானது என்னும் கண்டனத்தை வலுவாக ஜென்னருக்கெதிரே அவர்கள் முன்வைத்தார்கள். 

1802-ல்ஜென்னரின்  மாட்டம்மைதடுப்பூசியைப்போட்டுக்கொண்டவர்களுக்குமாட்டுத்தலைமுளைப்பதாகவும், குளம்புகள்  உருவாவதாகவும்கேலிச்சித்திரங்கள். நாளிதழ்களில்வெளியாகின. ஆனால் மாட்டம்மைத்தடுப்பூசியின்   பெரியம்மைகெதிரான   வெற்றிகரமான செயல்பாட்டினால் ஜென்னரின் புகழ்  அப்படியான கேலி, கண்டனங்கள்எதிர்ப்புக்களுக்குமத்தியிலும்வெகுவாகப்பரவியது. 

ஜென்னர்தடுப்பூசியை மேம்படுத்துவதிலும் பெரியம்மை நோய்க்கான காரணத்தை அறிந்து கொள்வதிலும் தொடர்ந்து ஆய்வுகள் செய்துகொண்டிருந்தார். அவரது காதல் மனைவி கேதரின் காசநோயால்1815-ல்மரணிக்கும் வரை தொடர்ந்து ஆய்வுகளில் ஈடுபட்டிருந்த ஜென்னர் மனைவியின் மரணத்குப் பிறகு முற்றிலும் அவற்றிலிருந்து விலகினார்.எட்வர்ட்ஜென்னர்  1823-ல்மரணமடைந்தார்   

அவரது வீடு அருங்காட்சியகமாக மாற்றப்பட்டிருக்கிறது.அந்தப் பூங்காவில் ஜென்னர் அரண்மனையில்மருத்துவராகப்பணியிலிருக்கையில் அங்கிருந்து கொண்டு வந்த திராட்சைக் கொடியின் தண்டுகளிலிருந்து உருவாகிய  ஏராளமான திராட்சைக் கொடிகள் தோட்டத்தில் வளர்கின்றன.

ஜென்னரின்இந்தக் கண்டுபிடிப்பில் பல்லாயிரக்கணக்கான உயிர்கள் காப்பாற்றப்பட்டன. மருத்துவ வரலாற்றில் பல்லாயிரக் கணக்கான மனிதர்களைக் காப்பாற்றியவர்களில் ஜென்னர் முதன்மையானவராகக் கருதப்படுகிறார்.  

1967-லிருந்து உலக சுகாதார  நிறுவனம் பெரியம்மை ஒழிப்பில் தீவிரமாக ஈடுபட்டிருந்தது.  70-களில் நான் பள்ளிச்சிறுமியாக இருக்கையில் சுவர்களில் பெரியம்மை இருப்பதாக அரசு மருத்துவமனைக்கு தகவல் தெரிவித்தால் ஆயிரம் ரூபாய் பரிசு என்றெழுதப்பட்ட வாசகங்களைக் கண்டிருக்கிறேன். என் பள்ளித்தோழன் மணிகண்டனுக்கு பெரியம்மை கண்டு அவன் பார்வையிழந்ததையும் அறிந்திருக்கிறேன்.

உலக சுகாதார நிறுவனத்தின் பணியாளர்கள் பாகிஸ்தான் மற்றும் ஆஃப்கானிஸ்தானில் சேமித்து வைக்கப்பட்டிருந்த பெரியம்மை கொப்புளச்சீழ் உலர்பொடிகளை தேடிக் கண்டறிந்து அழித்தார்கள்.

1975 -ல் பங்களாதேஷில் ரஹிமா பானு என்னும் 3 வயது பெண் குழந்தைக்கு பெரியம்மை நோய் உண்டாகி இருந்தது. பில்கிஸுன்னிஸா என்னும் 8 வயதுச் சிறுமி அது பெரியம்மையாக இருக்கக்கூடும் என்று பெரியம்மை ஒழிப்பு சுகதார அலுவலர்களிடம் தெரிவித்தாள். ரஹிமா தனிமைப்படுத்தப்பட்டு பலத்த பாதுகாப்புடன் வைக்கப்பட்டுக் குணமாக்கப்பட்டாள் . ரஹிமாவே ஆசியாவின் கடைசி பெரியம்மை நோயாளி,பில்கிஸுன்னிஸாவுக்கு பெரியம்மை நோயை தெரிவித்ததற்காக 250 Taka (180 இந்திய ரூபாய்) பரிசாக அளிக்கப்பட்டது.

ரஹிமா

உலகின் கடைசி பெரியம்மைத் தொற்றுசோமாலியாவில்1977-ல் கண்டறியப்பட்டது. சொமாலியாவின் அலி மாவோ மாலின் (Ali Maow Maalin ) என்பவருக்கு உண்டான பெரியம்மை அக்டோபர் 30, 1977 அன்று முழுக்கக் குணமாக்கப்பட்டது.

அலி மலேரியாவினால் ஜூலை 22, 2013 -ல் மரணமடைந்தார். அவரே இயற்கையாக பெரியம்மை தொற்று உண்டான உலகின் கடைசி மனிதர். 1980-ல் உலக சுகாதார நிறுவனம் பெரியம்மை உலகிலிருந்து முற்றிலும் ஒழிக்கப்பட்டது என்று அறிவித்தது.   உலகின்மிக அபாயகரமான தொற்று நோய்களில் முதலில் ஒழிக்கப்பட்டதுபெரியம்மைதான்.

பெரியம்மையை உருவாக்கும்  வேரியோலாவைரஸின்மாதிரிகள் தற்போது சைபீரியா மற்றும் அமெரிக்காவின் இரு ஆய்வகங்களில் பல அடுக்கு பாதுகாப்புடன்வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன.  

A WHO poster commemorating the eradication of smallpox in October 1979, which was officially endorsed by the 33rd World Health Assembly on May 8, 1980.

சாராவின்பசுமாடுபிளாஸம்இறந்த பின்னர் அதன்  பதப்படுத்தப்பட்ட தோல் ஜென்னரால்  லண்டன் செயிண்ட் ஜார்ஜ் மருத்துவ அருங்காட்சியகத்துக்குப் பரிசளிக்கப்பட்டது.  நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னர் பெருநோய்த் தொற்று ஒன்றிலிருந்துமனிதகுலத்தை விடுவிக்க ஜென்னர்ஈடுபட்டிருந்த பெரும் போராட்டமொன்றின் சாட்சியாக அந்த பசுமாட்டின் தோல் இன்றும் மிகப் பத்திரமாக அங்கு காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது .

ஜென்னர்வெப்பக்காற்றுபலூன்சோதனையில்ஈடுபட்டநாளின்240 வது நினைவு தினம் 2024. செப்டம்பரில்அதுபோலவேவெப்பக்காற்றுபலூன்களைப்பறக்கவிட்டுகொண்டாடப்பட்டது.  

அத்தனை நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னர் ஜென்னரின்கண்டுபிடிப்பிலிருந்து சமீபத்திய கோவிட்பெருந்தொற்றுவரையிலான மருத்துவ வரலாற்றின்சங்கிலியில்கோவிட்தடுப்பூசியினால் பிழைத்து இந்தக்கட்டுரையைவாசித்துக்கொண்டிருக்கும் நாமும் கண்ணிகள்தான்.

 பிரான்ஸிஸ்கால்டன் (Francis Galton)

’’In science credit goes to the man who convinces the world, not the man to whom the idea first occurs’’ 

என்று சொல்லி இருக்கிறார். இதற்கு ஜென்னரைத் தவிர வேறு யாரும் அத்தனை பொருத்தமாக இருக்கமாட்டார்கள்

மேலதிகத்தகவல்களுக்கு:

1. https://www.who.int/news-room/spotlight/history-of-vaccination/a-brief-history-of-vaccination
2. https://www.nlm.nih.gov/exhibition/smallpox/sp_vaccination.html
3. ‘How One Daring Woman Introduced the Idea of Smallpox Inoculation to England‘, 
4.  ‘Edward Jenner and the history of smallpox and vaccination‘, 
5. https://www.jameslindlibrary.org/wp-data/uploads/2010/05/J-R-Soc-Med-2018-07-Morabia-255-257.pdf  6.https://artuk.org/discover/stories/the-smallpox-vaccine-edward-jenner-and-a-cow-called-blossom
6. * The TV series South Park (“Chickenpox“) and The Simpsons (“Milhouse of Sand and Fog“) each aired an episode featuring a pox party intended to spread varicella.
7. ^*Gloucestershire.

வழக்கமாகக் கோட்டுர் சாலையில்தான் கல்லூரிக்குச் செல்வது. அங்கே இருக்கும் பெண்கள் பள்ளிக்கு முன்பாகத்தான் வால்ப்பாறைச்சாலை பொள்ளாச்சிச்சாலையைத் தொட வேண்டும்.

அது நான்கு வழிச்சந்திப்பு அங்கே போக்குவரத்துக் காவலர்களோ, சாலைசந்திப்பின் மையத்தில் ஒரு ரவுண்டானாவோ இல்லாததால் வண்டிகள் ஒன்றையொன்று தவிர்த்தும் தயங்கியும் எப்படியோ வழிகண்டுபிடித்துத்தான் முன்னேறுவது வழக்கம். அங்கே எப்போதும் சில நொடிகள் தாமதமாகும்.

பள்ளியின் வாசலில் ஒரு ஓரத்தில் பானிபூரி விற்கும் பீஹாரி இளைஞனை பார்ப்பேன். பிடரியில் வழியும் எண்ணெய் வைத்த தலைமயிர். ஒரே உடைதான் எப்போதும், கலங்கலான நிறத்தில் ஒரு இறுக்கமான டி ஷர்ட், காக்கி நிற முக்கால்ச்சட்டை.

அவனிடம் ஒரு குட்டி ஸ்டூல் இருக்கும் அதில் அவன் உட்காருவதில்லை அந்தக் குட்டிக்குட்டி பானிபூரிகள் நிரம்பி இருக்கும் பையை அந்த ஸ்டூலில் வைத்து மீதமிருக்கும் சிறு இடத்தில் கலங்கலான அந்தப் பானிபூரிக்கான பானியை ஒருபானையில் வைத்திருப்பான். ஒருபோதும் வேறு உடையிலோ அல்லது அமர்ந்தோ அவனைப்பார்த்ததில்லை. பெண்கள் பள்ளி அது என்றாலும் அவன் பூரிகளைத் தருகையில் பூரிகளின் மீதுமட்டும்தான் கண்களை வைத்திருப்பான்.அவன் பெயர் தெரியாதென்பதால் அவனுக்கு நானே பிரசாந்த என்று பெயரிட்டிருக்கிறேன்.

அன்றொரு நாள் அவனை நோக்கி நீலச்சேலையில் வந்த ஒரு பிச்சைக்காரப்பெண் கைகளை ஏந்தி யாசகம் கேட்பதைப்பார்த்தேன். எனக்குப் பெண்கள், அதுவும் நல்ல தேக ஆரோக்கியத்துடன் இருக்கும் பெண்கள் பிச்சை எடுப்பதைப்பார்த்தால் பற்றிக்கொண்டு வரும். ஒரு முறை பொள்ளாச்சி கடைவீதியில் அப்போதுதான் பிடுங்கின கிழங்கு போலிருந்த ஒருத்தி ’’அம்மா அம்மா சாப்பிட எதாச்சும் தாங்கம்மா’’ என்று வயிற்றையும் வாயையும் தொட்டுத்தொட்டுக்காட்டி கேட்டபோது நான் சீரியஸாக’’ எங்க வீட்டுக்கு வரியா தினம் தோட்டத்தை மட்டும் கூட்டிப்பெருக்கு சாப்பாடு போட்டு மாசம் 3000 ரூபாய் தரேன்’’ என்றேன். அவள் என்னை முறைத்துப் பார்த்துவிட்டுப் போனாள்.

அன்றும், அந்தப் பானிபூரிக்காரனே பாவம் அவனிடம் போய் இந்தம்மா கேட்கிறாளே என்று நான் நினைப்பதற்குள் அந்தப்பையன் முதத்தில் எந்த உணர்வு மாறுபாடுமின்றி ஒரு பானி பூரியை எடுத்து நீளமான கட்டை விரல் நகத்தினால் அதை உடைத்து உள்ளே அந்த நீரை ஊற்றி அவளிடன் தந்தான்.

என் வாழ்வின் மகத்தான, நிறைவான தருணங்களில் அதுவும் ஒன்று.

சென்ற வருடம் தூரன்விருது விழாவிற்காக ஈரோடு வழக்கறிஞர் செந்தில் அவர்களுக்கு ச்சொந்தமான கல்யாண மண்டபத்திற்கு சென்றிருக்கையில் மண்டபத்துக்கு நேர்எதிரில் மிக அழகிய நடுத்தர உயரத்திலான ஒரு மரம் நின்றது. அதை முதன் முதலாக  அன்றுதான் பார்த்தேன். அது  Conocarpus lancifolius என்னும் சோமாலியாவை சேர்ந்த மரம். 

அதன் கனிகள் ஒரு கூம்பைப் போல அமைந்திருப்பதால் அதற்குக் கோனோகார்பஸ் என்று பேரினப்பெயர். கார்பஸ் என்றால் கனிகள் என்று பொருள் கோன் போலக் கனிகள் என்ற பொருளில் இருக்கும் இந்தப் பேரினத்தில் இரண்டே இரண்டு சிற்றினங்கள் தான் இருக்கின்றன. லேன்சிஃபோலியஸ் மற்றும் எரெக்டஸ். லேன்சிஃபோலியஸ் என்பது நீளமான கூர் நுனிகொண்ட இலைகளைக் குறிக்கிறது. எரெக்டஸ் என்றால் நேராக நிமிர்ந்து வளர்கின்ற என்று பொருள் இது சதுப்பு நிலங்களில் வளரும் பல தண்டுகளைக் கொண்ட அடர்த்தியான புதர்ச்செடி

கோனோகார்பஸ் லேன்சிஃபோலியஸ்  மரத்தை நேற்று பெங்களூரில் தருண் இன்னும் இரண்டுவருடம் படிப்பின் பொருட்டு இருக்கப்போகும் ஒரு அடுக்கத்தின் வாசலிலும் மேலும்   அதிக  இடங்களிலும்  பார்த்தேன் பெங்களூர் முழுக்க இதை அலங்கார செடியாக வளர்க்கிறார்கள். கற்பகம் பல்கலைக்கழகத்திலிருந்து துவங்கும் சேலம் பெங்களூர் பைபாஸ் சாலையில் இருக்கும் ஒரு உணவகத்தின் வாசலிலும்  ஏராளமான மரங்கள் நட்டு வளர்க்கப்படுகின்றன

இந்தக் கோனோகார்பஸ் போல மிக வேகமாக வளரும் அயல்நாட்டு தாவரங்கள் இயல் மரங்களுக்கும் சூழலுக்கும் பெரும் அச்சுறுத்தலை அளிப்பவை. இப்படித்தான் நமக்கு ஆகாயத்தாமரை பிரிடிஷ் இந்தியாவில் அறிமுகமானது இப்படித்தான் உண்ணிச்செடி என்னும் லண்டானா அறிமுகமாகி இப்போது அழிக்கவே முடியாத ஆக்கிரமிப்பு களையாகி விட்டிருக்கிறது இப்படியேதான் நெய்வேலி காட்டாமணக்கும், சீன கரிசலாங்கண்ணியும் இன்னும் பலவும் ஆக்கிரமிப்பு களைகளாகி விட்டிருகின்றன

ஈரோடு மலை தங்குமிடத்தில் ஆய்வில் ஈடுபட்டிருக்கும் என் மாணவிகளுடன் நான் அங்கு அடிக்கடி செல்கிறேன். சில வருடங்களாக அந்தப் பிரதேசம் முழுக்க  மிக அதிகமாகp பல்கிப் பெருகி கொண்டிருகிறது சீமைக்கொன்றை எனப்படும் Senna siamea  மரம்.  இதன் இலைகளை விலங்குகள் உண்ணுவதில்லை என்பதை விஷ்ணுபுரம் குழுவில் இருக்கும் கால்நடை மருத்துவர்  பவித்ரா தெரிவித்தார்.  இதன் கனிகள் ஏராளமான விதைகளுடன் வெடித்து பரவிச் சூழலில் பெரும் அச்சுறுத்தலாக உருவாகிக் கொண்டிருக்கிறது. நம்மால் கட்டுப்படுத்த முடியாத பார்த்தீனியத்தை போல இதுவும் இன்னும் சில வருடங்களில் உருவெடுக்கப் போகிறது

இந்தக் கோனோகார்பஸ் மரத்திலிருந்து கொஞ்சம் கோந்தும் பார்பிக்யூ அடுப்புகளுக்கான் கரிக்கட்டையும் கிடைக்கின்றது பார்க்க அழகிய தோற்றம் கொண்டிருக்கிறது.  அவ்வளவுதான், ஆனால் இதன் ஏராளமான மகரந்தங்கள் மனிதர்களுக்குச் சுவாசக்கோளாறுகளையும் மேலும் பல  ஒவ்வாமைகளையும் உண்டாக்குகின்றன. இவற்றின் வேர்கள் நிலத்தடி நீரை வெகுஆழம் வரைசென்று உறிஞ்சுகின்றன.    பல வளைகுடா நாடுகளிலும் குஜராத்திலும் இதன் ஆபத்தை உணர்ந்து இதை வெட்டி அகற்றி கொண்டிருக்கிறார்கள்.ஆனால் இந்தியாவின்  பல பகுதிகளில் இதை வாங்கி நட்டுவைத்து நீரூற்றி வளர்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

 அரசு இது போன்ற அதீத வளர்ச்சி கொண்ட தாவரங்களை இறக்குமதி செய்வதை, அவற்றின் பரவலை,  வளர்ச்சி வேகத்தை எல்லாம் தாவரவியலாளர்களின் குழுவொன்றை அமைத்துக் கட்டாயம் தொடர்ந்து கண்காணிக்க வேண்டும்தாவரங்களின் பரவலை   சட்டபூர்வமாகத் தடுக்கும் குவாரண்டைன் இந்தியாவில் மிக மெத்தனமாகத் தான் நடக்கிறது. 

 இந்தியாவில் இந்த botanical illiteracy இப்போது மிக அதிகமாக இருக்கிறது. ஒரு மரம் வேகமாக வளரும் என்றால் அதை உடனே தருவித்து அலங்கார மரமாக வளர்க்கத் தொடங்கிவிடுகிறார்கள். அயல்மரங்களை  வளர்க்கும் முன்பாக அதன் தாவரவியல் பண்புகளை அறிந்துகொள்வது மிக மிக அவசியம்.கவலையளிக்கிறது இந்த மரங்களின் பரவல்.

சீமைக்கொன்றை என்னும் சென்னா சயாமியா, மஞ்சக்கொன்னை என்னும் சென்னா ஸ்பெக்டாபிலிஸ் இரண்டுமே இந்தியாவின் அயல் ஆக்ரமிப்பு மரங்கள். மலர் மஞ்சரிகள் அமைந்திருக்கும் விதத்தில் மட்டும் மிகச் சிறிய வேறுபாட்டைக் கொண்டிருக்கும் இம்மரங்கள் இரண்டும் தோற்றத்தில் ஒரே மாதிரியானவை. இரண்டுமே இயல்மரங்களுக்கான அச்சுறுத்தல்தான்

சென்னா ஸ்பெக்டாபிலிஸ்  வயநாட்டுக்கு 1986-ல் கேரள வனத்துறையால் பிற்பாடு வருந்தப்போகிறோம் என்பதை அறியாமல் நிழல் மரங்களாக  அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.

இதன் விதைகள் தருவிக்கப்பட்டு, முளைத்த நாற்றுக்கள் வயநாடு வனவிலங்கு சரணாலயத்திலும், அருகிலிருந்த  வனச்சரகங்களின் சாலையோரங்களிலும் நடப்பட்டன.

அப்போது கேரள வனத்துறையினருக்கு தெரிந்திருக்கவில்லை அவர்கள் வளர்த்திக்கொண்டிருந்தது அமெரிக்காவின் மிக மோசமான ஆக்கிரமிப்பு மரத்தைத்தான் என்று.  அப்போதே அது ஆசியா, ஆப்பிரிகா, ஆஸ்திரேலியாவில் ஆக்ரமிப்பு மரமாக அறியப்பட்டிருந்தது.

கேரள வனத்துறை இதன் ஆக்கிரமிப்பு ஆபத்தை உணர்ந்தபோது, ஆக்ரமிப்புத் தாவரங்கள் அதற்குள் என்னவெல்லாம் செய்திருக்குமோ அதை அந்த மரம் செய்திருந்தது.

அறிமுகமாகிய 25 வருடங்கள் கழித்து, 2011ல் பல்கிப்பெருகியிருந்த இந்தச் சென்னா மரம்  கேரளக்காடுகளின் ஆக்கிரமிப்பு மரமாக அறியப்பட்டது.

கர்நாடகமும் 2000-ங்களில் லண்டானா ஆக்ரமிப்பு புதர்களைக் கட்டுப்படுத்தும் என எண்ணி பந்திப்பூர் மற்றும் நாகர்ஹோளே தேசியப்பூங்காக்களில் சென்னா மரங்களை அறிமுகப்படுத்தினார்கள்.

2020-ல்  முதுமலைப் பகுதிகளில் சென்னா அடர்த்தியாக வளர்ந்து இயல் மரங்களின் வளர்ச்சியைப் பாதிப்பது கண்டறியப்பட்டது.

இப்போது சென்னாவின் ஆக்ரமிப்பு கேரளா, தமிழ்நாடு மற்றும் கர்நாடக மாநிலங்களின் மிகப்பெரிய  சிக்கலாகி இருக்கிறது. இவற்றைத்தவிர அஸ்ஸாமில் மட்டும் ஒரு சில இடங்களில் இதன் ஆக்கிரமிப்பு கண்டறியபட்டிருக்கிறது

2012-லிருந்து வயநாடு பகுதியில் இதன் ஆக்ரமிப்பை ஆய்வு செய்து வரும் திரு வினயன்  “344.44 km², பரப்பளவு கொண்ட இந்தச் சரணாலயத்தில் 2013-14-ல்  16 km² –ல் பரவியிருந்த  சென்னா, 2019-ல்  89 km² பரப்பளவை ஆக்கிரமித்திருந்தது. தற்போது இதன் ஆக்கிரமிப்பு இந்தச் சரணாலயத்தின் 35% பரப்பளவில் சுமார் 123.86 km-ல் பெருகியிருக்கிறது “என்கிறார். இதன் பரவிப்பெருகும் வேகம் அச்சுறுத்துகிறது.

வயநாடு சரணாலயத்தில், மலர்ந்து அழிந்த மூங்கில்களின் இடத்திலெல்லாம்   மீண்டும் அவை வளர்வதற்குள் சென்னா பரவி மூங்கில்களின் வாழிடங்களையும் ஆக்கிரமித்திருக்கிறது.

காடுகளிலிருந்து குடியிருப்புப் பகுதிகளுக்கும் விதைகள் பரவின. இந்த மரங்களின் மஞ்சள் நிற மலர்களுக்காகவும் நிழலுக்காகவும் இவற்றின் ஆபத்து தெரியாமல் பல இடங்களில் இவை அலங்கார மரங்களாக வளர்க்கப்பட்டன.

வினயனின் ஆய்வுக்குழு சென்னாவின் பரவலில் யானைகளின் பங்கு மிக அதிகமென்கிறது. ஒரு யானைச்சாணக்குவியலில் மட்டும் சுமர் 2000 சென்னா விதைகள் இருப்பதை அவர்கள் பதிவு செய்திருக்கிறார்கள்.

ஆக்கிரமிப்பு மரங்களின் இயல்புகளான, விரைந்து வளர்வது, குறுகிய வாழ்க்கைச் சுழற்சி, ஏராளமான விதைகளை உருவாக்குவது, வெட்டிய அடித்தண்டிலிருந்தும் முளைத்து வளர்வது, வேரிலிருந்தும் தண்டிலிருந்தும் இனப்பெருக்கம் செய்வது ஆகிய இயல்புகளை இந்த இரு மரங்களுமே கொண்டிருக்கின்றன.

கர்நாடகத்திலும்  கேரளாவிலும் இந்தச் சென்னா மரங்கள் வேருடன் பிடுங்கப்பட்டும், ரசாயனங்களை உபயோகித்தும் மரப்பட்டையை உரித்து உலரச்செய்தும் அழிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன.

தமிழ்நாட்டில் இன்னும் இதன் ஆக்கிரமிப்பு குறித்து பலர் அறிந்திருக்கவில்லை. நான் அந்தியூர் வனப்பகுதிக்கு இரண்டாண்டுகளுக்கு முன்பு வந்தபோது அதிகம் தென்பட்டிருக்காத சீமைக்கொன்றை இப்போது மலைப்பகுதி முழுக்க எங்கெங்கிலும் இருக்கிறது

வெள்ளிமலை ஆசிரியர் நவநீதன் இந்த மரங்களின் ஆக்கிரமிப்பை குறித்து சொன்னதும் அவருடன் சீமைக்கொன்றையின் ஆக்கிரமிப்பை அந்த மலைப்பகுதியில் நேரில் ஆய்வுசெய்தேன்.சென்னை கோவை   உடுமலை என நான் செல்லும் நகரங்களில் எல்லாம் இவை பல்கிப்பெருகிக்கொண்டிருப்பதை பார்க்கிறேன்.

கோனொசார்பஸ்,சென்னா போன்ற விரைந்து வளரும் இயல்புகொண்ட அயல் மரங்களை உறுதியாக நாம் அறிமுகம் செய்வதும் வளர்த்துவதும் தடை செய்யப்படவேண்டும்

கத்தாரில் இருக்கும் விஷ்ணுபுரம் குழும நண்பர் பழனி அழைத்திருந்தார். துபாய், கத்தார் முழுக்க நர்சரிகளில் ரெய்டு நடத்தி இந்த கோனோகார்பஸ் மரங்கள் முழுக்க அழிக்கப்பட்டதை தெரிவித்தார்

அப்படியான ஒரு தீவிரக்கட்டுப்பாட்டு முன்னெடுப்பு இந்தச் சீமைக்கொன்றை மற்றும் கோனோகார்பஸ் மரங்களுக்கு இங்கும் உடனடித் தேவையாக இருக்கிறது.

சீமைக்கொன்றையின் விதைகளிலும் இலைகளிலும் இருக்கும் நச்சுpபொருட்களால் பறவைகள்,  பன்றிகளுக்கு  ஆரோக்கியக்கேடுகளும் உண்டாகிறது.

நிழல் தருகிறது கரிக்கட்டை கிடைக்கிறது என்பதுதான் சீமைக்கொன்றையின் பயன்கள். இம்மரத்தை அறுக்கையில் உருவாகும் மரத்தூள் தீவிரமான தொண்டை கண் மற்றும் மூக்கு அழற்சியை உருவாக்குகிறது.

  சீமைக்கொன்றை ஆஸ்திரேலியாவிலும் ஆக்கிரமிப்பு மரமாகியிருக்கிறது.

இயல் மரங்கள் அழிந்துகொண்டிருப்பது அவற்றைச் சார்ந்துவாழும் , அவற்றில் மகரந்தச்சேர்க்கை செய்யும் சிறு பூச்சிஇனங்களையும் அழித்துவிடுகிறது.

குஜாராத் முழுக்கவும், வளைகுடா நாடுகளிலும் கோனோகார்பஸ் அழிக்கப்பட்டுவிட்டது ஆனால் கோவையில் பங்களூரில் பழனியில் நூற்றுக்கணக்கில் அவை வளர்க்கப்படுகின்றன என்றால் அயல் ஆக்கிரமிப்பு தாவரங்களின் பரவல் குறித்த இந்திய வனத்துறையின் செயல்பாடுகள் என்ன என்னும் கேள்வி எழுகிறது   

சீமைக்கொன்றையின் ஆக்கிரமிப்பு அபாயம் குறித்த ஏராளம் ஆய்வறிக்கைகள் வெளியாகி இருக்கின்றன.

டெக்கன் ஹெரால்ட் 2023 டிசம்பரில் சீமைக்கொன்றை மற்றும் பிற அயல் ஆக்கிரமிப்பு மரங்களால் இந்தியப்புல்வெளிகள் அழிந்துகொண்டு வருவதை குறித்த கட்டுரையை வெளியிட்டிருக்கிறது

• India’s grasslands in peril https://www.deccanherald.com/environment/indias-grasslands-in-peril-2803727
• https://www.cabidigitallibrary.org/doi/10.1079/cabicompendium.11462
• https://www.manoramaonline.com/environment/habitat-and-pollution/2022/11/17/senna-siamea-invasive-plant-species-present-a-threat-to-keralas-biodiversity.html
• https://plantwiseplusknowledgebank.org/doi/10.1079/PWKB.Species.11462
• https://www.drishtiias.com/daily-updates/daily-news-analysis/senna-spectabilis
• https://india.wcs.org/Newsroom/Blog/ID/13044/Senna-spectabilis-The-Alien-Green

இவற்றோடு மூடுதிரையைப்போலக்காடுகளுக்குள்சென்றுவிட்டிருக்கும்ஆக்ரமிப்புஏறுகொடிகளில் Mikania micrantha மிகமுக்கியமானது.மரங்களிலும்மின்கம்பங்களிலும் ஏறிக் காடுகளுக்குள் சென்றுமரங்களின் உச்சிவரை பரவியிருக்கும் இந்தக்கொடி மிகமோசமான ஆக்ரமிப்புக் களைச்செடியாக இருக்கிறது.  ஆங்கிலத்தில்இக்கொடியின்பெயர் mile-a-minute vine. 

குட்ஸூ என்னும் ஆக்ரமிப்பு ஏறுகொடி தென்கிழக்காசியா முழுக்க பெரும் சூழல் அச்சுறுத்தலைஉண்டாக்கிஇருக்கிறது. குட்ஸுவைகுறித்தும் ஒருகட்டுரைஎழுதியிருக்கிறேன்: https://logamadevi.in/3191

ஆயுத பூஜை விடுமுறையில் சென்னை சென்றிருந்தேன். முன்பெல்லாம் வெளியூர்ப் பிரயாணங்கள் அதுவும் தனியே பிரயாணம் செய்வது என்பது அரிதிலும் அரிதாக இருந்தது. சென்றதேயில்லை எனலாம். கோவிட் பெருந்தொற்றின் ஒரு சில நன்மைகளில் ஒன்று என் இந்த ஆளுமை மாற்றம். முட்டுச்சந்துகள் திகைக்கவைத்தாலும் திரும்பிப்பார்க்க வைத்துவிடுகின்றன.

பல காலத்துக்குப்பிறகு கழுத்திலிருந்த கைகளை அகற்றிவிட்டு சுதந்திரமாக மூச்சுவிடுகிறேன். எனவே முன்பு கனவாக இருந்த சென்னை உள்ளிட்ட பலபிரயாணங்கள் இப்போது சர்வசாதாரணமாகி விட்டிருக்கின்றன. 

மகன்களில் ஒருவனாகி விட்டிருக்கிற தீபக்கின் பெற்றோர்களும் சென்னை வரவிருந்ததால்  தோழி வெண்ணிலாவின் வீட்டில் பெரிய கூடுகையொன்று ஏற்பாடாகி இருந்தது. ரயிலடிக்கே இரண்டு கார்களில் வந்து  என்னை அழைத்துக்கொண்டார்கள். மறு நாளிலிருந்தே வந்தவாசியில் வெண்ணிலா வீடு, தோட்டம், அங்கொரு நண்பரின் பண்ணைவீட்டில் தாமசம் என்று உற்சாகமாகப் பயணித்தோம். 

2ம் நாள் கானாத்தூரில் இருந்த திரு ராஜேந்திரன் அவர்களுக்கு சொந்தமான கடற்கரை விடுதியில் தங்கல் என்று ஏற்பாடாகி இருந்தது.

கானாத்தூரை அடைகையில் பின் மாலையாகி விட்டிருந்தது. கடைவீதிகளில் நம் ஊர் பஜ்ஜிபோண்டாக்கடைகளைப் போலச்  செக்கச்செவேலென்று மீன் வறுவல்,  பெரிய பெரிய டேக்ஸாக்களில்  எண்ணெய் மிதக்கக் கொதிக்கும்  மீன்குழம்பும் அருகில் அலுமினிய இட்லிக்குண்டான்களில் ஆவிபறக்கும் இட்லிகளும்  தள்ளுவண்டிக்கடைகளில் விற்கப்பட்டது.

அந்தப்பண்ணை வீட்டை அடைகையில் கையெட்டும் தூரத்தில் இருந்த கடல் பெரும் திகைப்பை உண்டாக்கியது.  வீட்டின் முகப்பிலிருந்து பார்க்கையில் மாபெரும் கடல் தொட்டுவிடலாம் என்னும் அண்மையில் இருந்தது பெரும் அதிசயமாக இருந்தது.  அழகிய பெரும் விடுதி அது. அன்று வேறு எந்த விருந்தினர்களும் இல்லாததால் எல்லா அறைகளிலும் நாங்கள் விருப்பம்போலத் தங்கிக்கொண்டோம். 

மொட்டைமாடியிலிருந்து அருகிலிருந்த பல கரையோர விடுதிகளையும் வெள்ளியாய் மினுங்கும் விளிம்புகளுடன் அலைகள்  ஓயாமல் கரைமோதிக் கொண்டிருப்பதையும் நிலவொளியில் பார்த்துக்கொண்டிருந்தோம். 

அடுத்திருந்த மாபெரும் கடற்கரை வீடு  ஒரு பெரும் அரசியல்வாதியின், அரசியல்வாதி மகனுடையது. பகல்போல வெளிச்சம் அளித்த பலநூறு விளக்குகளும், காவலர்களுமாகத் திரைப்படக்காட்சியைப் போலிருந்தது அதைப்பார்க்கையில்.

 இரவு நெடுநேரம் வரை விடுதி முகப்பிலிருந்த நீள் செவ்வக நீச்சல்குளத்தில் விளையாடிக் களைத்து இரவுணவுண்டு உறங்கச் சென்றோம். அடுத்தநாள் காலையில் கதிரெழுகையைக்காண கடற்கரைக்குச் சென்றுவிட்டோம். ஆனால் கருமுகில்கள் வானை மூடி இருந்ததால் கதிரெழுகையை காணமுடியவில்லை. சுத்தமான கடற்கரையாக  குப்பை இல்லாமலிருந்தது மகிழ்வித்தது என்றாலும் ஒன்றிரண்டு சர்காஸம்  கடற்பாசிகளைத்தவிர ஏதுமில்லாமல் இருந்தது எனக்கு ஏமாற்றமளித்தது.  நாய்கள் பல அங்கே உலாவிக்கொண்டிருந்தன. பிரதேசத்துக்குப்புதிதாக இருந்த  எங்களைக்கவனமாக வேவு பார்த்துக் கொண்டிருந்தன அவற்றில் பெரிய நாய்கள். இளஞ்சிவப்புக்கிண்ணங்களாக பீச் மார்னிங் குளோரி எனப்படும் அடும்புக்கொடிகளின் மலர்கள் மணலெங்கும் தெரிந்தன.

தூரத்தில் இரவே கடலுக்குச்சென்ற படகுகள் நிழலுருவாகத்தெரிந்தன. ஒரு சிலவற்றில் தெரிந்த விளக்குகளும் மெல்ல அணைந்தன.  கடலில் சிப்பிகளை சங்குகளைச் சேகரித்தபடி சற்றுத்தொலைவு வரை நடந்தோம். ஒரே ஒரு நட்சத்திர மீனின் உடல் கிடைத்தது.

பெண்கள் உள்ளிட்ட பலர் கரையின் உயரமான பகுதிகளில் கூட்டமாகக் காத்திருப்பதை பிறகுதான் கவனித்தேன்.

படகுகள் கரைதிரும்பக் காத்திருக்கிறார்கள் என்பதை யூகித்தேன்.கடற்கரை வாழ்வென்பதன் அறிமுகமே எனக்கதுவரை இல்லை எனவே ஆர்வமாகப் படகுகளுக்காக நானும் காத்திருந்தேன். மணற்பரப்பெங்கும் துளித்துளியாய் குஞ்சு நண்டுகள் அலைந்தன.

முதலில் ஒரு நடுத்தர நீளமுள்ள துடுப்பிடும் படகு வந்தது. இருவர் மட்டும் இருந்த அந்தப் படகின் மத்தியில் இரண்டு தலையணை அளவிற்கான சிறு நீல வலைப்பொதி இருந்தது. வேகமாக வந்து கரையின் பாதியில் மணலில் செருகி நிறுத்தப்பட்டது படகு. தொடர்ந்து அதே அளவிலும் மேலும் சிறியபடகுகளும் வந்தன.பெரும்பாலும் ஒருவர் அல்லது  இருவரே இருந்தார்கள். ஒரு சில படகுகளை, படகிலிருந்தவர்கள் வீசிய கயிற்றைப் பிடித்திழுத்து கரையில் நிறுத்த நாங்களும் உற்சாகமாக உதவினோம். 

சுமார் 1 மணி நேரத்துக்குப் பிறகு பின்பகுதியில்  கனத்த சங்கிலியில்  பெரிய கொக்கி இணைக்கப்பட்ட ஒரு ட்ராக்டர் வந்து எல்லாப்படகுகளையும் கரையின் ஓரமாக ஒழுங்காக இழுத்து நிறுத்தியது,  அதற்குக் கட்டணமாக ஒரு படகுக்கு 100 ரூபாய் வீதம் வசூலிக்கப்பட்டது.அந்தந்த நிலப்பரப்புகளில், அவற்றிற்கு ஏற்பப் பிழைக்கும் வழிகளும் உருவாகின்றன.  நிறுத்தப்பட்டிருந்த ஒரு படகின் பெயர் தருண் என்றிருந்தது.

ஒரு மீன்பிடி படகின் அருகில் சென்று அவர் படகிலிருந்த பொன்வண்ணம் பூசியதுபோல்  இரண்டு உள்ளங்கை அகலமாயிருந்த மஞ்சப்பாறை மீன்களில்.சிலவற்றை கேட்டுவாங்கி கைகளில் வைத்துப் புகைப்படம் எடுத்துக்கொண்டேன். அவர் என்னை விசித்திரமாகப் பார்த்து யார், எந்த ஊர் என்றேல்லாம் விசாரித்துக் கொண்டார். 

அவர் வரும் வழியிலேயே வலையைப் பிரித்து விட்டிருந்தார். 4 கிலோ அளவுக்கு மஞ்சப்பாறையும் 3 கிலோ வஞ்சிரமீன்களுமே கிடைத்திருந்தது.  சந்தையில் ஐந்தாயிரம் கிடைக்கலாம் அன்று என்றார் அவர். இரவு மூன்று மணிக்குப் போய்விட்டு அதிகாலை திரும்பும் படகுகள் அவையெல்லாம் என்பதையும் அவரிடமிருந்து அறிந்துகொண்டேன்.  அன்று என்ன, எத்தனை, எங்கு, எப்படி கிடைக்கும் என்ற எந்த அறிதலுமே இல்லாமல் அன்றாடம் கடலுக்குள் மனிதர்களை வலைவிரித்திழுக்கும் கடலைக்காட்டிலும் பெரியதோர் சூதுக்களம் இருக்கிறதா என்ன?

அதிகாலை மூன்று  மணிக்கு நாளைத் துவங்குவதென்னும் ஒரு வாழ்க்கையை, அதுவும் கனத்த இருட்டில், எல்லையின்றி பரந்துவிரிந்து, பலத்த அலைகள் எழும்பிக்கொண்டிருக்கும், பெரிதாக ஓசையிடும் கடலுக்குள் செல்லும் வாழ்க்கையப் பிரமித்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.  

மற்றொரு சிறு படகில் தன்னந்தனியே ஒருவர் கரை திரும்பினார். அவரது படகை அனைவருமாக இழுத்துக் கரையேற்றினோம்.  படகில் வலைமூட்டை கொஞ்சம் பெரிதாக இருந்தது. அவர் வலையைப்பிரித்துக் கரையில் கொட்டினார். துள்ளத்துடிக்க மத்தி, அயிலை, செந்நண்டுகளும் மேலும் சிறு பூச்சிகளும் விழுந்தன.  கூடவே பிளாஸ்டிக் கழிவுகளும் நிறைய இருந்தன. அவரருகிலேயே நின்றுகொண்டேன். அவரிடமிருந்துதான் அன்று கடலில்  என்ன மீன் எந்தப்பகுதியில் எந்நேரம் கிடைக்கும் எனத் தெரிந்து மீனின் அளவுக்கேற்ப வலைகள் எடுத்துச்செல்லப்படும் என்பதைத் தெரிந்துகொண்டேன். 

அதுவரை ஒரே மீன்வலையில் கிடைக்கும் எல்லா மீன்களையும் பிடித்து வருவார்கள் என்றே நம்பி இருந்தேன். அன்று அவர் எடுத்துச் சென்றது மத்தி போன்ற சிறு மீன்கள் மாட்டும் வலை. அன்று மீன்கள் அவ்வளவாகக் கிடைக்காத நாள் என்றார்.

 மீன்குவியலிலிருந்து சிறு தேள் போன்ற ஒரு பூச்சியை எடுத்துத் தூரப்போட்டார், மணற் பரப்பில்  சிறிதுநேரம் துடித்த பின் அது அடங்கியது. சாவகாசமாக மணலில் அமர்ந்து வலையில் சிக்கிக்கொண்டு வலையை இறுக்க கவ்விக்கொண்டிருந்த நண்டுகளைப் பிரிக்கும் வேலையில் இறங்கினார்.  மீன்கள் சமாதானமாக வலைக்குள் மாட்டியதும் உயிரைவிடும் என்றும் நண்டுகள் தான் வலையைச் சேதப்படுத்திச் செலவு உண்டாக்கும் என்றவர், உயிர்பயத்திலோ என்னவோ வலையை மிக இறுக்கப்பிடித்தபடி உயிருடன் இருந்த குஞ்சு நண்டொன்றின் உடலை இரண்டாகப்பிய்த்து வலையிலிருந்து வெளியே எடுத்தார். அதன் உடல் துண்டுகள் தனித்தனியே மணலில் கிடந்து துடித்து, கால்கள் காற்றைப்பற்றிக்கொள்ள எத்தனித்தன. அவசரமாகக் கண்களை விலக்கிக்கொண்டேன். 

 நல்ல பதமான கத்திகொண்டு செதுக்கியது போல ஒரு மீன் சீவல்  குவியலுக்குள் கிடந்தது அது என்ன என்று கேட்டேன்.அது நாக்கு மீன் என்றார். ஆம், நீளமான நாக்கைப்போலவே இருந்த அதன் உடலின் மத்தியில் நடுமுள் அப்படியே  கண்ணாடி போல வெளியே தெரிந்தது.  விசித்திரமாக சப்பைத் தலையின் நடுவில் இரு கருப்புப்பொட்டுக்களாகக் கண்கள் இருந்தன.

கையில் எடுத்துப்பார்த்து போட்டோ எடுத்துக்கொண்டிருக்கையில் அந்தமீன் ஒருமுறை துடித்ததும் அலறிக்கொண்டு  கீழே போட்டேன்.

 அவர் என்னைப் புன்னகையுடன் பார்த்து “இன்னும் சாவலைம்மா நேரமாகும்“ என்றார். அதன் பிறகு மீன்களை கையில் எடுக்கவே இல்லை. நெஞ்சு பதறியது. 

 இறுதியாக 8 பேருடன் ஒரு  இயந்திரப்படகு வந்தது. விசையுடன் வந்து அதுவே கரையேறி அமைதியாக நின்றது. வாஷிங் மெஷின் அளவில் ஒரு குளிர்ப்பெட்டி இருந்தது அதில், அவர்கள் முந்தின நாள்  கடலுக்குள்சென்று, அன்று காலை கரைக்குத் திரும்புகிறார்கள். அந்தப்படகைச்சுற்றி உடனே சிறுகூட்டம் கூடி, பல அளவுகளில் மீன்கள் வெளியே எடுக்கப்பட்டு சுடச்சுட விலைபேசப்பட்டது. 

படகிலிருந்து இறங்கியவர்களில் இளைஞனாயிருந்தவன்  பால்காரர்களின் அலுமினியத் தூக்குப்போசி போலிருந்த ஒன்றை  எடுத்து,  கழுத்துப்பகுதியில் ஆழப்புதைந்திருந்த அதன் மூடியை கழற்றினான். நான் அதற்குள் குடிநீர் இருக்குமென யூகித்தேன் ஆனால் உள்ளிருந்த பல செல்போன்களில் அவனுடயதைத்தனியே எடுத்து உயிர்ப்பித்தான். நீர் புகாமலிருக்க செய்யப்பட்ட ஏற்பாடு போலிருக்கிறது. 

மீன்கள் வாங்கப்பட்டு கரைமேட்டில் இருந்த  மீன் சந்தை என்னும் ஒரு குறுகிய சாலையின் இருபக்கங்களிலும் சாக்குகளில் பரப்பி வைக்கப்பட்டு விற்பனையாகின.  மேகம் விலகி, கதிரெழுந்து காலை  சூடாகத்தொடங்கி இருந்தது. 

என்ன ஒரு வாழ்க்கை இவர்களுடையது என்று மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டே அறைக்குத்திரும்பினேன். மாடிப்படிகள், அறையின் தரையெங்கும் மணல்தடங்கள்  தொடர்ந்து வந்தன. 

என்னிடம் ஒரு பட்டியல் இருக்கிறது அடுத்த பிறவியில் என்னவாக விரும்புகிறாய் என்று ஒரு வேளை கேட்கப்படுகையில் அப்போது அவசரமாக யோசித்து எதோ ஒன்றை சொல்லி விடக்கூடதென்று முன்பே யோசித்து பிடித்தமானவற்றை எழுதி வைத்திருக்கிறேன்.  

30க்கும் மேற்பட்ட விருப்பச்சாத்தியங்கள் இருக்கும் அதில் முதலிடத்தில் இருப்பது ஒரு  மலை உச்சியில் தனித்திருந்து  ஊதாவான ஊதாவாய் பூத்துக்குலுங்கும் ஒரு  ஜகரண்டா மரம், தொடர்ந்து கல்நகைகளை அணிந்துகொண்டு, விதையோ தேனோ சேகரிக்கப்போயிருக்கும் கணவனுக்காக குடிசையில் காத்துக்கொண்டிருகும் பழங்குடியினப்பெண் இருக்கிறாள், சமீபத்தில் தேங்காய் எண்ணெய் ஆட்டப்போனபோது, பழைய செக்கொன்றில் பொறுமையாக ஒருவருகொருவர் உதவிக்கொண்டு எண்ணெய் எடுத்துக்கொடுத்த முதிய தம்பதியினரில் ஒருவராக வேண்டும் என்பதை பட்டியலில் இணைத்துக்கொண்டிருந்தேன், 

ஒருமுறை ஆனைகட்டி சென்றபோது மலைப்பாதையில் இருந்த சாந்தி மெஸ்ஸில் சாப்பிட்டேன். பழங்காலத்து பளபளக்கும் பெஞ்சுகளில் அமர்ந்து விறகடுப்பில் புளித்த மாவு வேகும் மணத்தை அனுபவித்துக்கொண்டு உள்ளிருந்து கேட்ட `என் வானிலே` போன்ற அருமையான பாடல்களை கேட்டுக் கொண்டிருக்கையில் அடுத்த ஜென்மத்தில். அப்படியொரு மலைப்பாதைக்கடையில் இருந்து எப்போதோ வாகனங்களில் வருபவர்களுக்குத் தோசை சுட்டுக்கொடுத்து வாழவேண்டுமென்னும் விருப்பதை பட்டியலில் இணைத்தேன். 

எத்தனை முயன்றும் தனந்தனியே கடலுக்குள் துடுப்பிட்டுச்செல்லும் மீனவனாக என்னை கற்பனை செய்துகொள்ளவே முடியவில்லை. எனவே இப்போது  இறுதியாக பட்டியலில் இணைத்தது ஒரு மீனவப்பெண் வாழ்க்கையை. கருக்கிருட்டில் கடலுக்கு சென்று திரும்பும் மீனவனுக்காக, கரையில் விளையாடும் பிள்ளைகளையும்,  வெயிலில் காயும் மீன்களையும் பார்த்துக்கொண்டு, சந்தையில் எனக்கான இடத்துக்காகச் சண்டைபிடிக்கும்,  கழுத்தில் சங்குமாலையணிந்து வலையின் சிடுக்கு நீக்கிக்கொண்டிருக்கும்,  உடலெங்கும் மீன்வாடையடிக்கும் கரையில் காத்திருக்கும், ஒருத்தியாக.

துறை சார்ந்த ஒரு நிகழ்வில்  உயிரி உரங்களுக்கான சந்தைச்சூழலைக் குறித்து உரையாற்றிக் கொண்டிருக்கையில் தொடர்ந்த அழைப்புகள் அப்பாவிடமிருந்து.  அலைபேசியுடன் என் மனமும் அதிர்ந்துகொண்டே இருந்தது. நிச்சயம் துக்கச் செய்தியாகத்தான் இருக்கும் என யூகித்தேன். அதற்குள் தம்பியிடமிருந்து குறுஞ்செய்தி ’’ஊட்டி அத்தை  இன்று (20/8/2024) காலை 7 மணிக்கு தவறிவிட்டார்கள்’’ என்று.

கண்ணீரை அடக்கிக்கொள்ளவே முடியவில்லை. உரையை முடித்துவிட்டு அரங்கிலிருந்து வெளியே சென்று தம்பியை  அழைத்துப்  பேசினேன். அத்தையை பார்த்து பல  வருடங்கள் ஆகியிருந்தன.

அம்மாவைக் காட்டிலும் எங்கள் மூவர் மீதும் அன்பாக இருந்த ஊட்டி அத்தை சில வருடங்களாகவே படுக்கைதான். தலைநடுக்க  நோய் வந்திருந்தது. மறதியும் இருந்தது. பேச்சு குளறுவதால் சைகையில் தான் தொடர்பு கொள்வதல்லாமே. அத்தைக்கு இறப்பு நிச்சயம்  விடுதலைதான்.

ஊட்டி மாமா என்றழைக்கப்பட்ட சவுக்கத் அலி மாமா கொரோனா முடிந்த ஒரு ஜூனில் தவறினார். அவரும் இடுப்புக்கு கீழ் அசைவின்றி சில வருடங்கள் கிடையில் இருந்துதான் சென்றார்.

மாமா அத்தை இருவருமே எங்கள் வாழ்க்கையில் மிக முக்கியமானவர்கள். அவர்கள் மாமா அத்தை ஆனதே ஒரு கதைதான்.

60-களின் இறுதியில் திருமணத்துக்கு முன்பு அப்பா உடற்பயிற்சி ஆசிரியர் பயிற்சிக்கல்விக்காக சென்னை YMCA வில் இருந்தார். அப்போது அந்த கிராமத்தில் இருந்து சென்னை சென்ற சாமான்யர்களில் அப்பாதான் முதல் நபர். அதுவே அப்போது அவருக்கு ஒரு சிறப்பு அந்தஸ்தாக இருந்தது.

அங்கே அவருக்கு ஆசிரியராக இருந்தவர் திரு சவுக்கத் அலி என்னும் மிக உயரமும் தாட்டியுமான ஒரு இஸ்லாமியர். அப்பாவுக்கும் அவருக்கும் நல்ல நட்பு இருந்திருக்கிறது. அவரும் இளையவர் அப்போது. இருவருக்கும் திருமணம் ஆகியிருக்கவில்லை. அப்பா படிப்பை முடிக்கும் சமயத்தில்  சவுக்கத் அலி  அவர்கள் இந்திராணி என்னும் கிருஸ்துவ பெண்ணொருத்தியை காதல் மணம் புரிந்து கொண்டார்.

இந்திராணி (அத்தை) வீட்டில்  மட்டும் பலத்த எதிர்ப்பு. புதுமணத்தம்பதிகள் வேட்டைக்காரன் புதூருக்கு வந்து தங்கிச் சென்றிருக்கின்றனர். அப்பாவுக்கு அரசுப்பணி கிடைத்து,அப்பா அம்மாவின் புரட்சிகரமான திருமணம் நடந்தபோது அதற்கும் அவர்கள் வந்து கலந்து கொண்டிருக்கின்றனர். இந்திராணிஅத்தைக்கு ஒரு மகள் பிறந்த சில மாதங்களில் அம்மாவுக்கும் மித்ரா பிறந்திருக்கிறாள்.

அம்மா சொல்லக் கேட்டிருக்கிறேன் இந்திராணி அத்தைக்கு கணுக்கால் வரை அடர்த்தியான கூந்தலாம்.. ’’சீவக்கட்டை மாதிரியிருக்கும்  அத்தையோட சடை. துணி துவைக்கற கல்லில் பிரிச்சுப்போட்டு ரெண்டு மூணு பேரா சேர்ந்து அலசுவோம், பேனுன்னா பேனு அத்தனை பேன் ஊறும், அலசிக் காய வச்சு  தணலும் சாம்பிராணியுமா புகை போட்டு   முடிக்கறதுக்குள்ள ஒரு நாளாயிரும்’’ என்பார்கள்.  மாமாவுக்கு இந்திராணி அத்தையின் கூந்தலின் மீது பித்திருந்ததாம்.

நான் பார்த்ததில்லை அந்த அத்தையை. நான் பிறக்கும் முன்பே மாமா அவரை மணவிலக்கு செய்துவிட்டார். அதுவும் வேட்டைக்காரன் புதூரில் வைத்துத்தான் நடந்திருக்கிறது.

மாமாவுக்கு சென்னை YMCA-விலிருந்து பொள்ளாச்சியில் இப்போது நானிருக்கும் இதே கல்லூரியில் உடற்பயிற்சி இயக்குநராக அரசுப்பணி கிடைத்திருக்கிறது. எனவே  மாமா கல்லூரி உரிமையாளரின் விருந்தினர் மாளிகையிலும் அத்தை வேட்டைக்காரன்புதூரிலும் சில காலம் இருந்திருக்கிறார்கள்.  

இன்னும் இந்தக் கல்லூரியின் ஒரு அரங்கில் கல்லூரி நிர்வாகக் குழுவினருடன் சவுக்கத் அலி  மாமாவும் கோட்டும் சூட்டுமாக கம்பீரமாக நிற்கும் புகைப்படம் பெரிதாக மாட்டப்பட்டிருக்கிறது.

பிறகு மாமாவுக்கு ஊட்டி லவ்டேலில் இருக்கும்  பிரபலமான லாரன்ஸ் பள்ளியில் பணி கிடைத்த போது அவர் மட்டும அங்கே சென்றிருக்கிறார். இந்திராணி அத்தை சென்னையில் இருந்திருக்கிறார். 

லாரன்ஸ் பள்ளி  அப்போதிலிருந்தே மிகச் செலவு பிடிக்கும் ஒன்று. அங்கே 5-ம் வகுப்பில் சேர குன்னூரில் இருக்கும் சாந்தி விஜய் என்னும் ஒரு feeding school-ல் படித்திருக்க வேண்டும். அல்லது மிகப்புகழ் பெற்றவர்களின், செல்வந்தர்கள், அரசியல் வாதிகளின் பிள்ளைகளாக இருக்க வேண்டும். 

நான் 5-ம் வகுப்பிலிருந்து 6-க்கு சென்றபோது என் மாமா மகன் 5-ல். தோல்வியடைந்திருந்தான். அவனை அப்போதே 1 லட்ச ரூபாய் கட்டணம் கட்டி எல்லாருமாக ஒரு ஜீப்பில் லவ்டேல் கொண்டுபோய் சவுக்கத் அலி  மாமாவின் சிபாரிசில் லாரன்ஸ் பள்ளியில் சேர்த்துவிட்டு ’’படிக்க மாட்டேன் என்னையும் கூட்டிட்டு போங்க’’ என்று அவன் கதறக்கதற விட்டுவிட்டு ஊர் திரும்பினோம். நாங்கள் பொள்ளாச்சி வருவதற்குள் அந்த மாமா மகன் பல பேருந்துகள் மாறி எங்களுக்கு முன்னால் வீட்டுவாசலில் உட்கர்ந்திருந்தது ஒரு கிளைக்கதை

அங்கே மாமா நல்ல செல்வாக்குடன் இருந்தார். அப்போது அந்த பள்ளியில் படித்த  ஒரு செல்வச்செழிப்பான அய்யங்கார் வீட்டுப்பெண் அபயாம்பாள்.

மாமா உடற்பயிற்சி ஆசிரியர், அங்கே அன்றாடம் குதிரை ஏற்றப் பயிற்சி, நீச்சல், பேண்ட் வாத்திய பயிற்சி என்று இருக்கும். மும்பையில் சில காலம் வாழ்ந்த அத்தைக்கு  ஷம்மி கபூர் பிடித்தமான நடிகர். மாமா கொஞ்சம் ஷம்மி கபூரும் நிறைய  ஜெமினி கணேசனுமாக கலந்து செய்தது போலிருப்பார். தவறாமல் உடற்பயிற்சி செய்து கட்டான உடலும் மிடுக்கான தோற்றமும் கொண்டவரும் கூட.

மூன்று பேருக்கான அசைவ உணவை ஒருவராக உண்பார். தீவிர அசைவ உணவுப்பிரியர். நாய்களென்றால் மட்டும் மிகவும் பயப்படுவார்.அத்தனை திடகாத்திரமான, சராசரிக்கும் கூடுதலான உயரமும், பருமனுமாக இருக்கும் மாமா நாய்களுக்கு பயப்படுவது எங்களுக்கு வேடிக்கையாக இருக்கும்.

எங்கள் வீட்டுக்கு வரும்போதெல்லாம் காலையில் உடற்பயிற்சி முடித்து  சிரசாசனம் செய்து கொண்டிருக்கும் அவர் எழுந்ததும் கண்கள் ரத்தச்சிவப்பாயிருப்பதைப் பார்க்க நானும் மித்ராவும் காத்துக்கொண்டிருப்போம்.

அபயம் அத்தைக்கு ஷம்மி கபூரின் சாயலில் இருந்த நீச்சலும் உடற்பயிற்சியும் சொல்லிக் கொடுத்த மாமாவின் மேல் தீராக்காதல் உண்டாகி இருக்கிறது.  ஒரு சிறுமகளும், வீட்டாரை எதிர்த்துக்கொண்டு இவரை நம்பி வந்த  காதல் மனைவியும் இருந்த மாமாவும் அத்தையை விரும்பியது தான் ஆச்சரியம். 

இந்திராணி அத்தைக்கு விஷயம் தெரிந்து பெரும் பிரச்சனை உருவான போது மாமாவும் அத்தையும் வேட்டைக்காரன்புதூர் வந்தார்கள். ஊர்த்தலைவராக இருந்த என் அப்பாருவின் முன்பாக அத்தையை தலாக் செய்தார் மாமா. 

அந்த அநீதியை நினைக்க நினைக்க இப்போதும் எனக்கு ஆறவே இல்லை. ஆண்களின் உலகுதான் இது அப்போதும் இப்போதும் எப்போதும்.

இந்திராணி அத்தையையும் கைக்குழந்தையாக இருந்த மகளையும் கோவை ரயில் நிலையத்தில் அப்பாதான் கொண்டு போய் சென்னைக்கு நீலகிரி விரைவு ரயிலேற்றிவிட்டு வந்திருக்கிறார்.

எட்டாவது படிக்கையில்  தை மாதம் பொங்கலுக்கு வீடு  வெள்ளையடிக்கும் போது பழைய பொருட்கள் இருந்த ஒரு டிரங்குப் பெட்டியில் பொடிப்பொடியான கையெழுத்தில் இந்திராணி அத்தை சென்னையிலிருந்து அப்பாவுக்கு எழுதிய கடிதத்தை நானும் மித்ராவும் ரகசியமாகப்  படித்தோம் ’’ அவருக்கு இன்னொருத்தியை பிடித்திருந்தது, கல்யாணம் பண்ணிக்கொண்டார், ஆனால் கைக்குழந்தையுடன் தன்னந்தனியே ரயிலேறி திக்குத்தெரியாத எதிர்காலத்திற்கு செல்ல  நான் என்ன தப்பு செய்தேன் என்று  மட்டும் அந்த இரும்பு இதயம் கொண்ட மனிதரிடம் கேட்டுச்சொல்லுங்கள் அண்ணா’’ என்று எழுதியிருந்தார்கள்..

அந்த  வயதில் காதலை, தலாக் என்னும் மணவிலக்கை குறித்த புரிதல் எல்லாம் இல்லாவிடினும் இரும்பு இதயும் கொண்ட மனிதரை நோக்கி கேட்கப்பட்ட அந்த கேள்வி என்னை பெரிதும் தொந்தரவுக்குள்ளாக்கியது

அந்த பதின்ம வயதிலிருந்துதான் மணவுறவு குறித்தான பெருங்குழப்பம்  எனக்கு தொடங்கியது.

பிறகு அபயம் அத்தையை மாமா வேட்டைக்காரன் புதூரிலேயே வைத்து திருமணம் செய்து கொண்டார். அத்தை வீட்டில்   பலத்த எதிர்ப்பு இருந்திருக்கிறது. திருப்பெரும்புதூரின் மிக ஆச்சாரமான  பிராமணக் குடும்பப் பெண் ஒருத்தி ஒரு இஸ்லாமியரை அதுவும் இரண்டாம் தாரமாக அதுவும் 25 வயது வித்தியாசத்தில் 70-களில் திருமணம் செய்துகொள்வது என்பது எத்தனை பெரிய பிரச்சனையை உருவாக்கி இருக்கும் என்பதை நம்மால் யூகிக்க முடியும். அத்தைக்கு காதல் கண்ணை, மனதை எல்லாம் மறைத்து விட்டது.

அம்மா இந்திராணி அத்தையுடன் கடிதத் தொடர்பில், இருந்தார், பிற்பாடு அந்த அத்தை மறுமணம் செய்து கொண்டு பிள்ளைகள் பிறந்தன. மூத்த  மகளின் திருமணத்துக்கு அம்மாவுக்கு அழைப்பிதழ் வந்தது அதன் பின்னர் இந்திராணி அத்தை தொடர்பிலிருந்து விலகிவிட்டிருந்தார்.

அம்மாவும் அபயம் அத்தையும் நெருக்கமான தோழிகளாக இருந்தார்கள். அபயம் அத்தைக்கும் நீண்ட கூந்தல். இப்போது நினைக்கையில்  வழக்கமாக பெண்களுக்கிருக்காத அந்த உயரமும், பருமனான உடலும்,  நீளக்கூந்தலுமாக யட்சி என்று நினைத்துக் கொள்கிறேன் அத்தையை.

அபயம் அத்தை பெயரை நூர்ஜஹான் என்று மாற்றிக்கொண்டார். நெற்றிக்கு இட்டுக்கொள்ளாமல்தான் வெளியே செல்வார்.அவர் வேலை செய்யும் இடத்தில் நூரி மிஸ் என்றே அறியப்பட்டார்.அவரும் உடற்பயிற்சி ஆசிரியராக லவ்டேலில் பிற்பாடு இணைந்துகொண்டார். ஊட்டியில் இருந்ததால் அவர் எங்களின் ஊட்டி அத்தை ஆனார்.

பெரும்பாலான விடுமுறைகளில் நாங்கள்  லவ்டேல் செல்வோம் அல்லது மாமாவும் அத்தையும் பொள்ளாச்சிக்கு வந்து விடுவார்கள்

அவர்கள் வராத நாட்களிலும் ஊட்டியிலிருந்து பொள்ளாச்சி வரும் பேருந்தில் ஒரு கூடை நிறைய காலிஃப்ளவரும் கேரட்டும் முட்டைகோஸும்  பீட்ரூட்டுமாக சுமார் 10 கிலோ அளவுக்கு பச்சைப்பசேலென காய்கறிகள்  அவ்வப்போது அனுப்பி வைப்பார்கள். அப்பா ஆட்டோ பிடித்து  பேருந்து நிலையம் போய் அவற்றை  எடுத்துக் கொண்டு வருவது  நன்றாக நினைவிருக்கிறது.   சந்தையில் ஊட்டிக் காய்கறிகள் வாங்குவது ஒரு சிறப்பு அந்தஸ்தாக இருந்த காலம் அது.

.எனக்கும் மித்ராவுக்கும்  பூப்பு நன்னீராட்டிச் சடங்கு செய்ததும் ஊட்டி அத்தைதான். எங்கள் இருவரின் திருமணத்தின் போதும் சீர்வரிசைகளை விமரிசையாகச் செய்ததும் அபயமத்தைதான். 

அப்பா அம்மா லோன் வாங்கி பொள்ளாச்சி வீட்டைக் கட்டிக் கொண்டிருக்கையில் ஒரு சமயம்  கடும் நிதி நெருக்கடி வந்திருக்கிறது. மாமா உதவுவதாகச் சொல்லி இருக்கிறார் எனினும் பணம் வாங்க அப்பாவால் ஊட்டிக்குச் செல்ல முடியவில்லை. மாமா அப்போது எங்கோ வடக்கே ஒரு கூடுகைக்கு செல்ல வேண்டி இருந்தது. அப்பாவை  கோவை  ரயில் நிலையத்தில் சந்தித்து நகரும் ரயிலின் ஜன்னல்  வழியே   மாமா பணம் கொடுத்துச்சென்றார் அப்பா,ஊட்டி மாமா இருவரின் வாழ்விலும் இப்படியான உறவைக்காட்டிலும் நட்பில் இணைந்திருந்த தருணங்கள் நிறைந்திருந்தன.

அப்படிக் கட்டிய அந்த வீடு 2 வருடங்களுக்கு   முன்னர்  அம்மா இறப்பதற்கு சில வாரம் முன்பு ஒரு இஸ்லாமியருக்கு விற்கப்பட்டது.

அத்தையும் அம்மாவும் லவ்டேல் வீட்டில் சமைப்பதும், ஊட்டிக்கு இந்திச் சினிமாக்களுக்கு போவதும்,  வீட்டின் எதிரே இருந்த மாபெரும் புல்வெளியில் அமர்ந்து கதை பேசுவதுமாக  மகிழ்ந்திருப்பார்கள்.

வழக்கமாக நாங்கள்  கோடையில் ஊட்டி செல்லும் போதுதான் மலர்க்கண்காட்சியும் நடக்குமென்பதால் எப்போதும் தாவரவியல் பூங்காவிற்குச் சென்று முழுநாளும் இருப்பது, மாலை எஸ் பி பி, சைலஜா, ஜானகி அகியோரின் இசைக்கச்சேரிகளைச் கேட்பது, மதிய உணவை வீட்டில் இருந்து கொண்டு சென்று புல்வெளியில் அமர்ந்து சாப்பிடுவது என்று ஒரே கொண்டாட்டமாக இருக்கும். 

லவ்டேலில் அப்போதுதான் கோன் ஐஸ் கடை முதன்முதலாக வந்திருந்தது. அதுவும் லவ்டேல் வீட்டுக்கு பின்னால் இருந்த யூகலிப்டஸ்  மரக்கூட்டமொன்றின் அருகில். தனியே கூம்பு பிஸ்கட்டுகளையும் ஒரு சில்வர் பாத்திரம் நிறைய ஐஸ்கிரீமுமாக வாங்கிவந்து நாளெல்லாம் சாப்பிடுவோம். 

ஊட்டியில் ஞாயிற்றுக்கிழமைகளில் தெருவோரக் கடைகள் போடுவார்கள், அப்படி ஒரு இளவெயில் பொழிந்துகொண்டிருந்த நாளில் அத்தையும் மாமாவும் எனக்கும் மித்ராவுக்கும்  ஸ்வெட்டெர் வாங்கித்தார்கள். 

 வான் நீலத்தில் பெரிய பெரிய வெள்ளைப் பொத்தான்கள் வைத்தது எனக்கு,  அடர் ஆரஞ்சில் பெரிய பாக்கெட்டுகள் வைத்தது மித்ராவுக்கு.   அப்போது பொள்ளாச்சியில் புழக்கத்துக்கு வந்திருக்காத தெர்மோ ஃப்ளாஸ்க் தண்ணீர் பாட்டில்கள் இரண்டும் வாங்கிக் கொடுத்திருந்தார்கள்.  அதில் தண்ணீர் நிரப்பிக்கொண்டு பொள்ளாச்சியிலிருந்து நேராக ஊட்டி செல்லும் பேருந்தில் தூங்கி  வழிந்து கொண்டே செல்லும் நாங்கள் இருவரும் பர்ளியாறு நிறுத்தத்தில் விழித்துக்கொள்வோம். அங்கிருந்து அத்தைக்கு  பிடித்த பிளம்ஸ் பழங்கள் தவறாமல் வாங்கிக்கொண்டுதான் மேலே செல்வோம்.

அத்தை  லாரன்ஸ் பள்ளியில் பெண்கள் விடுதியின் வார்டனாகவும் மாமா உடற்பயிற்சி இயக்குநராகவும் பிற்பாடு இருந்ததால் இருவருக்கும் இரண்டு வீடுகள் ஒதுக்கப்பட்டிருந்தன. முதல்தளத்தில் எதிர் எதிராக இருந்த அந்த  மரவீடுகளில்  ஒன்றை நாங்கள் வரும்போது மட்டும் உபயோகித்தோம்.

அத்தை மாமா இருவருக்கும் அங்கே விடுதியிலேயே உணவு கொடுக்கப்பட்டது. விருந்தினர்களுக்கும் அப்படித்தான். நானும் மித்ராவும் மதிய உணவை பெரிய கேரியரில் சென்று வாங்கி  வருவோம். கஸ்டர்ட், ஆம்லெட் உள்ளிட்ட முழுமையான உணவு கொடுப்பார்கள்.  சமையலறையில் சீருடையணிந்த பணியாளர்கள் முட்டையை எண்ணெயில் உடைத்து ஊற்றி ஆம்லெட் தயாரிப்பதை  வாயைத்திறந்தபடிக்கு  கிராமத்துச் சிறுமிகளான நாங்கள் வேடிக்கை பார்ப்போம்.

மாலை வேளைகளில் புல்வெளியில் நாற்காலி போடப்படும். நாங்கள் அனைவரும் அமர்ந்திருக்க வெள்ளைச் சீருடைப் பணியாளர்கள் பீங்கான் ஜாடியில் கொண்டு வந்த தேநீரையும் வாட்டிய ரொட்டித் துண்டுகளையும் பரிமாறுவார்கள். பீங்கான் கப்புக்களையும் தட்டுக்களையும்  அங்கேதான் முதன் முதலில் பார்த்தேன். நான் அங்கே போனால் சாப்பிடும் தூய வெள்ளையில் குழிவான பீங்கான் தட்டின் விளிம்பில் அடர் நீலக் கோடு இருக்கும். அந்தத்தட்டு இப்போது கூட கனவுகளில் அடிக்கடி வருகிறது.

லவ்டேலிலிருந்து திரும்ப பொள்ளாச்சி வந்தால் எனக்கு ஒரு நீண்ட கனவொன்றில் இருந்து விழித்துக் கொண்டது போலவே இருக்கும் அந்த விடுமுறை நினைவுகள்.

ஊட்டிக்கு சில சமயம் மாமா எங்களை  பேருந்தில் கூட்டிச்செல்வார்,  பொள்ளாச்சியிலிருந்து   லவ்டேல் போய்ச்சேர பின்னிரவாகி விட்டிருக்கும். அத்தை எங்களுக்கென வாசலிலேயே காத்துக் கொண்டிருப்பார்கள். வந்த உடனே சாப்பிட தவறாமல் அசைவம் சமைத்திருப்பார்கள்.

 வாழ்நாளில் ஒருமுறை கூட அசைவம்  சாப்பிடாவிட்டாலும் இறைச்சிக் கடைகளுக்குப் போய் வாங்கிவருவது சுத்தம் செய்து சமைப்பதிலெல்லாம்  அத்தைக்கு ஒருபோதும் ஆட்சேபணை இருந்ததில்லை. அத்தை, மாமாவை  மட்டும் விரும்பவில்லை, மாமாவின் விருப்பு வெறுப்புகளை அவரது உற்றார் உறவினரையும் விரும்பினார் அதுதானே உண்மையில் காதல் என்பது!

லவ்டேல் குளிரில் இடைவரை அடர்ந்திருந்த எங்கள் கூந்தலை பிரித்து அண்டாக்களில் சுடுநீர் கொதிக்க வைத்து அரப்புத்தேய்த்து தலைமுடி அலசிக் குளிக்க வைத்த அத்தையின் அன்பை என்னவென்று சொல்வது? அத்தைக்கு குழந்தைப் பேறு இல்லை என்பதைக் குறித்து வருந்தியதே இல்லை அல்லது எங்களுக்கு அவர் வருத்தத்தை  காட்டியதில்லை.

மிக அருமையான கள்ளிச்சொட்டுப் போன்ற பால்  லாரன்ஸ் பள்ளியில் கிடைக்கும். அவர்களுக்கென்று மாட்டுப்பண்ணை  இருந்தது. வாரா வாரம் ஆசிரியர்களுக்கு கோழி முட்டைகளும் பெரிய பெட்டிகளில் கொண்டுவந்து கொடுப்பார்கள். அத்தை  சூடான பாலில் இரண்டு முட்டைகளை ஊற்றி அடித்து எங்களை கட்டாயப்படுத்தி குடிக்கச்செய்து பிறகு மாடிப்படிகளில் பத்துமுறை ஏறி இறங்க சொல்வார்கள். ஒரு நாளைக்கு இத்தனை செம்பு தண்ணீர் அருந்தியே ஆகவேண்டும் என்றும் கட்டாயப்படுத்துவார்கள்.

  லாரன்ஸ் பள்ளி வளாகத்தில் நிறைய சினிமாப் படப்பிடிப்புகள் நடக்கும் அங்கேதான் நான் கமல் ஸ்ரீதேவி ஆகியோரையும் ஹேமாமாலினி உள்ளிட்ட நிறைய பாலிவுட் நட்சத்திரங்களையும் பார்த்தது.

அத்தையும் அம்மாவும் ஊட்டிக்கு அமிதாப்பின் டான் திரைப்படம் பார்க்கச் சென்றிருந்த ஒரு நாளில் வீட்டில் நானும் மித்ராவும்  மட்டும் இருந்தோம்.  மாலை 6 மணி இருக்கும், அழைப்பு மணி ஒலித்தது கதவை திறந்தால் மிக உயரமான ஒருவரும் உடன் நல்ல கட்டுமஸ்தாக ரோஸ் கலரில் ஒருவருமாக நின்றனர். கையை உருட்டி பந்து போல செய்த அந்த உயரமானவர் ’’ஃபுட் பால் ?’’ என்று கேட்டார்.

மாமா உடற்பயிற்சி ஆசிரியராதலால் வீட்டில் நிறைய பந்துகள் இருக்கும் அதிலொன்றைக் கொடுத்தேன். அந்த உயரமானவர் என் தலையை செல்லமாக தட்டிவிட்டுச் சென்றார். இரவு வீடு திரும்பிய அத்தையிடம் வந்தது அமிதாப் பச்சனும், தர்மேந்திராவும் என்று சொல்லியிருக்கிறார்கள் பக்கத்து வீடுகளில் இருந்தவர்கள். அத்தை நெஞ்சில் கைவைத்துக் கொண்டு அப்படியே கட்டிலில் அமர்ந்து ‘’உள்ளே கூப்பிடலையாடி?’’ என்று கேட்டது நினைவிருக்கிறது.

அத்தைக்கு ஷம்மி கபூரை, சசிகபூரை பிடிக்கும் அத்தை சொல்லச்சொல்லக்   கேட்டு எனக்கும் சசி கபூரை பிடித்திருந்தது.   சசிகபூர், ஜெனிபர் அமரக்காதலை ஓரிரவில்  மொட்டைமாடியில் அமர்ந்திருக்கையில் அத்தை சொல்லக்கேட்டதிலிருந்து அவர் மீது பெரும் பித்து உண்டாகி சசி கபூர் படங்களாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.

அத்தை  என் தம்பி பிறந்த போது  அவனை முறைப்படி தத்தெடுத்துக்கொள்ள விரும்பினார். அம்மாவும் அத்தையும் தோழிகள் என்றாலும் தோழமைக்கும அன்னைமைக்கும் நடந்த போட்டியில அன்னைமைதான்  வென்றது. அம்மாவால் அதற்குச் சம்மதிக்க முடியவில்லை.

அத்தை மாமாவின் மண வாழ்வு எப்படி இருந்தது என எனக்கு இளம் வயதில் தெரியவில்லை. அப்போது மாமா என நாங்கள் அழைப்பவர் ஒரு இஸ்லாமியர் என்பதும் அத்தை ஒரு பிராமணப்பெண் என்பதும் தெரியாத வயதில் இருந்தோம்.

ஆனால்  நான் கல்லூரியில் படிக்கையில் அத்தையும் மாமாவும் சென்னைக்கு வந்துவிட்டிருந்தனர். மாமாவுக்கு  கிண்டி IITயில் பணி, அத்தை அதே வளாகத்தில் இருந்த பள்ளியில் உடற்பயிற்சி ஆசிரியை. அப்போதெல்லாம் மாலையில் கிண்டி IIT வளாகத்திலிருந்த ஒரு திறந்தவெளி அரங்கில் நாடகமோ இசைக் கச்சேரியோ வார இறுதிகளில் நடக்கும். கிரேஸி மோகன், சோ வையெல்லாம் நான் அங்கே தான் நேரில் பார்த்தேன். மான்கள் திரியும் மயில்கள் விளையாடும் மாவும் பலாவும் செறிந்து காய்த்துக் கொண்டிருந்த அடர்வன வளாகம் அது. 

அப்போதெல்லாம் அத்தை என்னுடன் மனம்விட்டுப் பேசி இருக்கிறார்கள்.

இளமை வேகத்தில் கல்யாணம் செய்து  கொண்டதையும்  வயதுவித்தியாசம் பெரும் பூதமாக இருவருக்குமிடையில் இருந்ததையும் சொல்லி வேதனைப்பட்டு இருக்கிறார்கள். இன்னொரு குடும்பத்தை சேதப்படுத்தி தான் வாழவந்த குற்ற உணர்விலிருந்து அத்தையால் இறுதிவரை விடுபடமுடியவில்லை. மாமாவின் மணஉறவு தாண்டிய தொடர்புகள் குறித்து அத்தைக்கு தெரியவந்தும் அதே வாசல்வழியே வந்தவராதலால் அவர் அதில் ஏதும் செய்ய முடியாதவராக இருந்தார்.

IIT வளாகத்தில் நாடகம் முடிந்த ஒரு  ஞாயிறு மாலையில்  ஒழிந்துகிடந்த அரங்கத்தின்  கடைசி  வரிசையில் அமர்ந்து அத்தை என்னிடம் சொன்னவற்றை   பகிரவும் மறக்கவும் முடியவில்லை.

மகன் சரணை கைக்குழந்தையாக  எடுத்துக்கொண்டு சென்னை சென்றிருக்கையில் அத்தையும் மாமாவும் பணி ஓய்வு பெற்று வேளச்சேரியில் வாழ்ந்து வந்தார்கள்.

அங்கே அப்போது பெரும் தண்ணீர்ப்பஞ்சம். நள்ளிரவில் சைரன் ஒலித்துக்கொண்டு தண்ணீர் லாரி வரும். நானும் அத்தையும் குடங்களில் பிடித்து வைத்துவிட்டு நனைந்த உடைகளை மாற்றிக்கொண்டு பின்னர் அதிகாலையில் உறங்கச் செல்வோம்.

அத்தை அப்போது ஏராளமான தெருநாய்களை  வளர்க்க துவங்கி இருந்தார்கள்.  மாமாவுக்கு நாய்கள் என்றால் பெரும் ஒவ்வாமை இருந்தது. அத்தை வளர்த்தவற்றில் பல நாய்களுக்கு சொறி நோய் இருந்தது. அடிக்கடி கால்நடை மருத்துவர் வீட்டுக்கு வருவதும் அத்தை நாய்களுக்கு மருந்து கொடுப்பதுமாக வீடு வேறு ஒரு  வடிவம் கொண்டு இருந்தது . எதன் பிழையீடாக அதைச்செய்தார் என்று அத்தைக்கு மட்டும்தான் தெரியும்.

30-கும் மேற்பட்ட நாய்கள் வீடெங்கும் திரிந்த அந்த வீட்டில்   மாமா ஒரு அறைக்குள் முடங்கிக்கொண்டோ அல்லது வெளியெ சென்று விட்டு  உணவு நேரத்துக்கு  மட்டும் வீடு  வருவதையோ  வழக்கமாக கொண்டிருந்தார்.மாமாவும் அத்தையும் சரியாகப் பேசிக்கொள்வதில்லை என்பதையும் கவனித்தேன்.மாமா சைவ உணவும் விரும்பிச்சாப்பிட்டார்.   கொங்கு சமையலை நான் செய்து கொடுத்த ஒரு நாளில் பாசிப்பயறு கடைசலை நெய் விட்டு ருசித்துச்சாப்பிட்ட மாமா அதன் பெயரென்ன என்னவென்று சில முறை என்னிடம் கேட்டுக்கொண்டார். மனதாரா பாராட்டவும் செய்தார்.

வெறும் நெற்றியுடன் பள்ளிக்குச் சென்று விட்டு வீடு வந்ததும் முகம் கழுவி பெரிதாக வட்டக் குங்குமமிட்டு கொண்டிருந்த அத்தை, பாவனைகளும் முகமூடிகளும் போதுமென்று முடிவு செய்து, வீட்டில் சிறு பூஜை அறையில்  மாலையில் ஸ்வாமிக்கு விளக்கேற்றி பூஜை செய்தார். எப்போதும் நன்றாக நெற்றிக்கு  பெரிதாக சிவப்புக்குங்குமத்தில் பொட்டுவைத்துக்கொண்டார். 

மாமா மறைந்த பின்னர் அத்தையின் அண்ணன் குடும்பத்தினர் அத்தையுடன் வந்து இருந்தார்கள்.

பொள்ளாச்சியிலும் வேட்டைக்காரன் புதூரிலும் புடவையை  மடிப்பெடுக்காமல் ஒற்றையாய் தலைப்புப்போட்டுகொண்டு, குளிர் கண்ணாடியும் அணிந்துகொண்டிருக்கும் அத்தையை  எல்லோருமே கதாநாயகியை போல்தான் பார்த்தோம்.கணீரென்ற குரல் அத்தைக்கு,

அந்த அத்தை  இனி எங்களுக்கு இல்லை அத்தையை கடைசியாக 2009-ல் என்  புதுவீட்டுக் கிரகப்பிரவேசத்தில் பார்த்தது, பின்னர் பார்க்க்க கொடுத்து வைக்கவில்லை. நல்லவேளையாக அத்தையின் அந்தத் தோற்றம் மனதில் இருந்து குலைந்துபோகுமாறு நடுக்க நோய் வந்த பிறகு நான் பார்க்கவில்லை. கல்லூரியில் தேசிய தர அந்தஸ்திற்கு குழு வரவிருப்பதால் கடைசியாய் அத்தையின் முகம் பார்க்கக்கூட விடுப்பு எடுக்க முடியவில்லை. 

 சென்னையில் அன்று மாலை 3 மணிக்கு மின்மயானத்தில் அத்தை எரிந்து சாம்பலானார்கள்.   அத்தைக்கு பூரி  சாப்பிடப் பிடிக்கும் பூரி கொஞ்சம் முறுகலாக இருந்தால் மிகவும் விரும்பி சாப்பிடுவார்கள்.இனி எப்போது பூரி செய்தாலும் அத்தையின் நினைவில்லாமல் சாப்பிட முடியாது. அன்று மாலை வீட்டில் கூடுதலாக விளக்கேற்றினேன். 

சந்திக்கையிலெல்லாம் இறுகக் கட்டிக்கொள்ளும், எப்போது நான்  வந்தாலும் திரட்டுப்பால் செய்யும், அலட்சியமாக இருசக்கரவாகனம் இயக்கும் ஊட்டிஅத்தைக்கு என் அன்பும் கட்டிமுத்தமும்.

நிறைவு கொள்ளுங்கள் அத்தை.

டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா நாளிதழின் சென்னை பதிப்பில் பிப்ரவரி 22, அன்று  இந்தோனேஷியாவை சேர்ந்த ஒரு விமானப்பயணி யிடம் இருந்து 2.7 கிலோ கொகெய்ன் பறிமுதல் செய்யப்பட்ட செய்தி வந்திருந்தது. கொகெய்னின் சந்தை மதிப்பு கிலோவுக்கு 10 கோடி என்பதால் பறிமுதல் செய்யப்பட்ட கொகெய்ன் மதிப்பு சுமார் 27 கோடி. இதுவே சென்னை விமான நிலையத்தின் இந்த  2024ம் வருடத்தின் முதல் போதைப்பொருள் பறிமுதல். 

உலகெங்கிலும்  கொகெய்ன் பயன்பாட்டிற்கும் கடத்தலுக்கும் எதிரான சட்டங்கள் மிக இறுக்கமாகவே இருப்பினும் கொகெய்ன் கடத்தலும்  தொடர்ந்து பல வழிகளில் நடந்துகொண்டேதான் இருக்கிறது 

ஐக்கியநாடுகளின்  போதைப்பொருள் மற்றும் குற்றங்களுக்கான அமைப்பு (UNODC–United Nations Office on Drugs and Crime) தொடர்ந்து கண்காணித்துக்கொண்டே இருந்தாலும் சர்வதேச அளவில் போதைத்தாவரங்கள் வளர்ககப்படுவது, போதைப்பொருள் தயாரிப்பு, விநியோகம்,  கள்ளச்சந்தை வணிகம் மற்றும் பயன்பாடு ஆகியவை தொடர்ந்து அதிகரித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது,

சர்வதேச கொகெய்ன் பறிமுதல்களில் 72% தென் மற்றும் மத்திய அமெரிக்காவில், மத்திய மற்றும் மேற்கு ஐரோப்பாவில் 15% மற்றும்  வட அமெரிக்காவில் 12 % நடக்கின்றது.

கொகெய்ன் அளிக்கும் கொக்கோ புதர் வளர்ப்பு கொலம்பியா (61%)  பெரு (26%) மற்றும்  பொலிவியாவில் (13%) மையம் கொண்டிருக்கிறது.

சர்வதேச போதைப்பொருள் பறிமுதல் புள்ளிவிவரங்கள் 2019 லிருந்து  ஐரோப்பிய கொகெய்ன் கள்ளச்சந்தை வணிகத்தின் முக்கியமான் விநியோக மையமாக ஆப்பிரிக்கா செயல்பட தொடங்கி இருப்பதை காட்டுகிறது  

2021ல் ஆப்பிரிக்காவில் பறிமுதல் செய்யப்பட்ட கொகெய்ன் அளவு  இது வரையில் இல்லாத அளவில் உச்சத்தை தொட்டிருப்பது சர்வதேச கொகெய்ன் பயன்பாடு மற்றும் கொகெய்ன் வளர்ப்பு உச்சத்தில் இருப்பதை காட்டுகிறது.

கோவிட் பெருந்தொற்றின் போது போக்குவரத்து துண்டிக்கப்பட்டிருந்ததால் கொரியர்  மூலம் அனுப்புவது போன்ற  பல புதிய வழிகள் கொகெய்ன் கடத்தலுக்கு கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. அந்த புதிய வழிகள் கோவிட் தொற்றுக்காலத்துக்கு பிறகு அபரிமிதமாக வளர்ந்திருக்கின்றன. மீன்பிடி படகுகள், சொகுசுகப்பல்களோடு நீர்மூழ்கி கப்பல்களிலும் கொகெய்ன் கடத்தல் இப்போது  நடைபெறுகிறது.

கடல்வழி கொகெய்ன் பரிமாற்றம் தற்போது மிக அதிகரித்திருக்கிறது துறைமுகங்களுக்கு அப்பால், துறைமுகங்களுக்கு வரும் வழியில், துறைமுகங்களில் ஏன் நடுக்கடலில் கூட நீர்மூழ்கி கப்பல்களின் உதவியுடன் கொகெய்ன் பரிமாற்றம் நடக்கிறது. இதை கப்பல் உரிமையாளர்கள் பெரும்பாலும் அறிந்திருப்பதில்லை.

சுங்க அதிகாரிகளிலிருந்து, சரக்கு வாகன ஓட்டுநர்கள், கடைமட்ட துறைமுக தொழிலாளிகள் வரை இதில் சட்டவிரோதமாக ஈடுபட்டிருக்கிறார்கள். தொழில்நுட்பத்தின் உதவியுடன் கொகெய்ன் கடத்தல் நடப்பதால் அவற்றை கண்டுபிடிப்பது சவாலாகவே இருக்கிறது.

ஓபியத்துக்கு அடுத்தபடியாக சர்வதேச அளவில் பெரும் பிரச்சனையாக இருக்கும் போதைப்பொருள் கொகெய்ன் தான்.

பல ஆண்டுகளாகவே உலகமெங்கிலும் முக்கியமான போதைப்பொருளாக பரவலான உபயோகத்தில் இருக்கும் கொகெய்ன் வெள்ளை நிற மிருதுவான தூளாகவும், கிரேக் (crack) என்னும்  பொதுப்பெயரில் பலவிதமான கொகெய்ன் சேர்க்கப்பட்ட பொருட்களாகவும் சந்தைப்படுத்தப்படுகிறது. கொகெய்ன் நீரில் கரையும் ,  கிரேக் நீரில் கரையாது .

துகளாக கிடைக்கும் கொகெய்ன் அதிக போதையளிப்பதால் அதன் தேவையும் விலையும் மிக அதிகம் எனவே விற்பனை செய்பவர்களுக்கு லாபமும் அதிகம்.  கிரேக் போதையும் விலையும் குறைவு என்பதால் அது பெரும்பாலும்  ஸ்ட்ரீட் கொகெய்ன் என்னும் குறைந்த அளவிலும் பெயரிலும் விற்பனையாகிறது,

பறிமுதல் செய்யப்பட்ட கொகெய்ன் அளவு அதிகரிப்பது சந்தைக்கு சென்று சேரும் கொகெய்ன் அளவை குறைக்கிறது என்றாலும் கொகெய்ன் உற்பத்தியை இது எந்த விதத்திலும் பாதிக்கவில்லை

6.2  மில்லியன் வருடாந்தர பயனாளிகளுடன் பிராந்திய அளவிலான மாபெரும் கொகெய்ன் சந்தை வடஅமெரிக்காவில் இருக்கிறது. கொகெய்ன் கருப்பு சந்தை, ஊழல், சுரண்டல் மற்றும் குற்றங்களையும் தொடர்ந்து  அதிகரித்துக்கொண்டிருக்கிறது. கொகெய்ன் பயன்பாடு தீவிரமான உடல்கோளாறுகளையும் இறப்பையும் உண்டாக்கிக் கொண்டு இருந்தாலும் அதன் பயன்பாடும் அதிகரித்திருக்கிறது.

கொக்கோ புதரின் இலைகளிலிருந்து கிடைக்கும் கொகெயினின் மருத்துவப்பயன்பாடு  நெடிய வரலாறு கொண்டது, மருத்துவ பயன்பாட்டுக்கு  பின்னரே அது போதைப்பொருளானது.

இத்தாலிய கடலோடியான அமெரிகோ வெஸ்புச்சி (1451-1512) தனது கடற்பயண குறிப்புக்களில் முதன்முதலில் கொகெய்ன் குறித்து பதிவு செய்திருந்தார். இவரது பெயரிலிருந்துதான் அமெரிக்கா என்னும்  பதம் உருவானது. 

தொடர்ந்த 300 ஆண்டுகளுக்கு கொகெய்ன் மருந்தாகவே உபயோகிக்க பட்டுக்கொண்டிருந்தது.

1860-ல் ஆல்பர்ட் நிமேன் (Albert Niemann) கொக்கோ இலைகளிலிருந்து  கொகெய்னை பிரித்தெடுத்தார். 

இவரது மாணவர் வில்ஹெம் Wilhelm Lossen  1865ல் கொகெயினின் வேதியியல் வடிவதை கண்டறிந்தார்.

வில்ஹெமும் நீமேனும் இணைந்து  விலங்குகளில் கொகெய்னின் விளைவுகளை ஆய்வுகள் செய்தனர்.

பெருவியன் மருத்துவரான மோரினோ 1880ல் அவரது கொகெய்ன் குறித்த ஆய்வுகளின் முடிவுகளை வெளியிட்டு மனிதர்களின் கொகெய்ன் பயன்பாடு மற்றும் விளைவுகள் குறித்த கவலையையும் வெளிப்படுத்தி இருந்தார். அந்த அறிக்கையின் இறுதியில் கொகெய்னை அறுவை சிகிச்சைகளில் மயக்கமூட்டியாக பயன்படுத்தலாம் என்னும் பரிந்துரையையும் அவர் பதிவு செய்திருந்தார்.

ஆஸ்திரிய உளவியலாளர் சிக்மண்ட் ஃப்ராய்ட் தனது மன அழுத்தத்தை போக்க கொகெய்ன் பயன்படுத்தி அது வெற்றிகரமானதால், தனது சொந்த அனுபவத்தின் பேரில் கொகெய்னை மனஅழுத்தம், பாலியல் குறைபாடுகள் ஆகிய சிகிச்சைகளுக்கு பயன்படுத்தலாம் என்று அறிவித்தார்.  

1884 ல் சிக்மண்ட் ஃப்ராய்ட்  ’’கொக்கோவை பற்றி’’ (Über Coca)  என்னும் ஒரு ஆய்வுக்கட்டுரையை பிரசுரித்தார். அதில் கொகெய்னின் மருத்துவ உபயோகங்கள் விவரிக்கப்பட்டிருந்தது. அவர் பலருக்கு கொகெய்னை பரிந்துரைத்ததுடன் கொகெய்ன் அதிகமானால் ஆபத்தொன்றுமில்லை என்றும் சொல்லிகொண்டிருந்தார். ஆனால் அவர் பரிந்துரையின்படி மிக அதிக கொகெய்ன் எடுத்துகொண்ட அவரது நோயாளி ஒருவர் மரணம் அடைந்தார்.

1884, ல் கண் மருத்துவரான கார்ல் கொல்லர் (Carl Koller) கண் அறுவை சிகிச்சைகளில் சொட்டுமருந்தாக கொகெய்னை அளித்தார். பின்னர் மருத்துவர்கள் உலகெங்கிலும் மயக்கமூட்டியாக கொகெய்னை பரவலாக உபயோகிக்க தலைப்பட்டனர்.

நரம்புகளின் செயல்பாட்டை தற்காலிகமாக நிறுத்திவைக்கும் கொகெய்ன் ஊசிகளும் பிற்பாடு கண்டறியப்பட்டன. 

1896ல் கொக்கோ இலைச்சாறு கேச பராமரிப்பில் உதவுவதாக பல சுவரொட்டி விளம்பரங்கள் வந்தன.

மருத்துவ உபயோகங்களுக்கென மட்டும் பரவலாக அறியப்பட்டிருந்த கொகெய்னை 1863ல் இத்தாலிய வேதியியலாளர் ஏஞ்சலோ (Angelo Mariani)  வைனில் கொக்கோ இலைச்சாறு கலந்த இனிப்பு பானத்தை  Vin Mariani என்னும் பெயரில்  அறிமுகம் செய்து  பிரபலமாக்கினார். இதை  அப்படியே கொக்கோ கோலாவில் கலந்து புதிய பானமாக ஜான் பெம்பர்ட்டன் (John Pemberton)   1886ல் அறிமுகப்படுத்தினார்.  

 கொகெய்ன் இலைச்சாறும் கோலா கொட்டையின் சாறும் கலந்த கொக்கோ கோலா,  கோக், கஃபே கோலா, கோஸ் கோலா( Koke, Cafe-Cola, and Kos-Kola)  என்னும் பெயர்களில் விரைவில் புகழ்பெற்றது. அப்போது மருத்துவக் காரணங்களுக்காக கொகெய்ன்  தடையின்றி கிடைத்துக் கொண்டிருந்ததால் கொக்கோகோலாவில் அதை கலப்பது எளிதாக இருந்தது.

1850-லிருந்து 1900 வரையிலும் கொகெய்னும் ஓபியமும் கலந்த மந்திர மற்றும் மருத்துவ பானங்கள் சமுதாயத்தின் அனைத்து அடுக்கு மக்களாலும் பரவலாக உபயோகப்படுத்தப்பட்டன.

கொகெய்னின் புகழை பரப்பியவர்களில் தாமஸ் எடிசனும் நடிகை சாரவும் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள்.( Sarah Bernhardt)

சினிமாத்துறையிலிருந்து வந்த கொகெய்னுக்கான பரிந்துரைகள் விரைவில் லட்சக்கணக்கானவர்களை சென்று சேர்ந்தது. கூடவே கொகெய்ன் பயன்பாட்டின் ஆபத்துகளும்  வெளிப்படத்துவங்கின. 1903ல் பொதுமக்களின் அழுத்தம் மற்றும் எதிர்ப்பு காரணமாக கொக்கோகோலா நிறுவனம்  கொக்கோகோலா பானத்திலிருந்து கொகெய்னை முற்றிலும் நீக்கியது.

1904 க்கு பிறகு புதிய கொகோ இலைகளுக்கு பதிலாக கொகெய்ன் எடுத்த பிறகு எஞ்சி இருக்கும் மிச்சங்கள் சேர்க்கப்பட்டது.1929 லிருந்து கொக்கெயின் இல்லாத இலைச்சாறு சேர்க்கப்படுகிறது.

ஆனால் கொகெய்னின் கிளர்ச்சியூட்டும் இயல்புகளுக்கு பழக்கப்பட்டுப்போன மக்கள் கொகெய்ன் துகளை மூக்கு வழியாக உறிஞ்சி போதையேற்றிக்கொள்வதை  வழக்கமாக்கியிருந்தனர். 1905ல்  இது மிக பிரபலமானது. அடுத்த ஐந்து வருடங்களில்  மூக்குப்பகுதியின் சிதைவு பல மருத்துவமனைகளில்  தொடர்ந்து கண்டறியப்பட்டது

1912-ல் மட்டும் 5000 கொகெய்ன் மரணங்களை அறிவித்த அமெரிக்க அரசு 1922-ல் கொகெய்னை முற்றாக தடை செய்தது.

இங்கிலாந்தின் கியூ தோட்டங்களிலிருந்து இலங்கைக்கு 1870-லும் இந்தியாவிற்கு 1883-லும் கொக்கோ பயிர் அறிமுகமானது

இந்தியாவில் கொக்கோ புதர்கள் மிக குறைவாக வளர்கின்றன.  கொகெய்ன் பயன்பாட்டிற்கெதிரான சட்டங்கள் இந்தியாவிலும் மிக கடுமையாகவே இருக்கின்றது.

1970களில் கொகெய்ன் புகைத்தல் மீண்டும் புழக்கத்துக்கு வந்தது. உற்சாகம் அளிக்கும் கொகெய்னை இளைஞர்கள் பெருவாரியாக எடுத்துக்கொண்டார்கள். 1970-ல் கொலம்பிய போதைப்பொருள் வியாபாரிகள் அமெரிக்காவில் கொக்கெய்ன் கள்ளச்சந்தை வணிகத்திற்கான மாபெரும் வலையை உருவாக்கினார்கள்.

அமெரிக்க பல்கலைக்கழகங்களில் கொகெய்ன் உபயோகித்த இளைஞர்களின் எண்ணிக்கை 1970-லிருந்து 1980-க்குள் பத்து மடங்கு பெருகியது.    பின்னர் செல்வந்தர்களுக்கான உயர்தர போதைப்பொருள் என்னும் இடத்திலிருந்து அடித்தட்டு மக்களுக்கானதாகவும் மாறி குற்றம், ஏழ்மை மற்றும் மரணத்துடன் மிக நெருங்கிய தொடர்பில் இருந்த கொகெய்ன் அமெரிக்காவின் மிக ஆபத்தான போதைப்பொருளாகி இருந்தது.

மத்திய நரம்பு மண்டலத்தை சடுதியில் சென்று சேரும் உணர்வுகளை விரைவில் தூண்டக்கூடிய, மிக பழமையான இயற்கையான மிக சக்திவாய்ந்த போதைப்பொருள் கொகெய்ன். கொகெய்னின் விளைவுகள் உடலில் 1 மணி நேரம் வரை இருக்கும்.

1990களில் கொலம்பிய கொகெய்ன் வியாபாரிகள் அமெரிக்கா ஆசியா  மற்றும் ஐரோப்பாவிற்கு கடல்வழியே பெருமளவு கொகெய்னை சந்தைப் படுத்தத் துவங்கினார்கள். 2008ல் கொகெய்ன் உலகின்  இரண்டாவது மிக அதிகமாக கடத்தப்படும் போதைப்பொருளாகி இருந்தது (மாரிவானாவுக்கு அடுத்து) இன்றைய தேதியில் கொலம்பியாவில் மட்டும் 300க்கும் மேற்பட்ட மாபெரும் கொகெய்ன் கள்ளச்சந்தை வணிக அமைப்புக்கள் மிகச் செயலாக இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன.

வடக்கு சிலே பகுதியின் அகழ்வாய்வுகளில் கிடைத்த கிமு 1000-த்தை சேர்ந்த மம்மிகளின் உடலில் கொக்கோ பயன்பாட்டின் அடையாளங்கள் இருந்தன. இதுபோன்ற பல அகழ்வாய்வுகள் ஆண்டிஸ் பழங்குடியினரின் கொக்கோ பயன்பாடு சுமார் 3000 வருட வரலாற்றை கொண்டிருப்பதை காட்டுகிறது

கிருஸ்துவுக்கு மூவாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே மலைஉச்சியில் வாழ்ந்த இன்கா பழங்குடியினர் அச்சூழலின் சுவாசசிக்கல்களுக்கு தங்களை பழக்கப்படுத்திக்கொள்ள லேசான இனிப்புச்சுவைகொண்ட கொக்கோ இலைகளை மெல்லும் வழக்கத்தை கொண்டிருந்தார்கள். கொக்கோ இலைகளை சுண்ணாம்புடன் சேர்த்து  மெல்லும்போது அவர்களின் இதயம் வேகமாக துடித்தது சுவாசமும் விரைவானது

வாரி, பெருவிய  மற்றும் பொலிவிய தொல்குடியினர் மதச்சடங்குகளின் போது மட்டும் கொக்கோ இலைகளை உபயோகித்தார்கள்.

பொலிவிய ஆண்டிஸ் பழங்குடியினரின் ஐமரா மொழியில் “Khoka” என்றால் மரம் என்று பொருள்.அதுவே இன்றைய நவீன கொக்கோவின் (Coca)  வேர்ச்சொல்.

அப்பழங்குடியினர் இந்த இலைகளுக்கு மந்திர பண்புகள் இருப்பதாகவும் நம்பினர். மரத்திலிருந்து கீழே விழும் கொக்கோ இலைகளின் வேகம் அவை வீழும் இடங்கள் ஆகியவற்றைக்கொண்டு ஆவிகளின் நடமாட்டத்தையும் அவர்கள் கணித்தனர்.

ஆண்டஸ் மலைப்பகுதியின் கொக்கோ இலைகள் அமேஸான் பகுதியின் கனிகள் மற்றும் தோலாடைகளுக்கும், பசிபிக் பகுதியின் சிப்பிகள் மற்றும் மீன்களுக்கும் பண்டமாற்றாக அளிக்கப்பட்டபோது  கொக்கோ இலைகளின் கிளர்ச்சியூட்டும் இயல்புகள் மேலும் பல இடங்களுக்கு பரவியது.

இன்கா பழங்குடியினர் கொக்கோவை  தொடர்ந்து பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கையில் 1532ல் ஸ்பானிஷ் படையெடுப்பு நடந்து. பின்பு கொக்கோ சாகுபடியும் இன்கா பழங்குடியினருக்கு  தினக்கூலியுடன்  கொக்கோ இலைகள் கொடுப்பதும் பரவலாகியது.

19-ம் நூற்றாண்டை சேர்ந்த மனிதவியலாளரும் நரம்பியல் நிபுணரும் மனிதகுலத்தின் எதிர்காலத்தை மாற்றியமைக்கும் உணவுப்பொருட்களை குறித்த ஆய்வில் இருந்தவருமான இத்தாலியை சேர்ந்த  மண்டிகாஸா (Mantegazza) தென்னமரிக்க பழங்குடியினரின் கொக்கோ பயன்பாட்டை  அவர்களுடனேயே பலவருடங்கள் தங்கி இருந்து ஆரய்ந்து தானுமதை உண்டு, பிரபலமான “On the hygienic and medicinal properties of coca and on nervous nourishment in general”என்னும் கட்டுரையை வெளியிட்டார்

அந்த கட்டுரையின் ஒரு பத்தியில் மண்டிகாஸா கொக்கோவின் அனுபவத்தை இப்படி சொல்லுகிறார்

“…God is unjust because he made man incapable of sustaining the effect of coca all life long. I would rather have a life span of ten years with coca than one of 10 000 000 000 000 000 000 000 centuries without coca.”

பொலிவியா, பெரு மற்றும் கொலம்பியாவில் கொக்கோ புதர்களிலிருந்து கொகெய்ன் அடர்காடுகளில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும் ஆய்வகங்களில் பல வேதிமாற்றங்களுக்கு பின்னர் தயாராகிறது. அமெரிக்காவுக்கு மெக்ஸிகோ வழியே வரும் கொகெய்னில் 90% கொலம்பியாவிலிருந்துதான் வருகிறது.  

கொகெய்னை அளிக்கும் இரு தாவரங்களில் முதன்மையானது Erythroxylum coca. இது எரித்ராக்ஸைலேசி குடும்பத்தை சேர்ந்தது. (மற்றொன்று Erythroxylum novogranatense). இது வடமேற்கு மற்றும் தென்னமரிக்காவை தாயகமாக கொண்டது.  எரித்ராக்ஸைலான் பேரினத்தின் நான்கு சிற்றினங்கள் பல்வேறு ஆல்கலாய்டுகளுக்காக பயிரிடப்படுகின்றன அவற்றில் இவை இரண்டு மட்டும் கொகெய்ன் ஆல்கலாய்டுகளுக்காக வளர்க்கப்படுபவை.

அமெரிகோ (Amerigo Vespucci)  1499-ல் கொக்கோ புதரை விவரித்து தென்னமரிக்க பழங்குடியினர் மயக்கம் மற்றும் பசியை வெல்ல இதன் இலைகளை மெல்லுவதை அவரது கடற்பயணக்குறிப்பில் எழுதியிருந்ததே கொக்கோ செடியை குறித்த முதல் எழுத்து பூர்வ ஆதாரம்

2லிருந்து 3 மீ உயரம் வரை வளரும் கொக்கோ செடி அடர்ந்த புதர் வகை வளரியல்பை கொண்டது. நிமிர்ந்த தண்டுகளையும் நுனி குறுகிய பசிய முட்டை வடிவ மெல்லிய இலைகளையும் கொண்டிருக்கும். இலை நடுநரம்பின் இருபுறமும் சற்றே மேடிட்டிருக்கும் நரம்பமைப்பு கொக்கோ இலைகளுக்கான பிரத்யேக அடையாளம்.

சிறிய மஞ்சள் மலர்கள் குட்டையான காம்பு கொண்ட கொத்துக்களாக அமைந்திருக்கும். கனிகள் சிவப்பு நிறத்தில் இருக்கும்.அமிலத்தன்மை கொண்ட மண்ணில் இவை செழித்து வளரும்.

Erythroxylum பேரினத்தின் நூற்றுக்கணக்கான சிற்றினங்களில்  Erythroxylum coca , Erythroxylum novogratense  இரண்டில் மட்டுமே குறிப்பிடத்தக்க அளவில் கொகெய்ன் ஆல்கலாய்டு இருக்கிறது. இவற்றின் உலர் கொக்கோ இலைகளில் 2% கொகெய்ன் இருக்கும். மேலும் 23 சிற்றினங்களில் மிக மிக குறைவான அளவில்  (0.001%.) கொகெய்ன் இருக்கிறது.

பலவகையான தாவரங்களில் இருக்கும் ஆல்கலாய்டுகளை நல்லதும் அல்லதுமாக பலவிதங்களில் மனிதகுலம்  உபயோகிக்கின்றது. குருமிளகில் பைப்ரின், கோகோ கனிகளில் தியோபுரோமின், காப்பிக்கொட்டை மற்றும் தேயிலையில் கேஃபின், கசகசா கனியில்  மார்பைன், புகையிலையில் நிக்கோட்டின் என பல  ஆல்கலாய்டுகள் வணிகரீதியாக முக்கியமானவை இவற்றில் கொகெய்ன் உலகநாடுகளின் பெரும் சவாலாகிவிட்டிருக்கிறது.

1970ன்  அமெரிக்க போதைப்பொருள் தடுப்புச்சட்டம் போதை உண்டாகும், அடிமைப்படுத்தும், மருந்துப் பொருளாகவும் பயன்படும் பொருட்களை ஐந்து வகையாக பிரித்து பட்டியலிட்டிருக்கிறது. அதில் பட்டியல் இரண்டில் (Schedule II) வரும் கொகெய்ன் அரிதாக மருத்துவ உபயோகங்கள் கொண்டிருக்கிறது.

கொகெய்னின் பிற புழங்கு பெயர்கள்

 beam, big C, blow, Carrie Nation, coke, girl, her, lady, leaf, nose candy, snow, snowbirds, stardust, white (வெள்ளைப்பொடிக்கு மட்டும்), basa, crack, electric kool-aid, flake, rock (crack cocaine), banano, bazooka, and tio (கொகெய்ன் சேர்க்கப்பட்ட  மாரிவானா சிகரெட்)

இந்தியா மற்றும் ஜாவாவிலும் கொக்கோ சாகுபடியாகிறது. ஓராண்டில் 4 அல்லது 5 முறை கொக்கோ புதரிலிருந்து இலைகளை அறுவடை செய்யலாம். இலைகள் உலர்த்தப்பட்டு பின்னரே ஆய்வகங்களுக்கு அனுப்பப்படுகிறது. கடல் மட்டத்திலிருந்து  1000லிருந்து 2000 மீ உயரத்தில் மட்டும் வளர்க்கப்பட்ட கொக்கோ புதர்கள் இப்போது காடுகளின் கீழ்ப்பகுதிகளிலும் வளர்க்கப்படுகிறது.

பொலிவியா மற்றும் பெருவிலிருந்து கொக்கோ வளர்ப்பை அழிக்க ராணுவம் மற்றும் காவல் துறையை ஈடுபடுத்தி அமெரிக்கா ஆண்டு தோறும் கோடிக்கணக்கில் செலவு செய்கிறது. கொக்கோ இலைகளை உண்ணும் பூச்சிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன கொக்கோ நாற்றுகளில் நோய் உண்டாக்கும் கிருமிகளை குறித்த ஆய்வும் நடைபெறுகிறது.

கொலம்பிய கொக்கோ சாகுபடி ஆகும் பிரதேசங்களில் வான்வழியே பயிர்களை அழிக்கும் மருந்துகளை தெளிக்கும் நடவடிக்கையும் அம்மருந்துகள் பொதுமக்களின் நலனுக்கும் சூழலுக்கும் உருவாக்கும் கேடுகளை கருத்தில் கொண்டு நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருக்கிறது.

 எனினும் கொக்கோ சாகுபடியில் ஈடுபட்டிருக்கும் விவசாயிகளுக்கு அதைக்காட்டிலும் அல்லது அதே அளவுக்கு லாபம் அளிக்கும் மாற்றுப்பயிரொன்றை கண்டுபிடிக்கும் வரை இந்த சிக்கல் தீரது என்பதையும் அமெரிக்க அரசு உணர்ந்திருக்கிறது

அமெரிக்கா ஐரோப்பா  மட்டுமல்ல பல உலகநாடுகள் கொகெய்னுக்கு எதிராக நடத்துவது வெறும் கடினமான சட்டபூர்வ நடவடிக்கை மட்டுமல்ல போதைபொருளுக்கெதிரான் போர்தான் அது

அதீத மற்றும் தொடர்ந்த கொகெய்ன் பயன்பாடு மூக்கில் ரத்தம் வடிதல், பசியின்மை, சிறுநீரக கோளாறு,  வலிப்பு நோய், இதயக்கோளாறுகள் மற்றும் மரணத்தை உண்டாக்கும்.

இன்னும் அவ்வளவாக அறிமுகமாகியிருக்காத பிரதேசங்களிலும் தற்காலிக கிளர்ச்சியூட்டியான கொகெய்ன் பயன்பாடு இணைய உலகில் மும்முரமாக இயங்கும் இளைஞர்களுக்கு எளிதில் அறிமுகமாகும் ஆபத்து இருக்கிறது.

கொகெய்னுக்கெதிரான தடுப்பு நடவடிக்கைகள் தீவிரமடையும் போது கொகெய்ன் கள்ளச்சந்தை வணிகமும் புதிய வழிகளையும், புதிய வடிவங்களையும் கண்டுகொள்கிறது 

கொலம்பிய காடுகளிலிருந்து அமெரிக்க வீதிகளுக்கு வரும் கொகெய்ன் பயணத்தை, கொகெய்ன் சந்தை, கொகெய்ன் புழங்கும் ரகசிய உலகின் வாழ்வு மற்றும் மரணம், கொகெய்ன் கடத்தலுக்காக துறைமுகங்களை கைப்பற்ற நடக்கும் கொகெய்ன் போர்களை பேசும். 2020ல் வெளியான டோபி மியூஸின்  முதல் நூலான ’கிலோ.(Kilo) கொகெய்ன் குறித்த நூல்களில் மிக முக்கியமானது.

பிரிட்டிஷ்-அமெரிக்க எழுத்தாளர், ஆவணப்பட இயக்குநர் மற்றும் தொலைக்காட்சி இயக்குநரான டோபி மியூஸ்  ’’நாம் இப்போது கொகெய்னின் பொற்காலத்தில் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம்’’ என்று இந்த நூலில் குறிப்பிட்டிருப்பது  மிகுந்த கவலையளிக்கிறது.

கொக்கோ புதர் சாகுபடி , கொகெய்ன் வேதிமாற்றம், கள்ளச்சந்தை வணிகம், போதைப்பொருளாக அதன் பயன்பாடு ஆகியவை மிக மிக நீண்ட சங்கிலித் தொடரானாலானவை. அதன் கண்ணிகள் ஒவ்வொன்றும் மிக முக்கியமானவை, மாபெரும் வலையொன்றினால் பிணைக்கப்பட்டவை.

மேலதிக தகவல்களுக்கு:

https://www.unodc.org/unodc/en/drug-trafficking/index.html

https://www.unodc.org/documents/wdr/WDR_2010/1.3_The_globa_cocaine_market.pdf

https://www.drugfreeworld.org/drugfacts/cocaine/a-short-history.html

நாகரீகங்கள் ஆற்றங்கரைகளில் தொடங்கியதால் உலகின் பெரும்பான்மை இனக்குழுக்களின் வாழ்வில் நீருக்கென்று தனித்த பண்பாட்டு கூறுகள் உள்ளன. தமிழர்களின் வாழ்விலும் நீருக்கென்று பிரத்தியேக இடமுண்டு. குறிப்பாக, காவிரி, வைகை, தாமிரபரணி ஆற்றங்கரை நாகரீகங்கள் நதியை நாயகமாகக் கொண்ட வழிபாடுகளைக் கொண்டவை.

காவிரி பாயும் ஊர்களுக்கு ஆடிப் பதினெட்டு, கொண்டாட்டமான நாள். புதுப்புனல் வரும் நாள். சங்ககாலம் தொட்டு, காவிரியின் புதுப்புனல் நாள் கொண்டாடப்பட்டு வருகிறது. பழமையான கொண்டாட்டம் என்று சொல்ல முடியாது. நதிதான் பழமை வாய்ந்தது. நாளும் வருவது புதுத் தண்ணீர். கோடைக்குப் பிறகு வரும் மழையில் பெருக்கெடுத்தோடுவது புத்தம் புதிய புனல். வழிபடும் மக்களும் வெவ்வேறானவர்கள். பிரார்த்தனைகள் வேறு. நதிநீரைப் போல் பரிசுத்தமான, என்றும் புதுமையான இயற்கையின் கூறு வேறொன்றில்லை.

சிலப்பதிகாரத்தில் இளங்கோவடிகள் காவிரியின் புதுப்புனலை வர்ணிக்குமிடம் எழில் நிறைந்தது. ‘உழவர் ஓதை மதகு ஓதை;  உடைநீர் ஓதை; தண்பதம் கொள் விழவர் ஓதை, சிறந்து ஆர்ப்ப நடந்தாய்; வாழி, காவேரி’ என்று காவிரியின் விவரணையில், ஓதை என்ற சொல்லின் நயத்தைக் கவனிக்க வேண்டும். நீர் எழுப்பும் சப்தங்கள் பலவிதம். ஓதை என்ற சொல் தரும் நயம் அதனினும் அற்புதம்.

இன்றும் தமிழகக் கிராமங்களில் காவிரி பாயும் இடங்கள் என்பதுடன் விவசாயம் சார்ந்த பண்டிகையாக ஆடிப்பெருக்கு பல்வேறு இடங்களில் கொண்டாடப்படுகிறது. ஆறு, ஏரி, குளம் போன்ற நீராதாரங்கள் பெருக்கெடுத்தோடி வருவதைக் காணக் குடும்பம் குடும்பமாகச் செல்வது மரபு. பூக்களும் மகரந்தங்களுமாக நிறைந்து பொங்கிப் பெருகி வரும் புதுப்புனலைக் காண்பதும் வணங்குவதும், தொடர்ந்த வருடத்தின் நல்ல விளைச்சலுக்கும்  வளம் பெருகுவதற்குமான  மங்கல அடையாளமாக  கருதப்படுகிறது.

ஆடிப் பதினெட்டாம் பெருக்கு கண்ட பின்னர் விதைப்பது என்பதும் பன்னெடுங்கால வழக்கம். அன்றைக்கு நீர் நிலைகளுக்கருகில்  புதுமணத் தம்பதிகள் தாலி பெருக்கி கட்டுவதும் உண்டு,

ஆடிப் பதினெட்டு, புதுப்புனல் பார்ப்பது நல்லது என்ற பண்பாட்டு, இலக்கிய தொடர்ச்சியை நான் விரும்பி செய்வேன். இந்த ஆண்டும் நான் என் நண்பர்கள் உறவினர்களுடன் புதுப்புனல் காண ஆழியாறு அணைக்குச் சென்றிருந்தேன்.

பொள்ளாச்சியின் பெருமை, பொள்ளாச்சியின் குடிநீர் ஆதாரம் எனப்படும் ஆழியாறு அணை சமீபத்தில் அணையின் நீர்பிடிப்புப் பகுதிகளான வால்பாறை உள்ளிட்ட மேற்கு மலைத் தொடர்ச்சிப் பகுதிகளில் எல்லாம் நல்ல மழை இருந்ததால் வேகமாக நிரம்பி இருந்தது.

ஆடி மாதம் துவங்கியபோது அணையின் முழுக் கொள்ளளவு எட்டி ஆழியாற்றின் 11 மதகுகளும் திறந்து விடப்பட்டன. ஆடிப் பதினெட்டு அன்று ஆயிரக்கணக்கானோர் அதைக்காண அணைக்கு வந்திருந்தனர்.  வழக்கமாகவே விடுமுறை நாட்களிலும் வார இறுதிகளிலும் ஆழியாறு அணையில் நல்ல கூட்டம் இருக்கும், ஆடிப்பதினெட்டு அன்று வழக்கத்துக்கு மாறாக பெருங்கூட்டம். அன்று அங்கு வந்திருந்த ஆயிரக்கணக்கானோர் பார்த்தது வெறும் குப்பை பெருக்கைத்தான்.

அணையில் இருந்து திறந்துவிடப்படும் தண்ணீர் பார்க்க ஆர்வமுடன் சென்றிருந்த எங்களுக்கு, சுற்றிலும் இருந்த காட்சிகளைப் பார்க்க, பார்க்க துக்கம் பொங்கியது. ஆழியாற்றின் அடிப்பகுதியில் சிற்றாறுகள் பொங்கிப் பெருகிக் கொண்டிருந்தன. ஆனால் அணைப்பகுதியில், அணையின் சுற்றுபுறங்களில், அணையின் உள் சுவற்றுப் பகுதிகளிலெல்லாம் பல டன் அளவில் பிளாஸ்டிக் கழிவுகளும், துணி மூட்டைகளும் மிதந்தன. அன்று அங்கு வந்திருந்த ஆயிரக்கணக்கானோர் பார்த்தது வெறும் குப்பை பெருக்கைத்தான்.

கடந்த ஏப்ரல் வரை பொள்ளாச்சியில்  ஒரு சொட்டு மழையின்றி அசாதாரணமான வெப்பம் நிலவியது. அப்படியே மழையில்லாமல் அந்த வெப்பம் தொடர்ந்திருந்தால் ஆயிரக்கணக்கான விவசாயிகளின் அடுத்த போக உற்பத்தி கேள்விக்குள்ளாகியிருக்கும். 

ஆனால் இயற்கை மனமிரங்கி நல்ல மழைப்பொழிவு கொடுத்ததால் அணைகள் நிரம்பி வழிந்தன. பதிலுக்கு நாம் பல டன் பிளாஸ்டிக் குப்பைகளை குடிநீர் ஆதாரமான  ஓர் ஆணையில் கொட்டி, நம் பொறுப்பற்ற, குறைந்தபட்ச அக்கறையற்ற, அறமற்ற மனித இயல்பை வெளிக்காட்டியிருக்கிறோம். பல லட்சம் ஆண்டுகளாகத் தன் இயல்பை மாற்றிக்கொள்ளாத இயற்கைக்கு மனித குலம் செய்யும் மாபெரும் அநீதியைத்  தடுக்க அதிகாரமற்று கையறு நிலையில் அன்று நின்றிருந்தேன்.

தண்ணீரிலும், அணையை ஒட்டிய பகுதியிலும் கிடந்த பிளாஸ்டிக் கழிவுகளைப் பார்க்கப் பொறுக்காமல் அணையின் மேலேறிச் சென்றேன். செல்லும் பகுதிகளில் எல்லாம் கடந்த மழையில் கணம்புற்கள் இடுப்பளவுக்குச் செழித்து வளர்ந்திருந்தன. அதற்குள் எந்த விஷப்பூச்சிகள் இருந்தாலும் தெரியாத அளவுக்கு களைகளும் வளர்ந்திருக்கின்றன. அணைப்பகுதியின்  பூங்கா என்று சொல்லப்படும் பகுதி உண்மையில் மாபெரும் திறந்த வெளி குப்பைத் தொட்டியாக இருந்தது. திரும்பும் எல்லா இடங்களிலும் பிளாஸ்டிக் கழிவுகள், காலி மது பாட்டில்கள், உபயோகப்படுத்திய டயப்பர்கள், அழுகிய குப்பைகள் குவிந்து கிடந்தன.

 அங்கிருக்கும்  சிறு கால்வாயின் அருகில் செல்ல முடியாமல் கடும்நாற்றம் அடித்தது. மதகுகளைத் திறந்து விட வந்த பிரமுகர்கள் காரில் மேலே சென்று, மலர்தூவி வழிபட்டு புறப்பட்டு விட்டார்கள். திறந்துவிட்ட அந்த நீர்நிலையின் உண்மை நிலை என்ன என்பதை  அவர்கள் படியேறிச் சென்றிருந்தால் பார்த்திருக்கலாம்.

அண்டை மாநிலத்தின் ஆற்று நீரை கேட்கிறோம், அது தரப்படாதபோது கோபம் கொள்ளும், தீர்ப்பாயங்கள் அமைக்கும்படி மேல் முறையீடு செய்யத் தொடர்ந்து வலியுறுத்தும் நாம் நமது சொந்த மாநிலத்தின் நீராதரங்களை எப்படிப் பார்த்துக் கொள்கிறோம்? 

 ஆழியாறு அணையில்  பூங்கா என்று சொல்லத்தக்க எந்த அம்சமுமே இல்லை. குழந்தைகள் விளையாடவென்று அமைக்கப்பட்டிருக்கும் இரும்புக்கம்பிகளால் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும்  எல்லா அமைப்புமே பெயின்ட் பூச்சு இல்லாமல் உடைந்தும், வாய்பிளந்தும்  துருவேறியும் இருக்கின்றன. 

அணைக்கட்டுக்கு மேலேறிச் செல்லும் படிகளின் குறுக்கே அமைக்கப்பட்டிருக்கும் ஒரு இரும்பு நிழல் தங்கல் உடைந்து சாய்ந்திருக்கிறது. அது விழுந்தால் உயிர்ப்பலி தவிர்க்கவே முடியாது.

உலகின் பல நாடுகளில் சூழல் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இடங்களில் பிளாஸ்டிக் பாட்டில்கள் அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. சமீபத்தில் கேரளத்தின் அமைதிப்பள்ளத்தாக்குப் பகுதிக்குச் சென்றிருக்கையில் அங்கு பிளாஸ்டிக் தண்ணீர் பாட்டில்கள் மட்டுமல்ல கைப்பைகளையும் கடுமையாகச் சோதனை செய்து சாக்லேட்டை சுற்றி இருக்கும் பிளாஸ்டிக் காகிதத்தைப் பிரித்த பிறகுதான் உள்ளே அனுமதித்தார்கள்.

பிளாஸ்டிக் பொருட்கள் நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு மட்காமல் அப்படியே நீர்நிலையிலேயே இருக்கும் என்பது பொள்ளாச்சியைச் சுற்றி இருக்கும் விவசாய மக்களுக்குத் தெரியாமல் இருக்கலாம். அணையின் பொறுப்பேற்றுக் கொண்டிருப்பவர்க்கும் அதிகாரிகளுக்கும் தெரியாதா என்ன?

ஆழியாறு அணை ஏராளமான மீன் வகைகள், பாசிகள், சூழல் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த நுண்ணீர்ப்பாசிகள் உள்ளிட்ட பல நீர்வாழ் உயிரினங்களின் வாழிடமாகவும் இருக்கிறது. அவற்றின் அழிவுக்கும் இந்தக் கட்டற்ற, கேட்பாரற்ற சூழல் மாசுபாடு காரணமாகி விடும்.

உடனடியாக இதற்கு தீர்வு காணமுடியும்.நுழைவுக்கட்டணத்தை அதிகப்படுத்தலாம்,  புற்களை வெட்டிச் செதுக்கி சுத்தம் செய்யலாம் ,உடைந்த இரும்பு அமைப்புகளை  மாற்றி புதியவற்றை அமைக்கலாம். தொடர்ந்து தூய்மைப்பணி மேற்கொண்டு அணையையும் பூங்காவையும் தூய்மையாக வைத்துக் கொள்ளலாம். நுழைவுக் கட்டணம் வசூலிக்கும் இடத்தில் உள்ளே எடுத்துச்செல்லும்  பொருட்களை கடுமையாக சோதனை செய்து பிறகு அனுமதிக்கலாம்.

நீரின்றி அமையாது உலகு என்றெழுதிய கவிஞனின் தீர்க்கதரிசனத்தைப் படித்தால் மட்டும் போதாது. ஒவ்வொரு தனிநபரும் வாழ்வில் குறைந்தபட்சமாவது நடைமுறைப்படுத்த முயல வேண்டும்.

பொது ஒழுங்கு, பொதுச் சுகாதாரம், பொதுவிடத் தூய்மை, பொதுவிட அழகு, பொதுவிடங்களின் வரலாறு காத்தல் போன்ற அரிய குணங்கள் அற்ற மனிதர்களாக நம் பொதுச் சமூகம் மாறிக்கொண்டிருக்கிறது. வாழ்விலும் தாழ்விலும் இயற்கையையும் இனத்தின் பண்பாட்டையும் காக்க வேண்டிய உறுதியுடன் இருந்த தமிழர்களின் பண்பாட்டுத் தொடர்ச்சி, தனித் தீவு போன்ற வாழ்க்கை முறைகளினால் அறுபடும் தருவாயில் இருக்கிறது.

எனக்கு ஆழியாறு. எண்ணற்றவர்களுக்குத் தாமிரபரணி, காவிரி. நம் தலைப்பெழுத்தும் பெயரும் என்பது நம் நிகழ்கால அடையாளம். நம் பண்பாட்டுத் தொடர்ச்சியே நிரந்தர அடையாளம்.

பண்பாட்டின் வேர் நீர். நீரின் ஆதாரம் நதி. நதியைக் காப்பவை அதன் கரைகள். பண்பாட்டின் வேர் காத்தல் என்பதுதான் அசலான கொண்டாட்டம்.

இன்று மீண்டும் ஒரு கீழ்மையை அருகில் சந்திக்க வேண்டி வந்தது. வழக்கம்போல உதாசீனப்படுத்தி விட முடியாமல் இன்றென்னவோ அதிகம் சங்கடப்பட்டேன். இந்த நாற்காலிகள் படுத்தும் பாடு இருக்கிறதே அப்பப்பா!சரண் ஒரு முறை என்னை the pale blue dot என்னும், பால்வெளியில் மிகச்சிறிய ஒரு புள்ளியாக நமது பூமி சுழன்று கொண்டிருப்பதைக் காட்டும் ஒரு ஆவணப்படம் பார்க்கச்சொன்னான்.  அந்தச் சிறு புள்ளிக்குள்தான் ,அதற்குள்தான்  பலரின் ஆணவம் இப்படி பேருருக்கொள்கிறது.  

ஏதேனும் ஒரு விதத்தில் சிறப்பான தகுதி கொண்டிருப்போர், பொதுவான அறிவோ, பொதுஅறிவோ    கொஞ்சமாவது கொண்டிருப்பவர்கள், எப்படியோ எதோ ஒரு தகுதியாவது கொண்டிருப்போரின் ஆணவத்தை நான் சகித்துக்கொள்ளப் பழகி விட்டிருக்கிறேன். 22 நீண்ட வருடங்களல்லவா ? 

ஆனால்அப்படி எதுவுமே இல்லாமல் கீழ்மையில் திளைப்பவர்கள், கீழ்மையை தங்களைச்சுற்றிலும் பரப்பிக்கொள்பவர்களின் ஆணவம் என்னைச்சீண்டுகையில் எரிச்சலாகிறேன்.

முன்பெல்லாம் கல்லூரி இப்படி இல்லை மெய்யாலுமே பெரிய மனிதர்கள் பொறுப்பான பதவிகளில் இருந்தார்கள். இளம் ஆசிரியர்களான எங்களுக்கு நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் ஆசிரியம் என்பதை வாழ்வுநெறியாகக் கற்றுக்கொடுத்தார்கள்.இன்று அவற்றையெல்லாம் மீண்டும் நினைத்துக்கொண்டேன்

நான் திருமணத்திற்காக விடுப்பு எடுக்கக் கடிதம் எழுதிக்கொண்டு அப்போது முதல்வராக இருந்த திரு சுந்தரம் என்பவரைக் காணச்சென்றேன். அப்போதுதான் கல்லூரியில் இணைந்திருந்தேன்.  சம்பிரதாயமான கடிதங்கள் எழுதிப்பழகி இருக்கவில்லை. கடிதத்தில் ஒரு சொல்லில் tense தவறாக இருந்திருக்கிறது.

என்னை முதலில் அமரச்சொன்ன அவர் (முதல்வரின்) அறையின் மூலையில் அவரிடம் PhD ஆய்வு செய்துகொண்டிருந்த ,அமர்ந்து என்னவோ எழுதிக்கொண்டிருந்த இளைஞரை ’’கொஞ்சநேரம் வெளியே போப்பா’’என்று சொல்லி, அவர்  எழுந்து சென்று கதவை மூடியதும் என்னிடம் ’’லோகமாதேவி இந்த இடத்தில் இதுவல்ல இதுதான் வரனும்’’ என்று சொல்லிக் கடிதத்தைத் திருத்தினார், பின்னர்  ’’இன்னும் கொஞ்சநாளில் எல்லாம் கத்துக்குவீங்க இது ஒன்னும் பெரிய விஷயமல்ல இருந்தாலும் நீங்க தெரிஞ்சுக்கனும்னு சொல்லறேன்’’ என்றார்.பிறகு நான் கற்றுக்கொண்டேன்தான்.

இதைச் சமீபத்தில் ஒரு திருமண நிகழ்வில்  மிக வயோதிகராகிவிட்டிருந்த அவரிடமே சொன்னேன் அவருக்கு நினைவே இல்லை. புன்னகைத்தார் பதிலுக்கு.

அவர் நினைத்திருந்தால் அந்த இளைஞர் முன்னாலேயே என்னைக் கடிந்திருக்கலாம், கடிந்துகொள்ளாமல் அன்புடன் சொல்லுவதாக இருந்தாலும் அவர் முன்னிலையிலேயே சொல்லி இருக்கலாம்.

அப்போது நான் முனைவர் பட்டம் பெற்றிருந்தேன். இந்தக்கல்லூரியின் முனைவர் பட்டம் வைத்திருந்த முதல் பெண்பேராசிரியர் நான். சர்வதேச சஞ்சிகைகளில் வெளியாகி இருந்த என் ஆய்வுக்கட்டுரைகள் கல்லூரியின் பேசுபொருளாக இருந்தன.

அவர் என்னிடம் ‘’என்னம்மா PhD படிச்சிருக்கே ஒரு லெட்டர் கூட எழுதத்தெரியாதா’’? என்று கேட்பதற்கான எல்லா சாத்தியங்களும் அவர் முன்பாக இருந்தன. ஆனால் அவர் எத்தனை கவனமாக இருந்திருக்கிறார் அந்த நாற்காலியில், அந்தப்பதவியில்?

 பிறரை  எப்படி நடத்துவது என்பதை அவரிடமிருந்தும் நான் கற்றுக்கொண்டேன்.

இதைப் பல நூறு முறை நான் நினைத்துப்பார்ப்பதுண்டு, மகன்களுக்கும்  மீள மீளச்சொல்லி இருக்கிறேன்.

அப்படி  என்னை வழிநடத்திய துறைத்தலைவர்  திருசங்கரன்,  திருஷண்முக சுந்தரம் சார்,திரு வசந்தகுமார் திரு ரவீந்திர ராஜு, திரு மணியன், திருமதி நர்மதா பாய் என்று பலரை நான் மரியாதையுடன் நினைவில் வைத்திருக்கிறேன்.

கல்லூரியில் என்னை மரியாதைக் குறைவாக நடத்தியவர்கள், நடத்துபவர்கள், இனி நடத்தவிருப்பவர்களை எல்லாம் நான் ஒட்டுமொத்தமாக அலட்சியப்படுத்துகிறேன். ஒற்றைக்கையால் தூசியைப்போலத் தட்டி உதறுகிறேன் ஆனாலும் இப்படி சில சமயம் கண்ணில் தூசி விழுந்ததுபோல் சங்கடமாகி விடுகிறது.

 நான் எத்தனை எட்டி எட்டிச் என்றாலும் அலுவலக ரீதியாகச் சிலரை சிலசமயம்  நேரில் சந்திக்கவேண்டி வருகிறது அதுவும் துறைத்தலைவரான பிறகு இப்படி அதிகம் நடக்கிறது.

நாளை என் நெடுநாள் கனவான விதை வங்கி மற்றும் மூலிகைத்தோட்டத்தின் திறப்பு விழா. எனவே அதற்கான ஏற்பாடுகள். அடுத்துவரும் தேர்வுக்கான வினாத்தாள்களை அனைவரிடமும் கேட்டு வாங்கி தேர்வுக்கட்டுப்பாட்டு அறைக்கு அனுப்ப கடைசிநாள் என்பதால் அந்த வேலை. வழக்கமான வகுப்புகள் என்று ஏராளம் வேலைப்பளுவும்  இந்த மோசமான அனுபவத்தின் கூடச் சேர்ந்து விட்டது. 

மாணவர்கள் முன்பாக என அகத்தை பெரிதும் மறைத்துக்கொள்வேன்தான் என்றாலும் ஒரு சிலர் என்னை மிக அணுக்கமாக அறிந்துகொள்பவர்கள். என் ஆய்வு மாணவி மேனகா வந்து என்னவாயிற்று என்றாள் ’’இப்போவேண்டாம் பிறகு பேசலாம்’’ என் அவளை அனுப்பினேன், ’’சாப்பிட்டீங்களா’’? என்று கேட்டுவிட்டே என் அறையிலிருந்து அவள் சென்றாள். 

ஆய்வகத்தில் நாளை ஆயுதபூஜைக்கான ஏற்பாடுகளை முகமாறுதலின்றி கவனித்துவிட்டு நான் வீட்டுக்குப் புறப்பட்டுவிட்டேன். 

வீடு வரும் வழியில் இளம் தூறலாக மழை பெய்து கொண்டே இருந்தது பருவமழை துவங்கவிருக்கிறது. நல்ல குளிரும் ஆரம்பித்துவிட்டது.

வெண்முரசில் பாண்டவர்களை தண்டிக்க அந்த ஆயிரத்தவன் செய்யும் கீழ்மையான செயல்களைக் குறித்த அத்தியாயம் வாசித்தேன்.  அறிவின்மை முழங்கும் என்பதை மீள மீள வாசித்தேன். என்னால் அமைந்திருக்க முடியவில்லை சாக்கில் கட்டி வைத்த  பூனை போல உள்ளே என்னவோ நிமிண்டிக்கொண்டே இருந்தது.

நான் வீடு வந்தபோது எனக்கு வாட்ஸ் அப்பில் புவனா, காவ்யா என்னும் இரு மாணவிகள் என் அறை வாசலில் சிறிய மிக அழகிய பூக்கோலமிட்டு அதைப் புகைப்படம் எடுத்து ’’மேம்,உங்களுக்காக’’ என்றெழுதி அனுப்பி இருந்தார்கள்.அந்த  வண்ணமயமான மலர்க்கோலம் என்னை உண்மையிலேயே மலர்ச்சிகொள்ளச்செய்துவிட்டது.

நான் இந்தக் கல்லூரியிலிருந்து உடனடியாக வெளியேற ஆயிரக்கணக்கான காரணங்கள் இருக்கின்றன,  இன்னும் அதைச் செய்யாமல் இருக்க இந்தக் குழந்தைகளின் அன்பும் தாவரவியல் கற்றுக்கொடுப்பதில் எனக்கிருக்கும் பிரியமும்தான் காரணம். 

நிச்சயம் இந்த வேலைக்கான சம்பளம் ஒரு காரணமல்ல. இதற்குச்சற்றும் குறைவு இல்லாமல் அல்லது கூடுதலாகக்கூட நீட் பித்துப்பிடித்திருகும் இந்தக்காலத்தில்நான் அதற்கான சிறப்பு வகுப்புகள் எடுக்க முடியும், கட்டணத்தின் பேரில் தாவரவியல் சுற்றுலாக்களை ஏற்பாடு செய்து நடத்த முடியும், அப்படியொரு திட்டம்  கைவசம் வைத்திருக்கிறேன். தருண் படிப்பை முடிக்கக்காத்திருக்கிறேன். 

ஜெ சொல்லிய

‘’ ஓர் அவமானத்தை ஒரு இளவெயில் போக்க முடியுமானால்,

  ஒர் இழப்பை ஒரு மென்மழை மறக்கச் செய்ய முடியுமானால்,

   ஒரு நோயைப் பூவின் நறுமணத்தால் சமன் செய்துகொள்ள முடியுமென்றால்    

வாழ்க்கையில் அஞ்சத்தக்கதாக ஏதுமில்லை ‘’

என்னும் வரிகளை வாசித்தேன்

எத்தனை உண்மை!

அந்தக்கோலம் இன்றைக்கு நான் சந்தித்த கீழ்மையை சமன் செய்துவிட்டதோடு என்னை அந்தச் சங்கடத்திலிருந்து விடுவித்தும் விட்டது.

 அன்பு!