Category: Uncategorized (Page 1 of 3)

சர்வதேச மகளிர் தினம் இன்று. இப்படியொரு தினத்தைப் பிரத்யேகமாகக் கொண்டாடுவதே  உலகில் பெண்களின் நிலை என்ன என்பதைக்காட்டுகிறது.

நான் பதின்ம வயதில் இருக்கையில் தொலைக்காட்சியில் HBO`வில் ஏதோ ஒரு ஆங்கிலப்படம். படத்தின் பெயர் நினைவிலில்லை ஆனால் ஒரு காட்சி மட்டும் அச்சடித்தது போல் நினைவிலிருக்கிறது. 

கணவன் கூடத்தில் அமர்ந்து நாளிதழ் வாசித்துக்கொண்டிருப்பான், குழந்தை கீழே விளையாடிக்கொண்டிருக்கும். மனைவி சமையலறலையில் பாத்திரம் தேய்த்துக்கொண்டிருப்பாள். கொஞ்சநேரத்தில் கணவன் உள்ளே வந்து மனைவியிடன்  நெளிந்துகொண்டே “நீ தள்ளிக்கோ நான் பாத்திரம் தேய்க்கிறேன்“ என்பான். அவள் அவனை விசித்திரமாகப்பார்த்துக்கொண்டே “என்ன திடீர்னு வேண்டாம் நானே செய்யறேன்“ என்பாள் மீண்டும் கணவன் “இல்லை நீ வேணா போய்க் குழந்தையப் பார்த்துக்கோ, நான் இதைச்செய்யறேன்“ என்பான்.  மனைவி கையைக்கழுவிக்கொண்டு கூடத்துக்குச்செல்வாள்.அங்கு குழந்தை மலம் கழித்திருக்கும். கணவனை அருவருப்புடன் பார்த்தபடி குழந்தையை எடுக்கச்செல்வாள்,

இது அமெரிக்கா என்கிற வல்லரசில் பல ஆண்டுகள் முன்பு நடந்தைக்காட்டிய ஒரு  திரைக்காட்சி. இன்னும் அப்படியேதான் அல்லது அதைக் காட்டிலும் கேவலமாகத்தான் இருக்கிறது பெண்களின் நிலைமை. 

கல்லூரியில் அலுவலக நேரம் முடிந்தும் சில சமயம் கூட்டங்கள் நடக்கும். அப்போது பெண் பேராசிரியர்கள் அனைவருமே நிலைகொள்ளாமல்தான் இருப்போம், ஏனென்றால் மாலை குழந்தைகளைப் பள்ளியிலிருந்து அழைத்துவருவது. பால்காரரிடம் பால் வாங்குவது, வீட்டில் இருக்கும் பெரியவர்ளைக் கவனித்துக்கொள்வது, காலையில் ஊற வைத்த உளுந்து அரிசியை மாவாக்குவது, கூட்டிப்பெருக்கி, விளக்கேற்றி, என பல நூறு வேலைகள் எங்களுக்குக்காத்திருக்கும்.

 ஆண்களோ எந்தக்கவலையுமின்றி மேலும் மேலும் தேவையற்றவைகளைப் பேசிக்கொண்டு காலம் தாழ்த்திக்கொண்டிருப்பார்கள் ஏனென்றால் எத்தனை தாமதமாகப்போனாலும் அவர்கள் உடைமாற்றிக்கொண்டதும் காபியோ தேநீரோ இரவுணவோ கொண்டு வந்துகொடுக்கப்படும் எனவே அவர்களுக்கு நேரம்குறித்த கவனம் இருப்பதே இல்லை.

மகன்கள் பள்ளியில் படிக்கையில் நானும் அப்படியான கூட்டங்களிலிருந்தோ, கல்லூரியின் கடைசி வகுப்பிலிருந்தோ அப்படியே கார் நிறுத்துமிடத்துக்கு பாய்ந்து செல்வேன். வகுப்பறைகளில் மின் விசிறி இருப்பதால்  கைகள்,தலையெல்லாம் சாக்கட்டியின் தூள் படிந்திருக்கும் , அப்படியே பள்ளிக்குச்சென்று காத்திருக்கும் மகன்களை அழைத்துக்கொண்டு அவர்களின் அன்றைய நாளைக்குறித்துக் கேட்டுதெரிந்துகொண்டு வழியில் நிறுத்தி நிறுத்தி காய்கறியோ திண்பண்டங்களோ வேறுஏதாவதோ  வாங்கிக்கொண்டு வீடு வருவேன். 

பெற்றோர் ஆசிரியக்கூட்டங்களுக்கு கல்லூரியில் விடுப்பெடுத்துக்கொண்டு போவது, ப்ராஜெக்ட்களுக்கு மெனக்கெடுவது, ஸ்போர்ட்ஸ்டே, ஆன்னுவல் டேக்களுக்கு தயார்ப்படுத்துவது, ஏதேனும் புகார்களென்றால் உடனே பள்ளிக்குப்போய் என்னவென்று  கேட்டுச் சரிசெய்வது, பதின்மவயதில் மகன்களின் மனக்குழப்பத்துக்கு, பிரச்சனைகளுக்கெல்லாம் உடன்நிற்பது,  வளரும் வயதுக்கு தேவையான உணவைச் சுவையாகச் சமைத்துக்கொடுப்பது, கூடவே கல்லூரிவேலை, சமையல், இல்பேணுதல், நல்லது கெட்டதுகளுக்குச் செல்வது விருந்தினர்களின் வருகையைச்சமாளிப்பது, என இப்போது நினைத்துப்பார்த்தால் மலைப்பாயிருகிறது.   கூடவே மாதாந்திர விலக்குநாட்களின் சுமையும் இருக்கும்.

பள்ளியில் நடைபெறும் நிகழ்வுகளுக்கு, சன்மானம் தரவேண்டியதில்லை என்பதால் மாணவர்களின் பெற்றோர்களை(non financial contribution) பேசுவதற்கு அடிக்கடி அழைப்பார்கள். அப்படியும் பலமுறை சென்றிருக்கிறேன்.

ஆனால் பள்ளியின் விழாக்களுக்கு வீட்டுக்கு அழைப்பிதழ் வருகையில் பள்ளி அதுவரை பார்த்தே இருக்காத அப்பாவின் பெயரில் மட்டும்தான் அழைப்பிதழ் அனுப்பப்படும்.

இன்றும் இதே நிலைதான் தொடர்கிறது. முன்பு  ஆண்கள் மட்டுமே சம்பாதித்துக்கொண்டிருந்த நாட்களில் உண்டி சுருங்குதல் பெண்டிருக்கும் ,உத்தியோகம் புருஷர்களுக்கும் லட்சணமாகச்சொல்லப்பட்டது. பெண்களும் வேலைக்குச்செல்லும் இப்போதும் அதுவே தொடருவது துயரளிக்கிறது என்றால்,  ஒட்டுண்ணிகளாகப் பெண்களை  உறிஞ்சி சக்கையெனத் துப்பும் ஆண்களும் பெண்கள் தினத்துக்கு  எந்த வெட்கமும் இல்லாமல் வாழ்த்துவது எரிச்சலூட்டுகிறது.

எனக்குத்தெரிந்த பல குடும்பங்களில் வாழ்வின் இயங்கியல் சார்ந்த பல நம்பிக்கைகள் தடைகள்  சம்பிரதாயங்கள் கடைபிடிக்கப்படுகின்றன, அன்னக்கை எனப்படும் சாதம் எடுக்கப் பயன்படுத்தப்படும் கரண்டியை நீர் நிரம்பிய ஒரு தட்டில் தான் வைக்கவேண்டும் அது ஒரு போதும் காய்ந்துவிடக்கூடது என்பதில் மிகக்கவனமாக இருக்கும் ஒரு குடும்பம் அவர்கள் வீட்டுப்பெண்களை குடும்பத்து ஆண்கள் பலர் முன்னிலையில் தாழ்வாகவும் இழிவாகவும் நடத்துவதை பொருட்டாகவே நினைப்பதில்லை. பெண்கள் அப்படித்தான் நடத்தப்படவேண்டும் என்று நம்புகிறார்கள் போல. 

சமீபத்தில் ஒரு குடும்பத்தில் குலதெய்வ விழா எனக்கும் அழைப்பிருந்தது போயிருந்தேன். குலத்தின் ஆண்கள் 11 நாட்கள் கடும் விரதமிருந்து கைக்காப்புக் கட்டிக்கொண்டு எங்கோ தொலைவிலிருந்து  தீர்த்தம் கொண்டு வந்திருந்தனர். தீர்த்தக்குடங்களை கோவில் வளாகத்தில் அடுக்கி வைக்கையில் ஒருகுடும்பத்துப்பெண் செய்த சிறு கவனக்குறைவிற்காக அவரது கணவர், அந்த விரதம் இருந்து விபூதிப்பட்டையும் குங்குமமும் காவிவேட்டியுமாக தெய்வீகமாக தோற்றமளித்தவர், ஒரு பச்சையான கெட்ட வார்த்தையைச்சொல்லித் திட்டினார்.  அவரது குலத்தைக் காப்பதாக அவர்  நம்பும் அவர்களது குலதெய்வமும் ஒரு பெண்தான்.  அந்த அம்மன் சிலை முன்புதான் இது நடந்தது. 

என் மாணவி ஒருத்தி  எனக்குத்தெரிந்த ஒரு நிறுவனத்தில் வரவேற்பாளினியாக இருக்கிறாள். அவளையும் அவளது அம்மாவையும் அவளது  குடிகாரத்தகப்பன் எப்போதும் சந்தேகப்பட்டு மிகக்கொடுமை செய்வான்.  சமீபத்தில் வேலைக்குப்புறப்பட்டுச்சென்ற அவளை  முழுப்போதையில் துரத்தி வந்து பேருந்துக்குள் நுழைந்து தென்னைமட்டையால் அடித்திருக்கிறான். பெண்களை வெளி உலகின் ஆபத்துக்களில் இருந்து காப்பாற்றுவதைப்போலவே குடும்பவன்முறையிலிருந்தும் காப்பாற்ற வேண்டி இருக்கிறது.இங்கெதற்கு பெண்கள் தினம்?

நான் முன்பிருந்த வீட்டருகில் பெண்களுக்காக இயங்கிய பெண்களால் நடத்தப்படும் காவல்நிலையம் இருக்கிறது. அங்கு அப்போது உதவிக்காவலராக இருந்த, குடும்ப வன்முறை கேஸ்களை எளிதாக ஹேண்டில் செய்யும், எஸ்தர் என்பவரை ஒருநாள், அவரது வேலைவெட்டி இல்லாமல் காவலர் குடியிருப்பில் குடித்துவிட்டு அலப்பறை செய்வதை மட்டுமே செய்துவந்த கணவன் ஸ்டேஷனுக்குள் நுழைந்து அடித்து அவரது கையை முறித்தான். 

 காவலர் குடியிருப்புக்கருகில் வசித்த நான், எஸ்தரின் வீட்டுக்கு முன்பாக மனைவியை அடிக்கப்போன ஒருவனை  எஸ்தர் காதோடு சேர்த்து அறைந்து அவன் தலைகுப்புற மண்ணில் விழுந்ததை ஒருமுறை பார்த்தேன்.

எத்தனை உயர்ந்த சமூக அந்தஸ்துள்ள பணியில் இருந்தாலும், குடும்பத்தினரால் இழிவு படுத்தப்படுவதை எந்தப்புகாரும் இல்லாமல் ஏற்றுக்கொள்ளவும் பெண்கள் நூற்றாண்டுகளாகப் பழக்கப்படுத்தப் பட்டிருக்கின்றனர்.

எங்கள் குடும்பத்திலேயே காதலித்ததற்காகக் கழுத்தில் சுருக்கு வைத்து கொல்லப்,பட்ட பெண்கள் இருந்தார்கள்.   பாம்பு கடித்ததாகச்சொல்லப்பட்டு வாசலில் மஞ்சள் நீரூற்றி ஈரமாகக் கிடத்தப்பட்டிருந்த அருக்காணி அத்தையின் மகளின் கழுத்தைச்சுற்றிலும் சிவப்பாக இருந்த கயிற்றின் தடம் ஒரு ரோஜா மாலையால் மறைக்கப்பட்ட போது நானும் அருகிலிருந்தேன்.

காதலை முறித்து  வலுக்கட்டாயமாக வேறொருவருக்கு மணம் செய்துவைக்கப்பட்ட, முன்காதலையும் மறக்கமுடியாமல் கணவனுடன் மனதொன்றியும் வாழமுடியாமல் இருதலைக்கொள்ளியாய் அவஸ்தைப்படும் நூறு நூறு பெண்கள்  எனக்குத்தெரிந்து இருக்கிறார்கள்.

காதலைச்சொல்லகூடத் துணிவில்லாமல் கழுத்தை நீட்டிக், குடும்பமென்னும் கற்பிதங்களுக்குத் தன்னை ஒப்புக்கொடுத்த பல நூறு பெண்களையும் நானறிவேன். 

கூடி இருப்பதால்தான் அது குடி என்றும் அதில் இயங்குவதுதான் குடித்தனம் என்றும் வகுக்கப்பட்டது. அப்படிக் கூடக் கூடி இருப்பதன் பாதகங்களை, சிரமங்களை, குடும்பச்சுமையை தோளில் ஏற்றிக்கொள்வதைத் தவிர்ப்பதற்காக,  உடலில் இளமையும் கண்களில் கனவுகளும் நிரம்பி இருக்கும் மனைவிகளைத் தனியே இல்பேணவும், குழந்தைகளை வளர்க்கவும், வீட்டுப்பெரியவர்களை பராமரிக்கவும் பணித்துவிட்டு,  வெளிநாட்டிலும் வெளியூரிலும் பணம் சம்பாதிக்கப் பிரிந்துசென்று, அங்கேயே வாழ்ந்து, விடுமுறைக்கு விசிட்டிங் கணவர்களாக வந்துசெல்லும்,  மடியில் வந்து விழுந்த வாழ்வெனும்  கனியை ருசிக்கத்தெரியாத முழுமுட்டாள் கணவர்களும் பல நூறுபேர் இருக்கிறார்கள்.

  பேருந்து நிலையங்களில் இன்றும் இங்கெல்லாம் சாதரணமாகப் பார்க்கமுடியும் பேருந்தைவிட்டு வேட்டியை, லுங்கியை மடித்துக்கட்டிக்கொண்டோ, பேண்ட் பாக்கட்டில் கைகளை விட்டுக்கொண்டோ இறங்கி, விரைந்து முன்னே  நடந்துசெல்லும் கணவர்களையும், இரண்டு கைகளிலும் பைகளையும் குழந்தைகளும் பிடித்துக்கொண்டு கணவன் சென்ற திசையில் ஓட்டமாக ஓடும் பெண்களையும்.

அரிதாகவே குழந்தைகளைத் தோளில் எடுத்துக்கொள்ளும், மனைவியுடன் இணையாக நடந்துசெல்லும் ஆண்களைப் பார்க்கமுடியும்.

பத்தாம் வகுப்புப்படிக்கும் தன் மகள் காலையில் வைத்துக்கொண்ட கனகாம்பரச்சரம் வாடியிருந்த பின்னலை  மாலை பள்ளி விட்டு வந்து இயல்பாக கொண்டைபோட்டுக்கொண்டதற்கு “விலைமகளே கொண்டையைப்பிரி“ என்று தெருவில் நின்று கூச்சலிட்ட ஒரு தகப்பனை நானறிவேன். விலைமகள்கள் கனகாம்பரம் வைத்துக்கொள்வார்களென்பது அந்த ஆணுக்குதெரிந்ததுபோல அந்தச் சிறுமிக்கு தெரிந்திருக்கவில்லை.

 நானும் எனது சகோதரியும் அம்மாவும் எதாவது ஒரு முக்கிய முடிவு எடுக்கப்படும் நாட்களில் வீட்டுக்கூடத்துக்கு கூட வர அனுமதிக்கப்பட்டதில்லை. எல்லா முடிவுகளையும் வெறும் ஆணாக மட்டுமே இருந்த அப்பா என்பவர் தான் எடுத்தார், நிறைவேற்றினார். அதில் பெரும்பாலான முடிவுகள் மகா கேவலமானவை. 

எனக்கும் அக்காவுக்கும் அப்போதைய பெருங்கனவென்பது எப்படியாவது வீட்டை விட்டு வெளியேற வேண்டும் அல்லது செத்துப் போகவேண்டுமென்பதுதான். இரண்டுக்குமே துணிவில்லை என்பதால் இன்றும் உயிரோடு இருக்கிறோம்.  ஒரு போதும் சொன்னதில்லை என்றாலும்  50 வருட மணவாழ்வில் ஒரு தென்னிந்தியப் பெண்ணுக்கு சாதாரணமாக இழைக்கபப்டும் அனைத்து அநீதிகளையும் தாங்கிக்கொண்டு 82 வது வயதில் செத்துப்போன  என் அம்மாவுக்கும் அதுதான் கனவாக இருந்திருக்கும்.

சிண்டெரெல்லா  ஒருபோதும் ஒரு இளவரசனுக்காக காத்துக்கொண்டிருக்கவில்லை அவளுக்கு நல்ல உடை  அணிந்துகொண்டு  ஏதேனும் ஒரு நிகழ்வுக்கு வெளியே செல்லவேண்டுமென்பதுதான் கனவாக இருந்தது.இளவரசன் தான் ஒரு மணப்பெண்ணுக்காகக் காத்துக்கொண்டிருந்தான்.

நான் பதின்மவயதில் எப்படி இருந்தேனென்று எனக்குத்தெரியவே தெரியாது ஒரே ஒரு புகைப்படம் கூட எடுக்கப்பட்டதில்லை, எடுக்க அனுமதிக்கப்பட்டதும் இல்லை. இன்று அதற்குப் பிழையீடாகத்தான் ஆயிரமாயிரம் புகைப்படங்கள் அன்றாடம் எடுத்துக்கொள்கிறேன்.

 சமூக ஊடகங்களிலும் பெண்கள் தொடர்ந்து இழிவுபடுத்தப்பட்டுக்கொண்டே தான் இருக்கிறார்கள். 

சிம்பு முன்பு ஏதோ ஒரு பாடலில் பெண்ணை இழிவு படுத்தும் ஒரு சொல்லை பீப் ஒலியால் மறைத்ததற்கு பெண்கள் அமைப்புக்கள் கொடி பிடித்து போராட்டம் நடத்தினார்கள். ஆனால் அந்த அமைப்புகள் ஒருபோதும் “புல்வெளியாகிறேன் இப்பொழுது என்னை ஆடுதான் மேய்வது எப்பொழுது“ போன்ற  வெளிப்படையான  ஆயிரமாயிரம் பாடல்வரிகளுக்கெல்லம் ஏன் எதிர்ப்புத்தெரிவிக்கவில்லை?

இப்போது ஒரு அரசியல் நகைச்சுவையாளர், விளக்குமாற்றுக்கு பட்டுக்குஞ்சம் என்று பெயர் வைப்பதுபோல சற்றும் பொருத்தமில்லாத பெயரை வைத்துக்கொண்டிருக்கும் அவர், தனது முன்காதலியை விலைமகள் என்று சமூக ஊடகங்களில் பேட்டிகொடுக்கையில்  அதைப்  பெண்கள் ஆண்கள் என யாரும் எதிர்க்காதது மட்டுமல்ல, அவருக்குப் பின்னே கும்பலாக நின்று கேலியாகச்சிரிக்கும் கூட்டத்தினரும் அதிர்ச்சி அளிக்கிறார்கள். அவர்கள் அனைவருக்கும்  வீட்டில் அன்னை மனைவி மகள் சகோதரிகள் இருக்கிறார்கள் என்பது மேலும் அதிர்ச்சி அளிக்கிறது.

உண்மையில் ஆண்கள் மகிழ்ந்துகொள்ள வேண்டும்  இத்தனை ஆயிரம் ஆண்டுகள் இழிவு படுத்தப்பட்டும் பழிவாங்கப் புறப்படாமல் பெண்கள் சமஉரிமை மட்டும்தான் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதற்கு.

கல்லுரியில் இன்று படிகளில் ஏறி என் அறைக்கு வருகையில்  எனக்கெதிரே கிளர்ந்தொளிரும் இளமையுடன் ரோஜ நிற ஈறுகள் தெரியச் சிரித்தபடி என்னைக்க்டக்கும் மாணவிகளைப் பார்க்கையில் கலக்கமாக இருக்கிறது இவர்களின் எதிர்காலம் நன்றாக இருக்க வேண்டும் என்னும் பதைப்பு எனக்குள் நிரந்தரமாக இருக்கிறது.

இதோ எனக்கு அடுத்த வகுப்பு  stress physiology,  ரெஃபெர் செய்ய ஒரு புத்தகத்தை  எடுத்தேன். Biological clock  என்பதற்கு உதாரணமாக  //sleeping and awakening in man are caused by biological clock// என்றிருக்கிறது. ஏன் அது human என்று குறிப்பிடப்படவில்லை?  

1863-ல் வெளியான  தாமஸ் ஹென்றியின் Evidence as to Man’s Place in Nature. என்னும் நூலில்  “March of Progress” என்னும் பிரபலமான தலைப்பில் வெளியான பரிணாம வளர்ச்சியில் குரங்கிலிருந்து மனிதகுலம் உருவானதைச் சித்தரிக்கும் படத்திலும் குரங்கிலிருந்து ஒரு ஆண் தான் உருவாகிறான் பெண்ணல்ல.   2025-லும் அறிவியல் புத்தகத்தில் ஆண் தான் இருக்கிறான்.  

பெண்கள் இல்லவே இல்லையா இந்த உலகில்?பிறகென்ன பெண்கள் தினமும் கொண்டாட்டமும்? shame!

நான் வாட்ஸாப்பில் அதிகம் தொடர்பிலிருப்பவள். குறிப்பாகத் தாவரவியல் தகவல்கள், தாவரங்களின் புகைப்படங்கள், ஜெயமோகன் அவர்களின் கருத்துகள் ஆகியவற்றை அதிகம் பகிர்வதுண்டு.அதிகாலை எழுந்ததும் முக்கியமான சிலருக்கு மட்டும் காலை வணக்கம் சொல்வது வழக்கம். எனக்கு வணக்கம் சொல்பவர்களுக்குப் பதில் சொல்லிவிடுவேன்.

மிக அழகிய தாவரங்கள், மலர்கள் அல்லது கனிகளுடன் தான் என் வாழ்த்துகள் இருக்கும். மிக அழகிய தகவல்கள் புகைப்படங்கள் அனுப்புபவர்களுக்கு பதிலுக்கு அழகிய இமோஜிக்களையும் அனுப்புவேன், அதிகம் பல நிறங்களில் இதய வடிவை பாராட்டாகவோ அன்பைத்தெரிவிப்பதற்கோ அல்லது மகிழ்ச்சி என்பதை உணர்த்தவோ அனுப்புவதும் உண்டு. பச்சை இதயம் அடிக்கடி என்னிடமிருந்து அனுப்பப்படும்.

வாட்ஸாப் புழங்கும் அளவுக்கு வந்திருப்பவர்களுக்கு இமோஜிக்களின் குறியீட்டு அர்த்தம் நாட்டு நடப்பு ஆகியவை ஓரளவுக்கேனும் தெரிந்திருக்கும் என்னும் ஒரு அடிப்படையான நம்பிக்கை எனக்கு இருக்கிறது.(இருந்தது)

தினமும் காலை வணக்கம் சொல்லும் ஒருவரில் ஒரு ஓய்வுபெற்ற பல்கலைக்கழகப் பெரியவரும் இருந்தார். அவரை நான் சந்தித்ததே இல்லை. அவருக்கு நடந்த ஒரு பாராட்டுவிழாவின் போது அவருக்கும் எனக்கும் பொதுவான ஒரு தோழி, நான் மிகவும் மதிப்பும் அன்பும் கொண்டிருப்பவர், அவருக்கு வாழ்த்து தெரிவிக்கச்சொல்லி அவரது தொடர்பு எண்ணை அனுப்பினார். வாழ்த்தினேன் அதன் பிறகு அவர் எனக்கு தினசரி காலை வணக்கம் அனுப்புவதும் நான் பதில் அனுப்புவதும் வழக்கமானது. ஒரு வருடத்க்கும் மேலாகிவிட்டிருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். பெரும்பாலும் செயற்கை நுண்ணறிவு உருவாக்கிய போலி மலர்களின் படங்களை அனுப்புவார்.

கடந்த வாரம் அழகிய நிஜ மலர்களின் புகைப்படமொன்றை அனுப்பி இருந்தார். நான் பதிலுக்கு வணக்கமும் புகைப்படத்தில் இடம்பெற்றிருந்த மலர்களின் நிறங்களில் இரண்டு இதயவடிவங்களையும் அனுப்பியிருந்தேன்.

இதய வடிவங்களின் குறியீட்டு அர்த்தம் அவருக்கு முற்றிலும் வேறு போலிருக்கிறது. நான் அனுப்பிய இதய வடிவங்களின் தகவலை ஸ்க்ரீன்ஷாட் எடுத்து யாருக்கோ புளகாங்கிதமாக லோகமாதேவி இதை எனக்கு அனுப்பி இருந்தார் என்னும் செய்தியை அனுப்ப நினைத்து, அவர் கெட்ட நேரம் அதை யாருக்கோவும் கூடவே எனக்கும் அனுப்பி விட்டார்.

அதிகம் ஒன்றும் நான் திடுக்கிடவில்லை எனினும் ஆண்களின் இந்த தன்னம்பிக்கை இருக்கிறதே அதை எண்ணி வியந்தேன். சங்ககாலப்பாடல்களில் வருமே அரசன் என்னும் ஆண் மகன் வழியில் வரக்கண்டு பேதை பெதும்பை பேரிளம் பெண்கள் என எல்லா வயதுப்பெண்களும் அவன் மீது மையல், காதல், காமம் இன்னபிறவெல்லாம் கொண்டு மேகலை நழுவி வளையல் கழன்று இம்சைப்படுவார்களல்லவா, அப்படி பெண்கள் யாராக இருந்தாலும் ஆண் என்னும் ஒரு தகுதி உடையவர்களை விரும்புவார்கள் ஏதேனும் வாய்ப்புக்கிடைத்தால் அவர்மீதுள்ள மையலை, தாங்கள் கோட்டைத் தாண்டிவரவிருக்கும் செய்தியை எப்படியாவது தெரிவிப்பார்கள் என்று நம்புகிறார்கள் அல்லவா அந்த திண்ணக்கம் தான் ஆச்சர்யப்படுத்துகிறது.

லோகமாதேவிக்கு அப்படி யாரையேனும் பிடிக்க வேண்டுமென்றால் ஆண் என்னும் ஒரு தகுதி மட்டும் போதாது என்பதுவும் அவருக்குத் தெரியவில்லை பாவம்

இந்த வகை ஆண்கள் எல்லம் தாங்கள் அமர்ந்திருக்கும் ஆணாதிக்க குதிரை, அகம்பாவக் குதிரையிலிருந்து முதலில் இறங்கி, பின்னர் அதை அவர்கள் ஓட்டிக்கொண்டிருக்கும் குண்டுச்சட்டிக்குள்ளிருந்து வெளியேறினால் மீட்புண்டு.

அந்தப் பெரியவருக்குக் கோபித்துக்கொள்ளாமல் இதயவடிவத்தை நான் அனுப்பும் பொருள் என்ன என்பதை விளக்கிவிட்டு அவரது எண்ணை தடைசெய்தேன்

ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ,அப்பா!

திருச்சியில் தங்கி இருந்த ரம்யாஸ் விடுதியில் complimentary breakfast இருந்தது. உப்பிட்டு வேகவைத்த நிலக்கடலை, ஆவியில் வேகவைத்த புரோக்கலி, ஸ்வீட் கார்ன், உள்ளிட்ட காய்கறிகள், பருத்திப்பால், கம்பு தோசை, முட்டை, பழங்கள், கூடவே வழக்கமான இட்லி, தோசை, பூரி,சந்தகை, ரொட்டி. கார்ன்ஃப்ளேக்ஸ், தேன், வெண்ணெய், சீஸ், பழச்சாறு, ஐஸ் கிரீம், காபி, டீ எனச் சத்தான,  விரிவான மெனு. 

7 மணிக்கு காலை உணவை முடித்து விட்டு தஞ்சைப் பெரிய கோவிலுக்குச் சென்றோம். திருச்சி- தஞ்சை நெடுஞ்சாலை நன்றாக இருந்தது அத்தனை போக்குவரத்தும் இல்லை. ஏறுவெயில் மிதமாகவே இருந்தது. 

எங்களுக்கு முன்னால் ஒரு டெம்போவில், திறந்திருந்த பின்பகுதியில் காரைச்சட்டி, கடப்பாரை, மண்வெட்டிகளுடன் மஞ்சள் புடவைத்தலைப்பால் முக்காடிட்டுக்கொண்டிருந்த ஒரு ராஜாஸ்தானிப் பெண் பயணித்துக்கொண்டிருந்தார். சாய்ந்து அமர்ந்திருந்த அவர் முகம் கல்போல் இறுகி இருந்தது. அமைதியாக வானை வெறித்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த அவர்மீது   வெயில்  விளையாடிக்கொண்டிருந்தது. அந்தச் சூரியனின் ஒளியின் வழி பயணித்து தான் விட்டுவிட்டுவந்த பாலைநிலத்தின் வீட்டை, உறவுகளை, மனிதர்களைக் குறித்தெல்லாம் நினைத்துக்கொண்டிருந்தாரா?

 முக்கால் மணி நேரத்தில் தஞ்சை சென்றுவிட்டோம். வெண்ணிலாவின் தோழியும் தஞ்சை பாரத் கல்லூரிகளின் தாளாளருமான புனிதா அவர்கள் கோவிலில் எங்களுக்கு  உதவ ஒரு ஓதுவாரை ஏற்பாடு செய்திருந்தார்.

கோவிலுக்கு எதிரில் இருந்த கார் நிறுத்தத்தில் காரை நிறுத்திவிட்டு உள்ளே சென்றோம். ஏராளமான கல்லூரி, பள்ளி மாணவர்கள் பேருந்துகளில் வந்து இறங்கிக் கொண்டே இருந்தார்கள். மழலையர் பள்ளிக்குழந்தைகளும் கூட வரிசையாக ஒருவர் கையை ஒருவர் பிடித்துக்கொண்டு வந்தார்கள்.

’’….. செகண்ட் ஸ்டாண்டர்ட் எல்லாம் கீழே உட்காருங்க…..’’ என்று ஒரு ஒல்லிப்பிச்சி டீச்சர் அதட்டிக்கொண்டிருந்தார்.அன்று சனிப்பிரதோஷம் என்பதால் சிறப்பான பூஜைகள் நடந்து கொண்டிருந்தன. 

இரண்டாம் நுழைவுவாயிலில் எங்களுக்காக ஓதுவார் காத்திருந்தார். எங்களுக்குத் தரிசனத்துக்கு உதவியபின்னர், சாஸ்திரா பல்கலைக்கழகத்தில் அன்று நடக்கவிருந்த திருமுறை ஒப்புவிக்கும் போட்டிகளின் நடுவராகச் செல்லவிருந்தார். 

நந்தியின் அருகிலிருந்து ’’….இப்படி வாங்க….’’ என்று சொல்லி ஒரு நான்கைந்து படிகள் மட்டும் கொண்ட சிறு வாயிலைக் கடந்து உள்ளே அழைத்துச் சென்றார். 

எங்கோ செல்லவிருக்கிறோம் என்று நினைத்துக்கொண்டு அவரைத்தொடர்ந்தேன். கருவறைக்கு மிக மிக அருகில் நின்றுகொண்டிருந்ததையும் 29 அடி கரியலிங்கம் தொட்டுவிடும் தூரத்தில் இருந்ததையும் புரிந்துகொள்ளவே சிறிது நேரமானது. முதலில் உணர்ந்தது ஒரு திடுக்கிடல் தான் அத்தனை பெரிய லிங்கம், அத்தனைஅருகில், அத்தனை விரைவில் பார்ப்பேனென்று நினைத்திருக்கவில்லை.

சுதாரித்துக்கொண்டு வணங்கினோம். அங்கிருந்து  பெரிய நாயகி அம்மன் சன்னதிக்கு சென்றோம், அம்மன் கைகளில் மருதாணி இலைக்கொத்தும், காலடியில் பல வண்ணங்களில் கண்ணாடி வளையல்களும் வைக்கப்பட்டிருந்தன. தரிசனம் முடிந்ததும் எனக்கு   மருதாணிச்செடியின்  சிறு கிளையைஅளித்தார்கள் சந்தோஷமாக வாங்கிக்கொண்டேன் (உலர்ந்து பாடமாகிவிட்டிருக்கும் அது என் கைப்பையிலேயே இருக்கிறது ) தாமரை மொக்குகளும் சாமந்திகளும் விபூதி பிரசாதமும் அடங்கிய சிறப்புப் பிரசாதப் பையும் கொடுக்கப்பட்டது. 

ஓதுவாருக்கு விடைகொடுத்து அனுப்பி விட்டுப் பிரகாரம் முழுக்க 2 மணிநேரம் மெல்ல நடந்தும், உட்கார்ந்து ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டும் முழுக் கோவிலையும் சுற்றிப்பார்த்தோம். 

தஞ்சாவூர் தலையாட்டிப் பொம்மை ஒன்று வராகி அம்மன் சன்னதிக்குச் செல்லும் வழியில் உடைந்து தலைகுப்புறக் கிடந்தது. அதன்மீது அணில்கள் ஓடிவிளையாடின. தஞ்சையின் அடையாளங்களில் ஒன்றான அந்தப் பெரிய பொம்மையை உடைந்தபின்னர் அப்புறப்படுத்தி இருக்கலாம் அமங்கலமாக, ஆயிரக்கணக்கில் பக்தர்கள் தினந்தோறும் வந்துகொண்டிருக்கும் நேரத்தில் ஏன்  உலகப்பாரம்பரியச்சின்னமான அந்தக்கோவிலில் அந்தச் சிலையை அப்படியே அலட்சியமாக விட்டு வைத்திருக்கிறார்கள்?  

உள்ளேயே தொல்லியல் துறையின் கலைக்கூடம் இருந்தது,சிற்பமாக 108 கரணங்கள், பாதுகாக்கப்பட்ட வண்ணச்சித்திரங்கள், கோவில் சிற்பங்களின் புகைப்படத் தொகுப்பு  ஆகியவை அங்கு இருந்தன. புணரமைக்கப்படுவதற்கு முன்னும் பின்னுமான கோவிலின் புகைப்படங்களும் இருந்தன.   கோவிலின் நந்திகள் எல்லாமே அருகு சூடியிருந்தன.

ஏராளமான வடிவங்களில், அளவுகளில் லிங்கங்கள் இருந்தன. ஆவுடையின் நீளம் அகலம் உயரம் விரிவு அலங்காரம் என ஒவ்வொன்றிலும் வேறுபாடிருந்தது.

 சச்சதுர லிங்கங்களும் இருந்தன. லிங்கங்கள் கம்பி அழிக்குள் பாதுகாக்கப்பட்டிருந்தன, பாதுகாப்புக்கு முன்னர் லிங்கங்கள் வைக்கபட்டிருக்கும் இடத்தின் எல்லா சுவர்களிலும் பல்வேறு பெயர்களில் காதல் சின்னங்கள், காதல் செய்திகள், அம்பு துளைத்த இதயங்கள் வரையப்பட்டிருந்தன. அனேகமாக இந்தியாவின் எல்லா மொழிகளிலும் காதல் கிறுக்கல்கள் இருந்தன. அச்சுவர்களில் அவை கிறுக்கப்பட்டிருந்த இடங்களில் எல்லாம் ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மலரிதழ்களின் வண்ணங்களைத் தொட்டு வரையப்பட்ட அரிய சித்திரங்கள் இருந்தன. சேதமடைந்த, மங்கிய சித்திரங்களை அந்தக்கிறுக்கல்களுக்கிடையில் பார்த்தோம். 

தென்னையும் கரும்பும் பல சித்திரங்களில் இருந்தன. கொத்துக்கொத்தாக கனிகளோ அல்லது மலர்களோ இருந்த ஒரு குறுமரம் பல சித்திரங்களில் வரையப்பட்டிருந்தது.

லிங்கங்களுக்கு இணையாகவே சுற்றுப்பிரகாரத் தரையில்  பல இடங்களில் வெற்றிவேல் பிரஸ் 1959  எனச் செதுக்கப்பட்டிருந்தது.

புற்றிலிருந்து அடுத்தடுத்து வந்துகொண்டிருக்கும் விரிந்த படம்கொண்டிருக்கும் பெரு  நாகங்களை எதிர்த்துப்போரிடும், நீலநிற யானையானையைப் பிறையம்பால் வீழ்த்தமுற்படும் சித்திரங்கள் இருந்தன.

லிங்கங்களைக் கழுவி அழுக்கை ஸ்பாஞ்ச் துணியால் துடைத்துப் பக்கட்டில் பிழிந்துகொண்டிருந்தார் ஒரு பெண்மணி. பிச்சாண்டவர் சன்னிதிக்கு வழிகாட்டிய ஒரு முதியவள்  ’’…..மனசில் நினச்சதை நடத்திக்கொடுப்பார்….’’ என்று சொன்னார். அது தெய்வ வாக்கு என எண்ணிக்கொண்டு உள்ளே சென்று வணங்கினோம்.

கருவூரார் சன்னிதிக்கும் சென்று வணங்கினோம்.சிற்பங்களையும் ஓவியங்களையும் ஒருநாளில் பார்த்து ரசித்துவிடமுடியாது. கலையின் உச்சகட்ட வெளிப்பாடு அந்த கோவில் முழுவதுமே.

நீள் பிரகாரங்களில் இருட்டில் சின்னச்சின்னதாக பல தெய்வங்களுக்கு சன்னதிகள். எமன் சன்னிதி பூட்டப்பட்டு பூட்டில் ஒரு மலர்ச்சரம் செருகப்பட்டிருந்தது.

பல சன்னிதிகளில்  காலியாக இருட்டு மட்டுமே இருந்தது. ஒரு சிறு லிங்க சன்னதியின் வாசலில் எதிரெதிராக அமர்ந்து மும்முரமாக வாய்விட்டுப் பாடங்களை ஒருத்தி சொல்லிக்கொடுக்க ஒருத்தி கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள், இயற்பியல் படித்துக்கொண்டிருந்தார்கள். ஆச்சர்யமாக இருந்தது சுற்றுலா வந்த இடத்தில் ஆசிரியருக்குத் தெரியாமல் ஓரிடத்தில அமர்ந்து படிக்கும் மாணவிகள்!!!! ஏலியன்களாக இருக்கக்கூடும்.

வெள்ளியில் பெரிதாக யானை, காளை, மயில் செய்யப்பட்டு கம்பிக்குள் பாதுகாப்பாக வைக்கப்பட்டிருந்தன. அவற்றின் கண்களாக உருண்டையான கண்ணாடிக்குண்டுகள் பதிக்கப்பட்டிருந்தது, உற்றுப்பார்க்கையில் அதில் நான் சிறிதாகத் தெரிந்தேன் ? யாரை யார் பார்த்துக்கொண்டிருந்தோம்?

கோவிலின் ஆழ்கிணறு ஒன்று பாழ்கிணறாக ஏராளமான பிளாஸ்டிக் பாட்டில்கள், கவர்கள், குப்பைகள் நிறைந்து இருந்தது.அதையும் எல்லாருமாக எட்டிப்பார்த்துக்கொண்டிருந்தோம்.

அந்தக்கோவில் உலகபாரம்பரியச் சின்னமாதலால் ஏராளமான வெளிநாட்டினரும் இருந்தார்கள். அவர்களுடன் ஆங்கிலத்தில் கோவிலைப் பற்றி விளக்கிச்சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்கள் கோவிலின் வழிகாட்டிகள். (ஆக்சுவலி அம்மன் இஸ் த அதர் நேம் ஆஃப் பார்வதி.  யெஸ் யெஸ் சைனீஸ் ஸ்டேச்சூஸ் ஆர் ஆல்சோ ஹியர்)

ராஜராஜன் சிறுவனாக இருக்கையில் அவன் குளிக்கவென்று கட்டப்பட்ட கல்தொட்டி இருந்தது அதை மட்டும் தூக்கிக்கொண்டு வந்துவிடலாம் என்று ஆசையாக இருந்தது.

வெளிநாட்டினருக்கு கைகொடுக்கவும் அவர்களோடு நின்று புகைப்படமெடுத்துக் கொள்ளவும் கூட்டமாய் சிறுவர்கள் ஓடினார்கள். ஒருவர் தன் மனைவியுடன் கூட்டமாக இந்தியச்சிறுவர்கள் நின்று கொண்டிருந்ததை பெருமிதமாகப் புகைப்படமெடுத்துக் கொண்டிருந்தார். காவி வேட்டியுடன் சிலரும் அவர்களில் இருந்தார்கள். கோவிலின் இடிபாடுகளை பெருங்கற்களையெல்லாம் நல்லவேலையாக ஒரு பக்கம் போட்டுப் பூட்டி வைதிருந்தார்கள். சேதமடைந்த நம் வரலாறு அல்லவா அவை?

பிரகாரத்துக்குள்ளேயே இருந்த கடையில் தயிர்சாதம், அதிரசம், சந்தன விபூதி பேஸ்ட் வாங்கிக்கொண்டோம்.நிறையப் பெண்கள் தலையில் டிசம்பர் பூ சூடிக்கொண்டு எனக்குப் பொறாமையை உண்டு பண்ணிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

கோவில் விமானத்தை வெளியிலிருந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். ஆயிரமாண்டுகளுக்கு முன்பு இப்படி இதே இடத்தில் ராஜராஜசோழனுடன் நின்று அந்த லோகமாதேவி பார்த்திருப்பாளாயிருக்கும்.

சரண் தருண் இருவருமே சூழலை உற்றுக்கவனிப்பவர்கள் தான். தினமும் பள்ளிக்கதைகள் வேனிலிருந்து இறங்க இறங்கவே தொடங்கிவிடும், இரவு என்னிடம் நெடுநேரம் கதை கேட்பார்கள்.

என்னிடம் சொல்ல வேண்டும் என்பதற்காகவே பள்ளியில் நடப்பவற்றை கவனிப்பார்கள்.

dont talk in tamil என்பதை அரிச்சுவடியிலிருந்தே கடுமையாக வலியுறுத்தும் பள்ளிதான் அதுவும். தமிழ்ப்பாடமும் வேண்டா வெறுப்பாக வைத்திருந்தார்கள். எப்படியோ எதன்பொருட்டோ பள்ளியில் ஒரு நாள் ஏதோ விழாவுக்காக ஒரு சிறப்பு விருந்தினர் தமிழில் உரையாற்றியிருக்கிறார் அதுவும் கண்ணகியைக்குறித்து.

அன்று மாலை தருண் கயிற்றுக்கட்டிலில் மூவருமாக அமர்ந்திருக்கையில் அந்த உரையைக்குறித்துச் சொன்னான். எனக்கு ஆச்சர்யமாக இருந்தது அப்போது தருண் 4-லிலோ ஐந்திலோதான் படித்துக்கொண்டிருந்தான். அவனுக்குக் கண்ணகியைக் குறித்து சொல்லப்பட்டது வியப்பும் சந்தோஷமும் அளித்தது.

…“ உனக்குப் புரிஞ்சுதாடா அவர் பேசினது?“… என்றேன்.

..நல்லா புரிஞ்சுதே. கோவலன் கெட்டவன், கண்ணகி பாவம் இல்லையா?…“ என்றான் எனக்கு நம்பவே முடியவில்லை.

ஈகை வான் கொடி அன்னாளான கண்ணகியை விட்டுவிட்டு மாதவியிடம் போன கோவலனை ,அறம் தவறிய மன்னனை, ஊர் விட்டு ஊர் செல்லவேண்டிய துயரத்தை எல்லாம் கண்ணகிக்கு ஊழ் அளித்ததை தருண் புரிந்துகொண்டிருக்கிறான் என்பது பெருமகிழ்வளித்தது.

…ஆமாண்டா ரொம்ப ரொம்ப பாவம் அவ… என்றேன்.

…..இந்தக்கோவலன் அந்த அத்தைக்கு ஏன் சாப்பாடே போடலை?.... என்ற கேள்வியில் திகைத்து, ...``கண்ணகிக்கு கோவலன் சாப்பாடு போடலியா யார் சொன்னாங்க அப்படின்னு?…. என்றேன்

….அந்த தாத்தா பேசினாரே அவர்தான் சொன்னாரு… என்றான்

…இல்ல இல்ல எதோ தப்பா புரிஞ்சுகிட்டிருக்கே தருண் சாப்பாடெல்லாம் நல்லாத்தான் கிடச்சுது அவளுக்கு ஆனா அவ பிரச்சனை வேறடா, அவளை விட்டுட்டு அந்த மாமா வேற ஒரு பொண்ணு கூட போயிட்டாரு, அதனால கஷ்டப்பட்டா அப்புறம் கோவலனை கொலைபண்ணிட்டாங்க அதனால் அவ பாவமாயிட்டா ,…. என்றேன்

…அதெல்லாம் தெரியும் அந்த இன்னோரு அத்தை பேரு மாதவி… “….என்றான் அப்போது 7-ல் படித்துக்கொண்டிருந்த சரண்

அதற்குச் சில மாதங்கள் முன்பு நாங்கள் மூவருமாக HBO வில் ஒரு ஆங்கிலப்படம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தோம் . கிளைமாக்ஸில் ஒரு நிலத்தடி அறையில் மாட்டிக்கொண்ட நாயகனையும் நாயகியையும் வெள்ள நீர் உள்ளே கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் புகுந்து மூழ்கடிக்கிறது கழுத்தளவுக்கு நீர் வந்தபோது இருவரும் ஆவேசமாக முத்தமிட்டுக்கொள்கிறார்கள்,

அது இறுதி முத்தமாதலால் வெகுநேரம் நீடித்தது, சரண் சந்தேகமாக என்னிடம்

…அம்மா அந்த மாமாவும் அத்தையும் என்ன செய்யறாங்க?… என்றான்

நான்..“ அதுவா அந்த வெள்ளம் வந்துச்சில்ல அந்த தண்ணி நிறைய அத்தை வாயில போயிருச்சு, அதை மாமா எடுக்கறார்“…. என்றேன், வேறென்னத்தை சொல்வது.

சரண் என்னப்பார்த்து அடப்பாவமே என்னும் தொனியில் ``போம்மா, மாமா முத்தா குடுக்கறாரு அத்தைக்கு…. என்றான்

…தெரியுதில்ல பேசாம படம் பாரு…. என்றேன்.

எனவே கோவலன் மாதவியைத் தேடிப்போனதால் உண்டான extra maraital affair குறித்து சரணுக்கு தெரிந்திருந்ததில் ஆச்சர்யமில்லை.

ஆனால் கண்ணகிக்கு சாப்பாடே இல்லாமல் போனதை இளங்கோவடிகள் கூட குறிப்பிடவே இல்லையே?

மீண்டும் தருண் … சாப்பாடே இல்லாம கண்ணகி பட்டினியா இருந்தாங்க அவங்கள மாதிரி யாருமே பட்டினியா இருந்ததே இல்லையாமா … தாத்தா சொன்னாரே“…. என்றான்

எனக்கு விஷயம் புரிந்தது

வீட்டில் டேக்ஸா எடுத்துட்டுவா என்று சொன்னபோது அது என்னவென்று தெரியாமல் பேய் முழி முழித்துக்கொண்டு நின்ற. ….பன்னாடி எங்கேங்கம்மா?… என்று கிராமத்துப்பெண் ஒருத்தி கேட்க ,

….பன்னாடி வெளியூர்ல இருக்காரு.. என்று நான் பதில் சொன்னதுக்கு

…எதுக்கு அப்பாவ பன்னாடைன்னு அந்த அம்மாகிட்டெ திட்டினே… என்று கோபித்துக்கொண்ட தருணுக்கு “பார்தொழுது ஏத்தும் பத்தினி” என்றால் என்னவென்று தெரியாமலிருந்ததில் வியப்பொன்றும்மில்லை.

அவனுக்கு பத்தினித்தனத்தை எப்படி விளக்கிச்சொல்வதென்று தெரியவும் இல்லை.

….“அது பட்டினி இல்லடா பத்தினி, அப்படின்னா ரொம்ப நல்லவங்க, மாமா இவங்களை விட்டுட்டு வேற அத்தைகிட்டே போனாலும் கோபிச்சுக்காம இருந்தா, எப்பவந்து கேட்டாலும் கொலுசு, தோடு செயினை எல்லாம் கழட்டிக்கொடுத்தா பத்தினின்னு பேரு கிடைக்கும், கோவில் கட்டி சிலையெல்லாம் வச்சு சாமியாவே கும்பிடுவாங்க அவங்களை“… என்றேன்.

முன்பு ஜெயா டிவியில் குஷ்பூ விதம்விதமான வடிவங்களில் ஜன்னல், கதவு, வாசல் ,வாசற்படி, மாடிப்படி, வராண்டா வெல்லாம் வைத்த ஜாக்கட் போட்டுக்கொண்டு ஜாக்பாட் நிகழ்ச்சியை நடத்தினார்.

அப்போது வீட்டில் டிவி இருந்தது. தருண் என்னுடன் அமர்ந்து ஜாக்பாட் பார்ப்பான். ஒருசில வாரங்களுக்குபிறகு நிகழ்ச்சி நடந்துகொண்டு இருக்கையில் குஷ்புவைக்காட்டி

....``இந்த அத்தை பாவம்``.... என்றான்

கொளுக்மொழுக் என்று போஷாக்காக, புஷ்டியாக அழகாக இருக்கும் குஷ்புவைப் பார்த்தால் எப்படி இவனுக்குப் பாவமாக இருக்கிறதென்று தெரியவைல்லை.

ஏண்டா ? என்றேன்

…“பட்டுசாரி எல்லாம் நல்லதா வச்சுருக்குக்காங்க ஆனா ஜாக்கட்தான் எல்லாமே கிழிஞ்சுருக்கு“….என்றான்.):

தருணுக்கு தெரிந்த அத்தைகள் எல்லாமே பாவம்தான்!

துறைத்தலைவரான பிறகு முன்பு போல வாரத்துக்கு 16 மணி நேர வகுப்புகள் இல்லை என்பது பெரும் குறையாக இருந்தது. இப்போது ஒரு பேராசிரியை 15 நாட்கள் பயிற்சிக்குச் சென்றிருப்பதால் முடிந்த வரை அவரின் வகுப்புக்களை மகிழ்ச்சியுடன் நான் எடுத்துக் கொள்கிறேன். 

இன்று காலை 2 மணி நேரம் தொடர்ந்து. பாலாடைக்கட்டி உருவாக்கத்தில் நுண்ணுயிரிகளின் பங்கு, பாலருந்தும் இளம் கன்றுகளின் இரைப்பையின் நான்காவது சுவற்றிலிருந்து எடுக்கப்படும் ரென்னெட், கூடவே பால் பொருட்கள், உணவு பதப்படுத்துதல் என்று சுவாரஸ்யமான வகுப்பு. 

வகுப்பு முடிந்து ரெக்கார்டுகளில் கையெழுத்து போட்டுக் கொண்டிருக்கையில் தமிழ்த்துறை பேராசிரியை புஷ்பராணி அழைத்திருந்தாள். என்னைப் பார்க்க வர வேண்டும் என்றாள்  வரச்சொன்னேன். கையில் ஒரு லஞ்ச் பேக்குடன் வந்து சீம்பால் இருக்கு என்று கொடுத்தாள். 

இது  எப்படி தற்செயலாகும்? என்று நானே என்னைக் கேட்டுக்கொண்டேன். பால்பொருட்களை குறித்து வகுப்பில் சொல்லிக் கொண்டிருக்கையில் எங்கிருந்தோ எனக்குப் பிரியமான பால்பொருளை ஒரு பெண் அன்புடன் கொண்டு வந்து தருகிறாள்.

  எப்போதோ ஒரு முறை என் வாட்ஸ் ஆப் நிலைத் தகவலில் அது எனக்குப் பிரியமானது என்பதை தெரிந்து கொண்ட பின்னர் எப்போது  அவர்களது  வீட்டில் கன்று பிறந்தாலும் எனக்குச் சீம்பால் கொண்டு வந்து கொடுத்துக்கொண்டிருக்கிறாள்.  என்ன கன்று? என்று கேட்டேன் ’’தெரியவில்லை கன்று மாமாவின் தோட்டத்தில் பிறந்திருக்கிறது’’ என்றாள்.  நான் அந்தப் பெண்ணுக்கு எதுவுமே செய்ததில்லை என்னவோ இப்படி என்மீது அன்பும் மரியாதையுமாய் இருக்கிறாள்.

புஷ்பா இரு சிறுமகன்களின் தாய். கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்து விட்டுச் சென்றாள்.

மதியம் கல்லூரி அலுவலகத்தில்  நான் ஒருவரால் சற்று மரியாதைக்குறைவாக நடத்தப்பட்டேன். என்னை அப்படி அவரல்ல கல்லூரியிலும் கல்லூரிக்கு வெளியிலும் அப்படி யாரும் நடத்தவேண்டியதே இல்லை. விஷயம்  கல்விக் கட்டணம் கட்ட முடியாத சில மாணவர்களின் நலன் குறித்தென்பதாலும் இப்போதெல்லாம் நான்  சமநிலை இழப்பதில்லை (usually but not always) என்பதாலும் பதிலுக்கு நான் எதிர்வினையாற்றவில்லை. 

அப்படி நான் நடத்தபட்டபோது ஆசிரியரல்லாப் பணியாளர் ஒருவரும் மூன்று பேராசிரியர்களும் அந்த அறையில் இருந்தனர். அதன் பொருட்டே நான் அப்படி நடத்தப்பட்டேன் என்பதையும் நான் அறிவேன்.ஆனால் எனக்குத் துளியும் கோபமோ பதட்டமோ எரிச்சலோ ஏன் வருத்தம் கூட உண்டாகவில்லை.  என் முயற்சியில் நான் சற்றும் மனம் தளரவில்லை. மேலும் என்னை இந்தக்கல்லூரியில் இருப்போர் 20 வருடங்களுக்கும் மேலாக அறிவார்கள். 

’’அப்பாடா! லோகமாதேவி அவமானப்படுத்தப்பட்டாள்’’ என்று அவர்கள் யாரும் மகிழ்ந்திருக்க மாட்டார்கள் என்றும் நான் அறிவேன் .என்னைக் குறித்து எனக்குப் பின்னால் பேச இத்தனை வருடங்களில் ஏதுமில்லை இனியும் இருக்காது என்பதால் நான் அதிலிருந்து உடனே மீண்டு வந்தேன்

என்னிடம் ஒன்று அளிக்கப்படுகையில்  அதை நான் வாங்கிக்கொண்டால்தானே அது என்னுடையதாகும்? அது என்னை வந்து சேரவே இல்லை, மேலும் நான் கல்லூரியில் ஆசிரியை என்னும்  எனக்கான இடத்தை மிகக் கவனமுடன் கையாளுபவள். ஒருபோதும் பிறர் முன்னிலையில் குரலை உயர்த்துவதோ அகம் சிதறுவதோ இல்லை மாணவர்கள் என்னைக் கவனித்துக்கொண்டிருப்பார்கள் என்பது என் கவனத்தில் எப்போதும் இருக்கும். 

அவரிடமிருந்து வந்த   ’’வீசி எறிந்துவிடுவேன்’’ என்று சொல்லப்பட்டது மிகவும் அதிகமாகிப்போன ஒன்று  எனவே அதைச்சொல்லிவிட்டு என்னைப் பார்ப்பதைத் தவிர்த்துத் தலையை ஒரு காகிதத்தில் எழுதுவதுபோலக் குனிந்து கொண்டு அமர்ந்திருந்தார். நான் எந்தப் பதட்டமும் இல்லாமல் அவரிடம் ’’அப்போ நாளைக்கு வரட்டுமா?’’ என்றேன். கவனிக்காதவர் போலிருந்தார். மீண்டும் ’’அப்போ நான் நாளைக்கு வரட்டுமா?’’ என்று பலமாகக் கேட்டு அவர் குனிந்தபடியே சரி என்பதுபோலத் தலையாட்டிய பின்னரே வெளியே வந்தேன்.அதே விஷயத்துக்காக நாளையும் நிச்சயமாகச் செல்வேன்.

வீட்டுக்கு வரும் வழியில் இப்படி சற்றே வேறுபட்ட அன்றாடங்களின்போது  வழக்கமாகச் செய்வதுபோல  random ஆக ஒரு பக்கத்தைத் தேர்ந்தெடுத்து  வெண்முரசை வாசித்தேன்

கிராதத்தின் 64 -வது அத்தியாயம்.

‘’உண்மை சினம் கொள்ளவைக்கிறது. நம்மால் மாற்றமுடியாத உண்மையோ பெருஞ்சினம் கொள்ளவைக்கிறது. ஏனெனில் நாமும் ஒரு கண்ணியென்றிருக்கும் இப்புடவி நெசவின் இரக்கமற்ற விரிவை அவை நமக்கு காட்டுகின்றன. தெய்வங்களும் அதில் ஒரு கண்ணியே. சினம் நிலை அழியச்செய்கிறது. நிலையழிவோர் முதலில் பிறழ்வது சொல்லில். சொல்லென்பது சித்தம் ஒவ்வொரு கணமும் கொள்ளும் கயிற்று நடை. 

ஒருபக்கம் அகமெனும் முடிவிலியின் ஆழம். மறுபக்கம் புறமென்றாகி நின்றிருக்கும் தகவுகளின் வெளி. செவிகள் சொற்களை அள்ளி முடைந்து உருவாக்கிக்கொண்டிருக்கும் வானத்தில் வந்து விழுந்து திகைக்கின்றன சொற்பொருட்கள். ஒருமுறை  சித்தம் அடிபிழைத்தால் சொல் ஓராயிரம் முறை தவறுகிறது’’ என்றிருந்த பத்தியை வாசித்தேன்.

வீட்டுக்கு வந்து வழக்கமான வேலைகள் மாலை நடை குளியல் விளக்கேற்றுதல் எல்லாம் முடித்துப் புஷ்பா கொடுத்த பையைத் திறந்தேன்.  இனிப்பில்லாமல் வேகவைக்கப்பட்ட சீம்பால், அதற்குத் தனித்தனியெ வெள்ளை மற்றும் கரும்புச்சர்க்கரை இரு சிறு டப்பாக்களில், மற்றொரு கிண்ணத்தில் கொங்கு பிரியாணியான அரிசிபருப்பு சாப்பாடும் ஆகியவை இருந்தன. ஏன் சர்க்கரையைக் கூட அதுவும் இரண்டு விதங்களில் புஷ்பா கொண்டு வந்தாள்? அத்தனை அன்பும் மரியாதையும் அவள் கொண்டிருக்கிறாள்.  எப்போதாவது  வளாகத்தில் சந்தித்தால் புன்னகைப்பதை தவிர புஷ்பாவுக்கு நான் எதுவுமே செய்ததில்லை.

நான் இன்று அந்த அறையில் பதிலுக்குக் குரல் உயர்த்தாமல் வந்ததற்கு காரணம் நான் என்மீதும் அதே அளவுக்கு மரியாதையும் அன்பும் கொண்டிருக்கிறேன் எனபதால்தான்.

சமநிலை இழப்பவரகளை குனிந்து பார்க்கும் உயரத்தில் நான் இல்லாவிடினும் நிச்சயமாக விலகி நின்று பார்க்கும் தொலைவில்தான் இருக்கிறேன் என்பதால் எனக்குச் தொடர்பே  இல்லாத சங்கடங்கள் என்னைத் தொடுவதே இல்லை.

இரவுச் சமையலிலிருந்து புஷ்பா என்னை விடுவித்து விட்டாள். ஒரு சிறு கரண்டியில் கரும்புச்சர்க்கரையை கலந்து சீம்பாலை வாயிலிட்டேன். அன்பின் சுவை அபாரமாக இருந்தது.

புஷ்பாவுக்கு அன்பு):

உங்கள் த வெ கட்சிக்கு எனது மனமார்ந்த வாழ்த்துக்களும் ஆசிகளும். ஆனால் கட்சிக் கொடியில்  வெற்றிக்கு குறியீடு எனக்கருதி நீங்கள் பொறித்திருப்பது வாகை மலரல்ல ,அது தூங்கு வாகை, சீமை வாகை, பண்ணி வாகை,  செம்பட்டு வாகை,அயல் வாகை என்றெல்லாம் அழைக்கப்படும்  ஒரு அயல் மரத்தின் மலர்.

நம் முன்னோர்கள் வெற்றியின் போது சூடிக்கொண்டதும் அதன் பொருட்டு உருவான வாகை சூடல் என்னும் சொல்லாட்சியும் இம்மலரலினாலல்ல. அது அல்பிஸியா லெபெக் Albizia lebbeck என்னும் இந்தியாவைப் பூர்வீகமாகக் கொண்ட வாகை மரத்தின் அழகிய இளம் பச்சை நிற மலர்கள்.

நீங்கள் வைத்திருப்பது சமன்னா சமன் –Samanea saman என்னும் தென் மற்றும் மத்திய அமெரிக்காவை பூர்விகமாக கொண்ட மரத்தின் இளஞ்சிவப்பு  மலர். 

உங்கள் கட்சியின் கொடியை டிகோடிங் செய்து கொண்டிருக்கும் உங்கள் ரசிகர்களில் யாருக்கும் தாவரவியல் தெரிந்திருக்க நியாயமில்லைதான் எனினும் கட்சிக்கொடியின் குறியீடுகளை தெரிவு செய்கையில் நீங்கள் கூகுளை சார்ந்திருக்காமல் தாவரவியலாளர்களிடம் ஆலோசனை கேட்டிருக்கலாம்.

மேலும்  விழாக்களில் நீங்கள் யார் பக்கத்தில் அமர்கிறீர்கள் என்பதும் சமூக வெளியில் உற்று நோக்கப்பட்டு விவாதிக்கப்படுகிறது. சாதீய வன்முறையினால் பாதிக்கப்பட்ட ஒரு சிறுவனின் அருகிலும் திருநங்கை ஒருவரின் அருகிலும் அமர்ந்தது மூலம்  விளிம்பு நிலை  மக்களுக்கான தலைவர் நீங்கள் என்பதை காட்டியிருக்கிறீர்கள். அறிவியல் வெளியில் தாவரவியலும்  அழிவின் விளிம்பில் இருப்பதால்தான்  த   வெ க வின்  கட்சிச்சின்னம் குறித்த பிழையை இங்கு சுட்டிக்காட்டுகிறேன்.

கொடியின் 28 நட்சத்திரங்கள் குறிப்பிடும் 28 கொள்கைகளை பிற்பாடு அறிவிப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன். எனினும் ’’வாகைன்னா வெற்றி, விஜய்னாலும் வெற்றி’’ என ஆர்ப்பரிக்கும் உங்கள் ரசிகர்களுக்கு அது தென் அமெரிக்காவினரின் வெற்றியாகிவிடும் என்பதைச் சொல்லுங்கள். ஏனெனில்  தூங்கு வாகை இந்திய மரமல்ல அது தென் மற்றும் மத்திய அமெரிக்காவை பூர்வீகமாகக் கொண்டது. அல்பிஸியா லெபெக் தான் இந்தியாவை பூர்வீகமாகக் கொண்ட நமது முன்னோர்கள் சூடிக்கொண்ட வாகைமலரை கொண்ட  மரம். 

எனக்கு அரசியல் நிலைப்பாடோ, அரசியல் குறித்த கூரிய பார்வையோ இல்லை, சுமாரான அல்லது மங்கலான பார்வை தான் இருக்கிறது. (நான் சொல்வது எனக்கிருக்கும் Keratoconus எனப்படும் அரிய  கண் கூம்புக் குறைபாட்டை அல்ல  என்பதை அறிந்திருப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன்.)

நான் சொல்வது பொதுவானஅரசியல் அவதானிப்புப் பார்வையை. ஒரு முக்கிய கட்சிப் பிரமுகரின் சிலையை வீட்டு வாசலில்  எழுப்பி அதை மேற்படி தலைவரே வந்து திறந்து வைக்க அழைப்பு விடுத்து, அவருக்காக இரவுவரை காத்திருந்து அவர் பல வேலைகளில் இதை மறந்து விட்டதால் அவமானத்தால் சிலையை உடைத்து விட்டு அங்கேயே விஷமருந்தி, நிறைமாதக்  கர்ப்பிணியான  மனைவியை  விட்டுவிட்டு உயிரிழந்த  ஒருவரின் கொடிவழியில் வந்தவள் என்னும்  அளவுக்கே அரசியல் பார்வை இருக்கிறது.

ஏன் விஜய் சந்திரசேகர் என்றழைத்தேனென்றால்,  என் சொந்தத் தம்பியின் பெயரும் விஜய்தான் . அவனும் அடிக்கடி நான் பணிபுரியும் கல்லூரிக்கு வருவதால் அவன்தான் புதிய  கட்சி துவங்கி இருக்கிறான் என்று நினைத்து அவன் பின்னாலும் என்னை அறிந்த இளைஞர்கள் திரண்டால்  அவர்களைச் சமாளிக்கும் நல்மேய்ப்பன் அல்ல அவன் என்றுதான் உங்களின் மனஸ்தாபத்தையும் பொருட்படுத்தாமல் சந்திரசேகரையும் பின்னொட்டாகச் சேர்த்தேன். கட்சிக்கொடி வெளியீட்டு விழாவில் உங்கள் பெற்றோரும் முன்வரிசையில் அமர்ந்திருந்ததை உளவுத்துறையினரோடு சேர்ந்து நானும் உற்றுக்கவனித்தேன். மகிழ்ந்தேன்.

எனவே இந்தக் கட்சி கொடிச் சின்னத்தை மாற்றுவது தொடர்பாக உங்கள் முன்பாக இரு வாயில்களைத் திறந்து வைக்கிறேன். 

1. தவறை   ஒத்துக்கொண்டு சின்னத்தைச் சரியான வாகை  மலரைக் கொண்டு மாற்றுதல்.

 உங்கள் ரசிகத் தொண்டர்களுக்கு இத்தவறை மனப்பூர்வமாக    ஒத்துக்கொள்ளும் தலைவனாக உங்கள் தூய  மனதை திறந்துகாட்டும் ஒரு வாய்ப்பாக  இது  அமையலாம்.

2. ஒரு கட்சி தொடங்கப்பட்டால்  அதைகுறித்து எதையும் ஆராயாமல் அப்படியே கண்ணை மூடிக்கொண்டு அதில் இணையும் மரபு நமக்கிருப்பதால்   நுண்மையாகக் கட்சிக்கொடியின் சின்னம் தவறாக இருப்பதையெல்லாம் கவனித்திருக்க மாட்டார்கள், எனவே காதும் காதும் வைத்தது போல்  மலரையும் மலரையும் மாற்றி விடுங்கள்.

2026 என்பது  வெகுதூரத்தில் இல்லை , வியாழனுக்கும் வெள்ளிக்கும் இருக்கும்  தூரம்தான். எனவே நாளை த வெ க பெரும்பான்மையாக வாகை சூடி அரியணையில் அமரவேண்டி வரும் போது  உங்களின் எதிர்கட்சியினரும் பிறரும் அதிலிருப்பது அன்னிய தேச மலர் என்பதைக் கண்டுபிடித்துப் பெரும் சிக்கலை உருவாக்கலாம்.

 அப்போது அந்நிய நாட்டு சதி, அன்னிய நாட்டு நிதி என்றெல்லாம் சிக்கல்கள் எழக்கூடும், எனவே  ’’இளைதாக முள் மரம் கொல்க’’ அதாவது… இல்லை வேண்டாம் சுருக்கமாக சொல்கிறேனே தொடக்கத்திலேயே தவறை சரி செய்து விடுங்கள்.

உங்களுக்கு பகிரங்கக் கடிதம் எழுதியவகையில் நானும் நேரடி  அரசியலில் இறங்கி இருக்கிறேன் என்பதை இப்போதுதான் கவனிக்கிறேன். பகீரென்கிறது. ஒரு அரசுப்பணியாளராக நான் அரசியலில் ஈடுபடக்கூடாது  என்றுதான் நினைக்கிறேன்

இதைக் குறித்து கல்லூரிக்கல்வி இயக்குனர் அலுவலகத்தில் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.அப்படி இது தவறான முன்னெடுப்பென்றால் என் பின்னால் பல்கலைக்கழக ஆசிரியர் சங்கம் அணி திரளும் என்று நம்புகிறேன்,

நாங்கள்  அணி திரண்டு    போராடி  எங்களுக்கு வரவேண்டிய  பணிமேம்பாட்டு நிதியைக்கூட இதுவரை பெற்றதில்லை என்பதால் அரசு இந்த பிரச்னையையும்   கண்டுகொள்ளாது என்னும் நம்பிக்கையும் எனக்கிருக்கிறது.

தம்பி, ’’ அரியணை அமர்தல் போல் தீயூழ் பிறிதில்லை’’ என்கிறது வெண்முரசு. கட்சிக்கொடியை அறிவிப்பதன் வழியாக நீங்கள்  அதற்குத் தயாராகவே இருக்கிறீர்கள். அதற்கான மனக்கட்டியை தேவன் உங்களுக்கு அளிப்பாராக!.

உங்கள் கட்சிப்பாடலை கேட்டேன், மிகவும் சுமாராக இருக்கிறது. எழுச்சியூட்டும் படி இருந்தால் நல்லது என்பது என் அபிப்பிராயம்.

  வாகை என்றாலும், வெற்றி என்றாலும்,  விஜய் என்றாலும் ஒன்றுதான் எனவே  ’’ஜெய் விஜயீபவ” என்பதை ஏன் நீங்கள் உங்கள்  கட்சி முழக்கமாக வைத்துக்கொள்ளக் கூடாது?

சங்கீதாவுக்கும் குழந்தைகளுக்கும் என் அன்பை தெரிவியுங்கள்

 ’’ஜெய் விஜயீ பவ’’

இப்படிக்கு அன்பு அக்கா

லோகமாதேவி

கோக்கனட் க்ரூவ் இரவு விடுதி அன்று வழக்கத்துக்கு மாறாக நிரம்பியிருந்தது. அமெரிக்கா இரண்டாம் உலகப் போரில் ஈடுபட்டு ஒரு வருடமாயிருந்த 1942-ன் அந்த நவம்பரில் அமெரிக்கர்கள் நன்றி தெரிவிக்கும் வார இறுதி கொண்டாட்டத்தில் இருந்தார்கள். 

பாஸ்டனில் கோக்கனட் க்ரூவ் என்னும் அந்த இரவு விடுதி மிகப் பிரபலமானது. அங்குத் திரை நட்சத்திரங்களும் அரசியல் பிரமுகர்களும் பாடகர்களும் வழக்கமாகக் கூடுவார்கள். நவம்பர் 28 அன்று 600 பேர் மட்டும் இருக்க முடிந்த அந்த இடத்தில் போரிலிருந்து விடுப்பு எடுத்துக் கொண்டு வந்திருந்த ராணுவ வீரர்களும், புதுமணத் தம்பதியினரும் பாடகர்களுமாகச் சுமார் ஆயிரம் பேர் கூடியிருந்தனர். 

சமீபத்தில் விரிவாக்கப்பட்ட தரைத்தளமும் ஒரு சிறு முதல்தளமும் கொண்டிருந்த அந்த விடுதியின் உரிமையாளர் நிழலுலக தாதாக்களுடன் தொடர்பில் இருந்தவர், எனவே அவ்விடுதிக்கான உரிமம் பெறப்பட்டிருக்கவில்லை, பாதுகாப்பு விதிமுறைகளும் வெகுவாக மீறப்பட்டிருந்தன. உலகப் போர் சமயமாதலால் தட்டுப்பாட்டில் இருந்த குளிரூட்டிகளில் பயன்படுத்தப்படும் ஃப்ரியானுக்கு (Freon) பதில் எளிதில் தீப்பிடிக்கும் மெத்தைல் குளோரைடு பயன்படுத்தப்பட்டிருந்தது.

தரைத்தளத்தின் விதானம் எடையற்ற காகித அட்டைகளால் உருவாக்கப்பட்டிருந்தது. அன்றைய கொண்டாட்டத்திற்கு விடுதி ஒரு கடற்கரை தீவைப் போலக் காட்சிப்படுத்தப் பட்டிருந்ததால் நியான், துணி, காகிதம் மற்றும் பிளாஸ்டிக்கால் செயற்கையாக உருவாக்கப்பட்ட, காய்ந்த ஓலைகள் இணைக்கப்பட்டிருந்த நூற்றுக்கணக்கான தென்னை மரங்களும், தேங்காய்க் கொப்பரைகளில் அமைக்கப்பட்ட பிரகாசமான விளக்குகளுமாக விடுதி ஜொலித்தது.

தரைத்தளத்தின் ஒரு மூலையில் தன் காதலியை முத்தமிட விரும்பிய ஒரு இளம் ராணுவ வீரர் அங்கிருந்த பிரகாசமான குமிழ் விளக்கொன்றை கழட்டி அந்த இடத்தை இருட்டாக்கி இருந்தார்.

இரவு 10.15க்கு அந்த இருட்டான மூலையை கவனித்த மது பரிமாறிக்கொண்டிருந்த ஒருவர் தனக்கு உதவி செய்துகொண்டிருந்த 16 வயது சிறுவனான ஸ்டான்லியிடம் அந்த விளக்கை மீண்டும் மாட்டச்சொன்னார். இருட்டில் விளக்கைப் பொருத்த முயன்ற ஸ்டான்லி தீக்குச்சியை உரசி வெளிச்சம் உருவாக்கி அந்த விளக்கை மாட்டினான்.

தீக்குச்சியிலிருந்து பறந்த ஒரு தீப்பொறி காய்ந்த ஓலைகளில் பற்றி மளமளவென அந்த விடுதியின் விதானமும் தென்னை மரங்களும் பற்றிக்கொண்டன. கொண்டாட்டத்தில் இருந்தவர்கள் தீயை கவனிக்கும் முன்பு தீ முதல் தளத்துக்குப் பரவியது.

கூடுதலாக ஆட்கள் உள்ளே வரக் கூடாது என்பதற்காக வாசல் கதவுகள் அடைக்கப்பட்டிருந்தன. குளிர்சாதனப்பெட்டியின் மெத்தைல் குளோரைடும் பிளாஸ்டிக்கும் காகிதங்களுமாக 12 நிமிடங்களில் அந்த விடுதி முழுக்க தீக்கிரையானது. ஒரே ஒரு சிறு வாசல் வழியே தப்பிக்க முயன்றவர்களால் அந்த வாசலும் அடைபட்டு தீப்பிடித்த சிறிது நேரத்திலேயே அன்று மதியம் திருமணம் செய்து கொண்டிருந்த புதுமணத்தம்பதிகள், 15 வயதேயான ஒரு சிறுவன் உள்ளிட்ட 492 நபர்கள் உடல் கருகியும் விஷப்புகையை சுவாசித்தும் இடிபாடுகளில் சிக்கியும் உயிரிழந்தார்கள்.பலர் நாற்காலிகளில் உட்கார்ந்தபடி கையில் மதுக்கோப்பையுடன் அப்படியே இறந்திருந்தார்கள்.

எரிந்து கருகிய கோக்கனட் க்ரூவ் விடுதி.

பொதுமக்களும் காவல் துறையினரும் முழுவீச்சில் மீட்புப்பணியில் ஈடுபட்டனர். தப்பிப்பிழைத்த பலருக்கு தீவிரமான தீக்காயங்கள் இருந்தன.

1993- சிக்காகோவின் திரையரங்கு ஒன்றில் ஏற்பட்ட தீ விபத்து 602 உயிர்களைப் பலி கொண்டது அதன் பிறகு அமெரிக்க வரலாற்றின் மிக மோசமான இரண்டாவது பெரிய தீ விபத்து இதுதான்.

தீக்காயமுற்று உயிருக்குப் போராடியவர்கள் மாசசூசெட்ஸ் (Massachusetts) பொது மருத்துவமனைக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்டார்கள். அந்தத் தீ விபத்து நடந்த உடனயே அரசு Merck பன்னாட்டு மருந்து நிறுவனத்தை எத்தனை பெனிசிலின் கையிருப்பில் இருக்கிறதோ அத்தனையையும் போஸ்டனுக்கு அனுப்ப உத்தரவிட்டது. அப்படியே கையிருப்பில் இருந்தவற்றை அனுப்பிய அந்நிறுவனம் மேலும் அதிக பெனிசிலினை தயாரிக்கவும் முனைந்தது.

இரவும் பகலுமாக மிகக்கடுமையாகப் பல பணியாளர்கள் உழைத்து 3 நாட்களுக்குப் பிறகு 1942 டிசம்பர் 1 அன்று ஒரு குளிரூட்டபட்ட வாகனத்தில் 32 லிட்டர் பெனிசிலின் ஊசி மருந்து நியூஜெர்ஸி மருந்து நிறுவன வளாகத்திலிருந்து போஸ்டனை நோக்கிப் பயணித்தது. அந்த வாகனத்துக்கு முன்னும் பின்னும் காவல் வாகனங்கள் பாதுகாப்பளித்து தொடர்ந்து வந்தன. அதிகாலை இருட்டில் அந்த வாகனத்தின் மருந்துகள் மாசசூசெட்ஸ் மருத்துவர்களால் பெறப்பட்டு உடனடியாகப் பலருக்கு சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டு ஏறக்குறைய மரணத்தைச் சந்தித்திருந்த பலர் காப்பாற்றப்பட்டார்கள். மறுநாள் போஸ்டன் குளோப் மற்றும் டைம் நாளேடுகள் விலைமதிப்பற்ற அற்புத மருந்து எனப் பெனிசிலினைக் குறிப்பிட்டு செய்தி வெளியிட்டது.

இதுதான் பெனிசிலின் என்னும் முதல் நுண்ணுயிர்க்கொல்லி மருந்து அதிக எண்ணிக்கையிலான பொதுமக்களைக் காப்பாற்றிய முதல் நிகழ்வு. உலக மருத்துவ வரலாற்றின் மிக முக்கியமான சிகிச்சை அளிக்கப்பட காரணமாயிருந்த அந்த விபத்து பல முதல்முறையானவைகளை தொடங்கி வைத்தது பெனிசிலினின் முதல் பரவலான உபயோகம், விடுதிகள் அடுக்ககங்கள் மற்றும் கட்டிடங்களுக்கான முறையான பாதுகாப்பு விதிகளின் ஒழுங்கமைப்பு, மருத்துவமனைகளிலேயே செயல்பட துவங்கிய ரத்தவங்கிகள், எல்லாக் கட்டிடங்களிலும் அவசரகால வழிகள் அமைக்கப்படுவது ஆகியவை அப்போதிலிருந்துதான் கட்டாயமாக்கப்பட்டன.

அதன்பிறகு அமெரிக்க அதிபரின் நேரடிப் பார்வையில் உலகப் போர் வீரர்களுக்குச் சிகிச்சை அளிக்கப் பெருமளவில் பெனிசிலினை தயாரிக்க Merck, Squibb, Pfizer மற்றும் Lederle நிறுவனங்கள் ஒன்றிணைந்து செயல்படும்படி ஆணை பிறப்பிக்கப்பட்டது.

I4 மாதங்களில் ஏராளமாகப் பெனிசிலின் தயாரிக்கப்பட்டு சந்தைப் படுத்தப்பட்டது. இரண்டாம் உலகப்போரில் பல்லாயிரம் வீரர்களின் உயிரைப் பெனிசிலின் காப்பற்றியது. பெனிசிலின் பல்லாயிரக்கணக்கான உயிர்களைக் காப்பாற்றியதோடு Merck, Pfizer, Glaxo and Sandoz போன்ற மிக முக்கியமான மருத்துவ மற்றும் அறிவியல் நிறுவனங்கள் உருவாகவும் உதவியது. மருத்துவ வரலாற்றின் இந்தக் குறிப்பிடத்தக்க நிகழ்வு அத்தனை எளிதில் நடந்துவிடவில்லை

உலகின் முதல் நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பியான பெனிசிலினை 1928-ல் தற்செயலாகத்தான் அலெக்சாண்டர் ஃபிளெமிங் பெனிசிலியம் பூஞ்சையிலிருந்து கண்டறிந்தார்.

எனினும் நுண்ணுயிர் திர்ப்பிகளை அதற்கு முன்பே பலர் பாக்டீரியா தொற்றுகளுக்கு எதிரான சிகிச்சையில் உபயோகப்படுத்தி இருக்கின்றனர்.

பூஞ்சையிலிருந்து கண்டுபிடிக்கப்பட்ட முதல் இயற்கை நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பி பெனிசிலின்தான். ஆனால் 1910-ல் பெனிசிலின் கண்டுபிடிக்கப்படுவதற்கு முன்பாகவே சால்வர்சன் (Salvarsan / 606) என்னும் சந்தைப்பெயரில் பால் எர்லிச், சா ஹசிரோ ஹட்டா (Paul Ehrlich & Sa Hachiro Hata) ஆகியோரால் நோயெதிர்ப்பு மருந்து கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருந்தது.

அலெக்ஸாண்டர் ஃப்ளெமிங்.

சிபிலிஸ் என்னும் பால்வினை நோயை உருவாக்கும் பாக்டீரியாவுக்கு (Treponema pallidum) எதிரான சிகிச்சையில் சால்வர்சன் வெற்றிகரமான நுண்ணுயிரெதிர்ப்பியாகப் பயன்பாட்டில் இருந்தது. பெனிசிலின் புழக்கத்துக்கு வந்தபின்னர்தான் இதன் பயன்பாடு வெகுவாகக் குறைந்தது.

பண்டைய நாகரிகங்கள் பலவற்றில் பூஞ்சைகளைக்கொண்டு பாக்டீரியா தொற்றை குணமாக்குவது அதன் அறிவியல் அடிப்படை தெரியாமலேயே புழக்கத்தில் இருந்தது.

பண்டைய கிரேக்கம், இந்தியா மற்றும் எகிப்தில் சமையலறையில் பூசணம் பிடித்த நீலப்பச்சை நிறத்திலிருந்த ரொட்டித் துண்டுகளைச் சேமித்து வைத்திருந்து. வெட்டுக்காயங்கள், கொப்புளங்களுக்கு அதன் சிறு துண்டை நீரில் கரைத்துப் பூசி சிகிச்சையளிக்கப்பட்டது. 16-ம் நூற்றாண்டில் இந்தியா, எகிப்து மற்றும் கிரேக்கத்தில் போர் வீரர்களின் காயங்களுக்குப் பூசணம் பிடித்த ரொட்டித் துண்டுகளைக் கரைத்துப்பூசி சிகிச்சை அளித்தற்கான ஆவணங்கள் கிடைத்திருக்கின்றன. 

17-ம் நூற்றாண்டில் போலந்தில் சிலந்தி வலையையும் பூசணம் பிடித்த ரொட்டித்துண்டையும் குழைத்துப் பூசி பல வெட்டுக்காயங்களுக்கும் கொப்புளங்களுக்கும் சிகிச்சையளிக்கப்பட்டதை ஹென்ரிக் (henryk Sienkiewicz) அவரது ’’with fire and sword’’ என்னும் நூலில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். சிலந்தி வலையில் பூஞ்சைக்காளான் ஸ்போர்கள் சிக்கிக்கொண்டிருக்கும் என்பதை அவர்கள் எப்படியோ அறிந்திருந்தனர்.

இப்படி பூஞ்சைகளைக் கொண்டு சிகிச்சையளிப்பதை முதலாம் சார்லஸின் மருந்தாளுனரும், அரசாங்க தாவரவியலாளருமான ஜான் பார்கின்சன் 1640-ல் அவரது தியேட்ரம் பொட்டானிகம் நூலில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். 

அறிவியல் ரீதியாக நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிகளின் கண்டுபிடிப்புக்கள் 1870-லிருந்தே ஐக்கியநாடுகளில் தொடங்கி இருந்தது. சர் ஜான் ஸ்காட் (Sir John Scott Burdon), உயிர்களின் தன்னிச்சையான தோற்றம்குறித்த ஆய்வுகளின்போது பூசணம் பிடித்த வளர்ப்பு ஊடகங்கள் பாக்டீரிய வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்துவதை கண்டறிந்தார்.

இவரது அறிக்கைகளை வாசித்த (கிருமிநாசினியை கண்டு பிடித்தவரான) ஜோசஃப் லிஸ்டரும் (Joseph Lister), பூசணம் பிடித்த சிறுநீர் பாக்டீரியாவின் வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்துவதை கண்டறிந்து தெரியப்படுத்தினார். அந்தப் பூஞ்சை Penicillium glaucum என்பதையும் 1871-ல் லிஸ்டர் கண்டறிந்தார், மேலும் இந்தப் பூஞ்சையின் நுண்ணுயிர் எதிர்க்கும் செயல்பாட்டை லிஸ்டர் மனிதர்களுக்கும் சோதனை செய்து பார்த்தார்.

1877-ல் எல்லென் ஜோன்ஸ் என்னும் பெண்மணியின் ஆறாக்காயங்களுக்கு பெனிசிலியம் க்ளாக்கம் பூஞ்சையை ஆய்வகத்தில் வளர்த்தி அதன் சாறெடுத்து அந்தக் களிம்பைப் பூசி குணப்படுத்திய லிஸ்டர் அவரது அந்தக் கண்டுபிடிப்பைப் பிரசுரிக்கவில்லை.

இவரைப்போலவே 1873-ல் வில்லியம் ராபர்ட்ஸ் (என்ஸைம் என்னும் பெயரை உருவாக்கியவர்) 1875-ல் ஜான் டிண்டல், 1876-ல் ராபர்ட் கோச், லூயி பாஸ்டர் ஆகியோரும் பூஞ்சைகள் பாக்டீரியாவுக்கு எதிராகச் செயல்படுவதை கண்டறிந்தார்கள். 

1895-ல் நேபிள்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தின் மருத்துவரான வின்சென்ஸோ (vincenzo tiberin) அர்சானோ (Arzano) பிரதேசத்தின் ஒரு குடிநீர்க்கிணற்றின் சுவர்களில் படிந்திருக்கும் பூஞ்சைகளைச் சுத்தம் செய்து அகற்றிய பின்னர் அந்த நீரைக் குடித்தவர்களுக்கு கடும் வயிற்றுப்போக்கும் வலியும் இருந்ததையும் மீண்டும் கிணற்றின் சுவர்களில் பூஞ்சை வளர்ந்த பின்னர் அப்படி வயிற்றுப்போக்கும் வலியும் ஒருபோதும் வராமலிருந்ததையும் கவனித்தார். தொடர்ந்த ஆய்வுகளுக்குப் பின்னர் கிணற்றுச்சுவரில் வளர்ந்த பூஞ்சைகள் பெனிசிலியம் மற்றும் அஸ்பர்ஜில்லஸ், இவை பாக்டீரியாக்களின் வளர்ச்சியை அழித்தன என்ற இவரின் ஆய்வறிக்கை யாருடைய கவனத்திற்கும் வரவில்லை. 

கனடாவை சேர்ந்த உயிரியலாளர் கிளிஃப் (A E Cliffe) 1908-ல் ஐரோப்பாவின் பெரும்பாலான பண்ணை வீடுகளின் சமையலறையில் பூசணம் பிடித்த கஞ்சியும் ரொட்டியும் சேமிக்கப்பட்டிருந்ததையும் காயங்கள், கீறல்கள், கொப்புளங்களுக்கு அதன் சிறு துண்டை நீரில் கரைத்து பூசி சிகிச்சை அளிக்கப்படுவதையும், அப்படி பூசிய பின்னர் அந்தக் காயம் விரைவில் ஆறிவிடுவதையும் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.

மத்திய ஐரோப்பாவில் பூசணம் பிடித்த தானியங்களைக் கொண்டு சமைக்கப்பட்ட கஞ்சியையும் இப்படி புண்களை ஆற்றும் சிகிச்சையில் பயன்படுத்தினர்.

1929-ல் பிரண்டா என்னும் பெண்ணின் முகத்தில் உண்டாகி இருந்த பாக்டீரியா தொற்று எந்தச் சிகிச்சைக்கும் கட்டுப்படாமல் அதிகரித்துக்கொண்டே போனபோது கடைசி முயற்சியாக அவர்களின் குடும்ப மருத்துவரான ஜேம்ஸ் (James Twomey) மாவுக்கஞ்சியை கொதிக்க வைத்துப் பல நாட்கள் ஆறவைத்து அது பூசணம் பிடித்தபின்னர் அந்தக் கஞ்சியை குழைத்து முகத்தில் பூசியபோது ஒரு வாரத்தில் அவள் முழுக்க குணமானாள். 1989-ல் பிரிட்டிஷ் நுண்ணுயிரியலாளர் மில்டன் (Milton Wainright) அந்தக் கஞ்சியில் வளர்ந்திருந்தது பெனிசிலியமாக இருக்கலாம் என்று தெரிவித்தார்.

பெனிசிலின் அலெக்ஸாண்டர் ஃபிளெமிங்கினால் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட அதே காலகட்டத்தில் (1924) பெல்ஜிய பல்கலைக்கழகத்தில் பணிபுரிந்து கொண்டிருந்த ஆன்றே (Andre Gratia) மற்றும் சாரா (Sara Dath) பூஞ்சைகளின் பாக்டீரியாவுக்கெதிரான செயல்பாடுகுறித்து ஆய்வறிக்கை வெளியிட்டார்கள், ஆனால் துரதிர்ஷ்டவசமாக அந்த வளர்ப்பு ஊடகம் தொலைந்துபோனது.

பெனிசிலின் கண்டறியப்படும் வரைக்கும் இந்த ஆய்வுகள் எந்த முக்கியத்துவமும் பெறவில்லை.

1921-ல் லண்டன் செயின்ட் மேரி மருத்துவமனை ஆய்வகத்தில் அலெக்ஸாண்டர் ஃபிளெமிங் பணிபுரிந்துகொண்டிருந்தார் ஸ்காட்லாந்தின் இயற்கை அழகு மிகுந்த ஒரு பிரதேசத்தில் பிறந்து வளர்ந்த அவர் சூழலைக் கூர்ந்து கவனித்து ரசிக்கும் இயல்பை இளமையிலேயே பெற்றிருந்தார்.

நிதிப் பற்றாக்குறையால் மருத்துவம் படிக்க முடியாமல் இருந்த ஃபிளெமிங்கிற்கு அவரது உறவினர் ஒருவரின் சொத்து கிடைத்தபோது தாமதமாக மருத்துவ படிப்பில் சேர்ந்தார்.

மருத்துவப்படிப்பை முடித்தபிறகு, நோய்க்கிருமிகளுக்கெதிரான ஆய்வில் ஈடுபட்டிருந்த ஆல்ம்நாத் ரைட் என்பவரிடம் ஃபிளெமிங் உதவியாளராகச் சேர்ந்தார். சால்வர்ஸன் அப்போதுதான் சிபிலிஸ்க்கு எதிரான சிகிசையில் பயன் பட்டுக்கொண்டிருந்தது. ரைட் ஆய்வுக்குழுவினரின் முறிமருந்துகளால் பல உயிர்கள் காப்பாற்றப்பட்டுக் கொண்டிருந்தனர், எனினும் அப்போது சிகிச்சையில் இருந்த ரசாயன நச்சுமுறி மருந்துகளால் இரத்தத்தின் வெள்ளையணுக்கள் அழிந்து இறப்பு மேலும் அதிகமாவதை ஃபிளெமிங் நிரூபித்தார்.

பக்க விளைவுகளற்ற நச்சு முறிமருந்துகளின் மீது ஃபிளெமிங்கின் கவனம் திரும்பியது. செயிண்ட் மேரி ஆய்வகத்தில் பணியில் இணைந்த ஃபிளெமிங் பல பெட்ரி தட்டுக்களில் நோய் உண்டாக்கும் பாக்டீரியாக்களை வளர்த்து அவற்றிற்கெதிராகச் சீழ், கண்ணீர், உமிழ்நீர், சளி போன்ற உடல் திரவங்களின் செயல்திறனை ஆராயத் துவங்கினார். 1922-ல் அப்படியான ஒரு நச்சு முறிமருந்தான லைசோஸைம் நொதியை அவர் கண்டுபிடித்தார்,

அந்த ஆய்வின் ஒரு பகுதியாகத்தான் Staphylococcus aureus என்னும் பாக்டீரியா, ஊடகத்தில் வளரும் விதங்களில் இருந்த வேறுபாட்டை அவர் ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தார். ஆய்வின் முடிவுகளை System of Bacteriology சஞ்சிகையில் கட்டுரையாகப் பிரசுரிக்கவும் ஒப்புக்கொண்டிருந்தார். ஆய்வகத்தில் பல பெட்ரி தட்டுக்களில் அந்தப் பாக்டீரியா வளர்ந்து கொண்டிருந்தது.

1928, ஆகஸ்ட்டில் தன் குடும்பத்தினருடன் விடுமுறைக்காகச் சொந்த ஊரான சஃபோல்க்’கிற்கு ஃபிளெமிங் சென்றிருந்தார். ஊருக்குப் போகும் முன்பு அந்தப் பாக்டீரியாக்கள் இருந்த பெட்ரி தட்டுக்களை சூரிய ஒளி படாத இடத்தில் மேசையில் வைத்துவிட்டு சென்றிருந்தார்.

விடுமுறைக் காலத்தில் பதவி உயர்வு அளிக்கப்பட்டு அந்த மருத்துவமனையின் உயர் பதவிக்கு அவர் தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டிருந்ததால் செப்டம்பர் 1-ம் தேதி புதிய பணியில் சேர ஃபிளெமிங் மருத்துவமனைக்குத் திரும்பினார். 

அவருடன் முன்பு மருத்துவ உதவி ஆய்வாளராகப் பணிபுரிந்த டேனியலும் (Daniel Merlin Pryce) அன்று உடனிருந்தார். இருவருமாகப் பாக்டீரியாக்கள் வளர்ந்திருந்த பெட்ரி தட்டுக்களை ஒழுங்குபடுத்திக் கொண்டிருக்கையில் அவற்றில் ஒன்றின் மூடி திறந்திருந்ததையும் அந்தத் தட்டு முழுக்க நீலப்பச்சை பூசணம் பிடித்திருப்பதையும் டேனியல் பார்த்தார்.

அதை ஃபிளெமிங்கிற்கு அவர் சுட்டிக்காட்டியபோது பூஞ்சை வளர்ந்திருந்த அந்தத் தட்டில் பாக்டீரியா வளரவில்லை என்பதை இருவரும் கண்டார்கள். அலெக்ஸாண்டர் ஃபிளெமிங் அப்போது டேனியலிடம் ’’இது வேடிக்கையாக இருக்கிறது’’ என்றார். டேனியல் பதிலுக்கு ’ஆம் இப்படித்தான் நீங்கள் லைசோஸைமையும் கண்டுபிடித்தீர்கள்’’ என்றார்.

மீண்டும் விடுமுறையை தொடர்ந்த, அந்தக் கண்டுபிடிப்பின் தீவிரத்தை அப்போது உணர்ந்திருக்காத, ஃபிளெமிங் தன் ஆய்வகத்துக்கு செப்டம்பர் இறுதியில் திரும்பினார்.

முன்பு வளர்ந்திருந்த அந்த நீலப்பச்சை பூஞ்சையான பெனிசிலியத்தை உபயோகித்து மீண்டும் பாக்டீரியா வளர்ச்சியை ஆராய்ந்தபோது அந்தப் பெனிசிலியத்தின் ஏதோ ஒன்று பாக்டீரியாக்களை வளரவிடாமல் அழிப்பதை உறுதி செய்தார். 

தொடர்ந்து அந்த ஆராய்ச்சியில் பல வகையான பாக்டீரியாக்களை வளர்த்த அவர் இறுதியாகப் பெனிசிலியம், குறிப்பிட்ட சில பாக்டீரியாக்களுக்கு எதிராக மட்டும் செயல்புரிவதை உறுதி செய்தார். 

ஃபிளமிங் பாக்டீரியாக்களில் ஆராய்ச்சி செய்துவந்த வல்லுநர் என்பதால் பூஞ்சைகளைக் குறித்த அந்த ஆய்வில் அவரால் ஆழமாக ஈடுபடமுடியவைல்லை. பெனிசிலியத்தின் எது பாக்டீரியாக்களை அழிக்கிறது என்று அவருக்குத் தெரியவில்லை. இருந்தும் 1929, மார்ச் 7-ல் அந்தக் குறிப்பிட்ட (அப்போது ஆன்டிபயாடிக் என்று பெயரிடப்பட்டிருக்காத) ஒன்றுக்கு பெனிசிலின் என்று பெயரிட்டார். பிற்பாடு ஒரு நேர்காணலில் ’’ஏன் பெனிசிலின் என்னும் பெயரைத் தேர்ந்தெடுத்தீர்கள்?’’ என்ற கேள்விக்கு ’எப்படி டிஜிட்டாலிஸிலிருந்து டிஜிடாலின் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதோ அதுபோலவே பெனிசிலியத்திலிருந்து பெனிசிலின்’ என்றார்.

ஆனால் ஃபிளெமிங் கண்டுபிடித்தது பெனிசிலியத்தின் எந்தச் சிற்றினம் என்பதில் குழப்பம் நிழவியது அது நொட்டேட்டம், ரூப்ரம், கிரைசோஜீனம், கிரைசோஜினத்திலேயே சிறிய கொனிடியாக்களை கொண்டது, சயனோஃபல்வம், மீலியாகிரைனம் அன்று பலர் பலவிதமாகக் குறிப்பிட்டார்கள்.

ஃபிளெமிங் இந்த ஆரய்ச்சியை குறித்து சக ஆராய்ச்சியாளர்களிடமும் நண்பர்களிடமும் பகிர்ந்து கொண்டபோது யாரும் அதைப் பொருட்படுத்தவில்லை, மாறாக அப்படி நடந்திருக்க வாய்ப்பில்லை என்று சொன்னார்கள். 

ஃபிளெமிங் 1929, பிப்ரவரி 13 அன்று இதைக் குறித்த ஆய்வுக்கட்டுரையை மருத்துவ ஆராய்ச்சிக் கழகத்தின் முன்பாகச் சமர்ப்பித்து தனது கண்டுபிடிப்பையும் விளக்கினார், அந்தக் குழுவினர் அதைப் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.

மே 1929-ல் ஃபிளெமிங் மீண்டும் அந்த ஆராய்ச்சியைக் குறித்த கட்டுரையை British Journal of Experimental Pathology-க்கு அனுப்பினார். அந்தக் கட்டுரையில் பெனிசிலியத்தின் பாக்டீரியாவுக்கெதிரான செயல்பாட்டைக் குறித்து அதிக கவனம் கொண்டிருந்த ஃபிளெமிங் அதன் மருத்துவ உபயோகங்கள் குறித்த தனது தெளிவின்மையையும் குறிப்பிட்டிருந்தார்.

பெனிசிலின் தனியே பிரித்தெடுத்தல்

ஃபிளெமிங்கிற்கு வேதியியல் ஆய்வுகளில் அத்தனை பரிச்சயமில்லை அவரே ’’நான் ஒரு பாக்டீரியாலஜிஸ்ட் மட்டும்தான் வேதியியலாளரல்ல’’ என்று சொல்லியும் இருக்கிறார். எனவே பெனிசிலியம் பூஞ்சையின் வேதியியல் இயல்புகளை ஆராய டிசம்பர் 1928-ல் ஸ்டூவர்ட் (Stuart Craddock), என்பவரை ஆய்வக உதவியாளராகச் சேர்த்துக்கொண்டார். 

அடுத்து ஜனவரி 1929-ல் உயிர்வேதியியலாளரான ஃப்ரெட்ரிக்கையும் (Frederick Ridley) இணைத்துக்கொண்டார். ஆனால் பெனிசிலின் அடையவிருந்த உலகப்பிரசித்தி குறித்து எந்த யூகமும் இல்லாத இருவரும் ஃபிளெமிங்கை விட்டுவிட்டு வேறொரு ஆய்வகத்தில் பணியில் சேர்ந்து கொண்டனர்.

எனவே ஃபிளெமிங் பெனிசிலியத்தின் வேதிப்பண்புகளை ஆராயாமல் அப்படியே விட்டுவிட்டு அதன் உயிரியல் பண்புகளை மட்டும் ஆராய்ந்தார்.

ஆனால் ஆய்வகத்துக்கு வெளியே பெனிசிலியம் எப்படி பெட்ரி தட்டுகளுக்கு வந்திருக்கக்கூடும் எனப் பலவிதமான யூகங்கள் உருவாகின. ஃபிளெமிங் ஆய்வகத்தை அத்தனை தூய்மையாக வைத்திருக்காதவர் என்று அனைவருக்கும் தெரியும்.

ஒரு சாரார் ஃபிளெமிங் குடித்துவிட்டு கழுவ மறந்த காபி கோப்பையிலிருந்து பெனிசிலியம் உருவாகி இருக்கலாம் என்றார்கள். 1945-ல் ஃபிளெமிங் அந்தப் பூஞ்சையின் ஸ்போர்கள் பிரேய்ட் (Praed) சாலையை நோக்கித் திறந்திருந்த ஜன்னல் வழியே வந்திருக்க கூடும் என்றார். இந்த ஜன்னல் கருத்து அதன்பின்னர் பல கட்டுரைகளிலும் 1945-ல் வெளியான நூலான The Story of Penicillin -லும் இடம்பெற்றது எனினும் ஃபிளெமிங்கின் உதவியாளரான டேனியல் அந்த ஜன்னல் அப்போது மூடியே இருந்தது என்பதை பிற்பாடு தெரிவித்தார்.

அந்த இரண்டடுக்கு மாடி கட்டிடத்தின் மற்றொரு தளத்தில் பணிபுரிந்த ரொனால்டு (Ronald Hare) அந்த ஜன்னலின் முன்பாக இருந்த மிகக் கனமான மேசையினால் அந்த ஜன்னல் ஒருபோதும் திறக்கப்படவே இல்லை என்பதை 1970-ல் குறிப்பிட்டார்.

ஃபிளெமிங்கின் ஆய்வகம் இருந்த தளத்தின் கீழ்த் தளத்தில் இயங்கிய ஆய்வகத்தில் ஆஸ்துமாவுக்கு காரணமானவை என்று கருதப்பட்ட பெனிசிலியம் உள்ளிட்ட பல பூஞ்சைகளில் ஆய்வு நடந்தது, பூஞ்சைகள் பல பெட்ரி தட்டுக்களில் அங்கு வளர்க்கப்பட்டன. அந்த மருத்துவமனையில் அப்போதுதான் இணைந்திருந்த பூஞ்சையியலாளர் ஜான் பேட்ரிக் (John Patrick La Touche) பெனிசிலியத்தின் ஸ்போர்கள் காற்றில் பறந்து வந்து கதவு வழியே ஃபிளெமிங்கின் ஆய்வகத்துக்குள் நுழைந்திருக்கலாமென யூகித்தார். அவர் ஃபிளெமிங்கின் ஆய்வக பெட்ரி தட்டுக்களில் வளர்ந்திருந்தது பெனிசிலியம் ரூப்ரம் (Penicillium rubrum) என்பதை உறுதிப்படுத்தினார். ஆனால் அது நொட்டேட்டம்தான் என்னும் உறுதியான கருத்தும் நிலவியது.

பெனிசிலியம் பூஞ்சையின் சாற்றைக் கொண்டு ஆராய்ச்சியைத் தொடர்ந்த ஃபிளெமிங் அந்தப் பூஞ்சைச்சாறு பல பாக்டீரியாக்களுக்கு எதிராகச் செயல்புரிவதை அறிந்தார். அப்போது உலகெங்கிலும் பாக்டீரியா தொற்றுக்கெதிரான முறிமருந்துகளை கண்டுபிடிக்கும் ஆய்வுகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தன.

1933-ல் ஹார்வேர்ட் பல்கலைக்கழகத்தின் நோயியல் பிரிவில் பணியாற்றிய ஆஸ்திரேலிய ஆராய்ச்சியாளரான ஃப்ளோரேவிடம் (Howard Florey), வேதியியலளரான செயின் (Ernst boris chain) உதவியாளராக நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிகளை கண்டுபிடிக்கும் ஆய்வில் இணைந்தார். ஃப்ளொரே அவரிடம் ஃபிளெமிங் 1922-ல் கண்டுபிடித்திருந்த லைசோஸைமின் நுண்ணுயிர் எதிர்ப்புப் பண்புகளை ஆராயச்சொல்லி இருந்தார்.

1929-ல் ஃபிளெமிங் பெனிசிலியம் பூஞ்சையின் பாக்டீரிய எதிர்ப்பைக் குறித்து எழுதிய பழைய கட்டுரையை இருவரும் வாசித்தார்கள். அதன்பின்னர், ஃப்ளோரேவும் செயினும் பெனிசிலினின் மருத்துவ உபயோகங்களை முன்கூட்டியே யூகித்தார்கள்

எனவே நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிகள் கண்டுபிடிக்கும் ஆராய்சிக்காக ராக்ஃபெல்லர் அறக்கட்டளையில் (Rockefeller Foundation) 25000 டாலர் உதவித்தொகையை பெற்று, ஒரு ஆராய்ச்சி குழுவை அமைத்து ஆய்வில் ஈடுபட்டார்கள். 

அக்குழுவில் அவர்கள் இருவருடன் நார்மன் ஹீட்லி (Norman Heatley) உள்ளிட்ட 6 பேர் இருந்தார்கள். அக்குழு பெனிசிலியம் ரூபென்ஸிலிருந்து (P. rubens) பழுப்புப் பொடியை உருவாக்கி அந்தப் பொடி பாக்டீரிய வளர்ச்சியை ஆய்வகத்திலும், பாக்டீரிய நோய்களை எலிகளிலும் குணமாக்கியதை கண்டறிந்தார்கள்.1939-ல் நடைபெற்ற இந்த ஆய்வுகளை 1940-ல் The Lancet மருத்துவ சஞ்சிகையில் இக்குழுவினர் வெளியிட்டனர்

1941-ல் பெனிசீலியம் பூஞ்சையிலிருந்து அதிக அளவில் பெனிசிலினை உற்பத்தி செய்யும் வழிமுறைகளை இக்குழு வெளியிட்டது.1942-ல் அக்குழு துய பெனிசிலினை பிரித்தெடுத்து அதன் மூலக்கூறு சூத்திரமான C24H32O10N2Ba என்பதையும் வெளியிட்டது.

இந்த மூலக்கூறு சூத்திரத்தில் பெனிசிலினின் சல்ஃபர் குறிப்பிடப் பட்டிருக்காததால் பல மாதங்களுக்குக் குழப்பம் நிலவியது. பின்னர் அதே குழு அந்த மூலக்கூறை திருத்தி C5H11O2SNHCl என்று சரியாக வெளியிட்டது. 

1942 ஜூனில் அக்குழு British Journal of Experimental Pathology- யில் வெளியிட்ட கட்டுரையில் இந்தத் தூய பெனிசிலின் பிரித்தெடுக்கப்பட்டதையும், அதன் பாக்டீரிய தொற்றுகளுக்கெதிரான மருத்துவ உபயோகங்களையும் விவரித்திருந்தது.

பெனிசிலினின் மருத்துவ சிகிச்சைகள்

ஜனவரி 1929-ல் ஃபிளெமிங்கின் உதவியாளராக இருந்த கிரடோக்கிற்கு மூக்கு அறுவை சிகிச்சைக்குப் பின்னர் மூக்கினுள் பாக்டீரியத் தொற்று உண்டாகி இருந்தது. ஃபிளெமிங் அவருக்குப் பென்சிலின் ஊசியை அளித்தார் ஆனால் அவருக்கு அந்தச் சிகிச்சை பலனளிக்கவில்லை. பிற்பாடு அந்தத் தொற்று பெனிசிலினால் குணப்படுத்த முடியாத (Haemophilus influenzae) பாக்டீரியாவினால் உண்டானது என்பது தெரிய வந்தது.

நவம்பர் 1930-ல் இங்கிலாந்தின் தெற்குப் பகுதி மருத்துவமனை ஒன்றில் பணிபுரிந்து கொண்டிருந்த நோயியலாளரும் ஃபிளெமிங்கின் முன்னால் மாணவருமான பெய்னி (Cecil George Paine), ஃபிளெமிங்கிடமிருந்து பெனிசிலின் இருந்த பூஞ்சைச்சாற்றை கேட்டுப்பெற்று மூன்று குழந்தைகள் உட்பட சிலரின் கண் நோயைக் குணப்படுத்தினார்.

அதற்கு 9 வருடங்கள் கழித்துத்தான் ஆக்ஸ்போர்டு குழுவினர் 1940, ஆகஸ்ட் 24-ல் லேன்செட் சஞ்சிகையில் “Penicillin as a chemotherapeutic agent என்னும் ஆய்வுக்கட்டுரையில் பெனிசிலின் மருத்துவ உபயோகத்தை வெளியிட்டனர்.

அடுத்த ஆண்டு ரோஜா பாத்தியில் தலைகுப்புற விழுந்து முகமெங்கும் முட்கள் கிழித்த காயம் புரையோடிப்போன ஆல்பெர்ட் அலெக்ஸாண்டர் (Albert Alexander) என்னும் காவலர் இந்த ஆய்வுக்குழுவினரிடம் சிகிச்சைக்கென 1941 பிப்ரவரி 12 அன்று அழைத்து வரப்பட்டார்.

அவருக்கு முன்பு அளிக்கப்பட்ட அனைத்து வகையான சிகிச்சைகளும் பயனற்றுப்போய் முகம் மற்றும் தலையெங்கும் சீழ் பிடித்திருந்தது. மிக மோசமான பாக்டீரியத் தொற்றினால் பாதிக்கப்பட்டதால் அவரது ஒரு கண் அறுவை சிகிச்சையில் நீக்கப்பட்டிருந்தது.

அதுவரை மனிதர்களில் தீவிர சிகிச்சைக்கெனப் பெனிசிலினை உபயோகப்படுத்தி இருக்காத அக்குழுவினர் தயங்கினாலும் அலெக்ஸாண்டரின் கவலைக்கிடமான நிலையை உத்தேசித்து அவருக்குப் பெனிசிலினின் முதல் ஊசியை அளித்தார்கள்.

முதல் ஊசியிலேயே உடல்நிலையில் நலல முன்னேற்றம் இருந்தது எனினும் துரதிர்ஷ்டவசமாகப் பெனிசிலின் கையிருப்பு சில நாட்களுக்கு மட்டுமே இருந்ததால், ஐந்து நாட்கள் சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டது, மீண்டும் பெனிசிலினை உருவாக்கும் முயற்சியில் ஆய்வுக்குழுவினர் இருந்தபோது சிகிச்சை தொடராததால் அலெக்ஸாண்டர் 1941 மார்ச் 15 அன்று அன்று நோய் முற்றி மரணமடைந்தார்.

பிறகு கிடைத்த குறைந்த அளவிலான பெனிசிலினைக் கொண்டு அதிக மருந்து தேவைப்படாத குழந்தைகளுக்கு அக்குழுவினர் வெற்றிகரமாகச் சிகிச்சையளித்தனர். பெனிசிலின் மிக மிகக் குறைந்த அளவில் கிடைத்துக் கொண்டிருந்த இரண்டாம் உலகப்போர் சமயத்தில் பொதுமக்களுக்கும் ராணுவத்தினருக்கும் சிகிச்சை அளிக்கப் பெனிசிலின் தட்டுப்பாடு நிலவியது

1942 ஆகஸ்டில் முதல் வெற்றிகரமான பெனிசிலின் சிகிச்சை நடந்தது. நரம்பு மண்டலத்தில் தீவிரமான பாக்டீரியா தொற்று உருவாகி இருந்த ஹேரி (Harry Lambert) என்பவருக்கு ஃபிளெமிங் சிகிச்சை அளித்தார். ஃப்ளோரேவிடமிருந்து தூய பெனிசிலின் ஊசியைப் பெற்று ஃபிளெமிங் அவருக்கு முதுகுத்தண்டுவடத்தில் செலுத்தினார். மறுநாளே உடல்நிலையில் நல்ல முன்னேற்றமிருந்தது, ஹேரி ஒரு வாரத்தில் முழுக்க குணமடைந்தார். இந்தச் சிகிச்சையின் விவரங்களை 1943-ல் லேன்செட் சஞ்சிகையில் வெளியிட்டார்.

உடனே அரசு ஃபிளெமிங்கை தலைவராகக் கொண்ட பெனிசிலின் குழுவை அமைத்தது. அக்குழுவில் ஃப்ளோரேவும் ஹீட்லியும், செயினும் பிற விஞ்ஞானிகளும், மருந்து நிறுவனங்களின் பிரதிநிதிகளும் உறுப்பினர்களாக இருந்தார்கள். 

ஃப்ளொரேயும் ஃபிளெமிங்கும் ஹீட்லியும் எத்தனை முயன்றும் மருந்து நிறுவனங்கள் பெனிசிலினை தயாரிக்க அதிகஅளவில் முன்வரவில்லை. ஆய்வகங்களில் தயாரிக்கப்படும் பெனிசிலினின் அளவுக்கும் பெனிசிலின் தேவைப்படும் நோயாளிகளின் எண்ணிக்கைக்கும் இடையே பெரிய இடைவெளி இருந்தது.

குழுவில் இருந்த நார்மன் ஹீட்லி உயிர்வேதியியலில் முனைவர் பட்டம் பெற்றிருந்தார். அந்த ஆய்வகத்தில் ஆராய்ச்சி மட்டுமல்லாது பெனிசிலின் தயாரிப்புக்கான எல்லா வேலைகளிலும் ஹீட்லி தன்னை மனமுவந்து ஈடுபடுத்திக்கொண்டார். மின்சாரப் பழுது, குழாய்கள் பதிப்பது இவற்றோடு மரவேலைகளைக்கூட அவர் செய்தார்.

பெனிசிலியம் வளர்க்க கொள்கலன்கள் பற்றாக்குறையானபோது ஹீட்லி நோயாளிகளின் கழிகலன்களில் கூடப் பெனிசிலியம் பூஞ்சையை வளர்த்தார்.

1940-ல் சீனக்களிமண்ணில் 500 வளர்ப்புக்கலங்களை வடிவமைத்து 6 பெண்களை உதவிக்கு அமர்த்திக்கொண்டு அவற்றில் பெனிசிலியத்தை வளர்த்தார். (அந்தப் பெண்கள் மருத்துவ வரலாற்றில் ‘penicillin girls’ எனக் குறிப்பிடப்பட்டனர்) 

வளர்ந்த பெனிசிலியத்திலிருந்து பெனிசிலினை பிரித்தெடுக்க அவரே தயிர் கடையும் மத்து, குடிநீர் பாட்டில்கள், ரப்பர் மற்றும் கண்ணாடிக் குழாய்களை இணைத்து ஒரு கருவியை வடிவமைத்தார். அதில் பெனிசிலின் தயாராகி புட்டி நிறைந்ததும் தெரிவிக்க ஒரு அழைப்பு மணியையும் இணைத்திருந்தார். அந்தக் கருவி 6 அடி உயரத்தில் ஒரு நூலகத்திலிருந்து வாங்கிவந்த புத்தக அலமாரியுடன் இணைத்து நிற்க வைக்கப்பட்டிருந்தது. 

1941-ல் ஹீட்லியின் இந்த ஆய்வகத் தயாரிப்பிலிருந்து மட்டுமே சுமார் 2 மில்லியன் யூனிட் பெனிசிலின் உருவாக்கப்பட்டிருந்தது. அதன் பின்னரே ஹீட்லியும் ஃப்ளோரேவும் அமெரிக்காவிற்கு பெனிசிலின் தொழிற்சாலை உற்பத்திக்கான பேச்சுவார்த்தைக்கெனப் புறப்பட்டுச் சென்றார்கள்.

போர்க்காலமென்பதால் ஃப்ளோரேயும் ஹீட்லியும் பெனிசிலியம் பூஞ்சையைச் சோதனைக்குழாய்களில் எடுத்துச்சென்றால் பிடிபடும் சாத்தியங்கள் இருந்தன. எனவே அவர்கள் இருவரும் அணிந்திருந்த கோட்டின் உட்புறத்தில் பெனிசிலியம் பூஞ்சையைத் தேய்த்துக்கொண்டு அமெரிக்காவிற்கு பயணித்தார்கள்.

அமெரிக்க மருந்து நிறுவனங்களின் முதலாளிகளைச் சந்தித்து பென்சிலின் தயாரிப்பின் சந்தை நிலவரத்தை விளக்கியபோது அவர்கள் வெகு ஆர்வமாக அதைத் தயாரிக்க முன்வந்தார்கள். 

எனினும் ஜூலை மாத இறுதியில் அந்தப் பெனிசிலியத்தின் சிற்றினமான நொட்டேட்டம் மிகக் குறைவாகவே பென்சிலினை அளித்தது. பூஞ்சையியலாளர் கென்னெத் (Kenneth Briyan Reper) பென்சிலியத்தின் பல சிற்றினங்களை மருந்து நிறுவனங்களுக்கு அளித்தார். 

பெனிசிலின் வரலாற்றில் குறிப்பிடப்படும் பெனிசிலியம் கிரைசோஜீனம் எனப்படும் பொன்னிறப் பூஞ்சை அப்போதுதான் பெனிசிலின் தயாரிப்பில் பயன்படுத்தப்பட்டது. 

அந்தப் பெனிசிலியத்தை ஆய்வக உதவியாளர் மேரி கொண்டுவந்தார், அவரே பூசாண மேரி (Moldy mary) என்று புகழ்பெற்றார் என்பதெல்லாம் வெறும் கட்டுக்கதை என்று சொல்லிய கென்னெத் அந்தப் பூசணம் பிடித்த பழம் அருகிலிருந்த பழக்கடையிலிருந்து ஒரு பெண்ணால் கொண்டு வரப்பட்டது என்றார். P. notatum சிற்றினத்தைவிட P. chrysogenum 6 மடங்கு அதிக பெனிசிலினை அளித்தது.

1941-லிருந்து 43-க்குள் கென்னெத்தும் பிற விஞ்ஞானிகளும் இணைந்து பெருமளவில் பெனிசிலின் தயாரிப்பதை சாத்தியமாக்கினார்கள். பின்னர் நடந்ததெல்லாம் வரலாறு 

1942, ஆகஸ்டில் ஃப்ளோரே streptococcal meningitis எனும் பாக்டீரியத் தொற்றினால் இறக்கும் தருவாயில் இருந்த ஒரு நோயாளியைப் பெனிசிலின் அளித்துக் குணப்படுத்தினார். இந்தச்செய்தியை வெளியிட்ட டைம்ஸ் நாளிதழ் ஆக்ஸ்ஃபோர்டிலிருந்து பெனிசிலின் உருவாகியதாகக் குறிப்பிட்டிருந்தது. ஃப்ளொரே, செயின் ஆகியோரின் பெயர்கள் அந்தச் செய்தியில் குறிப்பிட்டிருக்கப்படவில்லை.

செயின்ட் மேரி மருத்துவமனையில் ஃபிளெமிங்கின் மேலதிகாரி உடனடியாகத் தலையிட்டு இந்த விஷயத்தில் ஃபிளெமிங்கிற்கே எல்லாப்புகழும் சேரவெண்டுமென நாளிதழ் அலுவலகத்தில் தெரிவித்தார். ஃபிளெமிங் மகிழ்ச்சியுடன் நிருபர்களுக்குப் பெனிசிலின் கண்டுபிடிப்பைக் குறித்து பேட்டியளித்தார்.

ஃப்ளோரே பேட்டியளிக்காததோடு ஆக்ஸ்போர்டு ஆராய்ச்சி குழுவினர் யாரும் எந்தப் பேட்டியும் கொடுக்கக் கூடாது என்று கட்டுப்பாடுகளையும் விதித்தார். எனவே பெனிசிலின் கண்டுபிடிப்பு முழுக்க ஃபிளெமிங் என்னும் ஒற்றை மனிதரால் தான் சாத்தியமானது எனும் சித்திரம் பொதுவெளியில் உருவானது. உண்மையில் ஃபிளெமிங் 1931-ல் பெனிசிலியம் குறித்த ஆய்வை நிறுத்திக்கொண்டார். அதன்பின்னர் புளோரேவும், செயினும்தான் முழுவீச்சில் அந்த ஆய்வில் இருந்தனர்.

அப்போதுதான் துரதிர்ஷ்டவசமாக 1942 நவம்பரில் கோக்கனட் க்ரூவ் தீவிபத்து உண்டாகி பெனிசிலினின் உயிர்காக்கும் செயல்பாடு உலகிற்கு தெரிய வந்தது.

பிற்பாடு காதலர்கள் ’’என்னை எல்லா துயரங்களிலும் இருந்து விடுவிக்கும் பெனிசிலின் நீ’’ என்றெல்லாம் கடிதம் எழுதிக்கொண்டார்கள்

பெனிசிலினின் வேதிவடிவம் 1942-ல் எட்வர்ட் ஆப்ரஹாமினால் (Edward Abrahaam) கண்டறியப்பட்டது. பின்னர் மூன்று வருடங்கள் கழித்து பெனிசிலினின் திருத்தப்பட்ட வேதிவடிவத்தை ஆக்ஸ்போர்டு பல்கலைக்கழகத்தில் பணிபுரிந்த டோரதி மேரி (Dorothy mary Hodgkin) கண்டறிந்தார். 

அதே சமயத்தில் பல பல்கலைக்கழகங்கள், மருந்து நிறுவனங்கள் மற்றும் ஆய்வுக்கூடங்களில் பெனிசிலினின் வேதி வடிவம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.

அத்தனை முடிவுகளும் science இதழில் வெளிவந்த போதுதான் பல விதமான பெனிசிலின்கள் இருப்பதும் அவை அனைத்திற்கும் beta-lactam என்னும் வடிவம் பொதுவாக இருப்பதும் தெரியவந்தது.

ஐக்கிய பேரரசில் பெனிசிலின் Penicillin I, Penicillin II, Penicillin III மற்றும் Penicillin IV என அவை கண்டுபிடிக்கப்பட்ட காலத்தை வரிசைக்கிரமமாக ரோமானிய எண்களால் குறிப்பிடப்பட்டு பெயரிடப்பட்டது.

அமெரிக்க விஞ்ஞானிகள் பெனிசிலினை, F G, K, X என்று அவை எதிலிருந்து பெறப்பட்டதோ அதைக்குறிக்கும் ஆங்கில எழுத்துக்களுடன் குறிப்பிட்டார்கள்.

இப்படி பெனிசிலினுக்கு இரண்டு விதமான பெயர்கள் இருந்தது குழப்பத்தை உண்டு பண்ணியது.1948-ல் செயின் இந்தக் குழப்பத்தைப் போக்க ரோமானிய எண்களையும் ஆங்கில எழுத்துக்களையும் நீக்கிவிட்டு பெனிசிலினுக்கு பின்னொட்டாக அதன் வேறுபட்டிருக்கும் R பக்கச்சங்கிலியை குறிப்பிடலாம் என்னும் முறையை அறிமுகப்படுத்தினார்.

பின்னர் ஆஸ்திரியாவில் வாய்வழி மருந்தாக எடுத்துக் கொள்ளும் வடிவத்தில் பெனிசிலின் v 1952-ல் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. 1957-ல் வேதிப்பொருட்களிலிருந்து செயற்கை பெனிசிலின் தயாரிப்பும் கண்டறியப்பட்டது.

பெனிசிலினின் பெயரில், வேதி வடிவத்தில், மூலக்கூறு சூத்திரங்களில் குழப்பம் இருந்ததைப் போலவே பெனிசிலினுக்கு காப்புரிமை பெறுவதிலும் சிக்கல்களும் குழப்பங்களும் இருந்தன. 

செயின் பெனிசிலினுக்கு காப்புரிமை வாங்க முயன்றார். ஆனால் ஃப்ளோரேவும் பிறரும் அப்படி பெனிசிலின் கண்டுபிடிப்பை ஒருவர் சொந்தம் கொள்வது சரியல்ல பெனிசிலின் பொதுமக்களின் பயன்பாட்டில் இருக்க வேண்டும், காப்புரிமை பெற வேண்டியதில்லை என்று வாதிட்டனர்.

மேலும் பல முக்கியஸ்தர்களை செயின் சந்தித்து இதுகுறித்து கேட்டபோதும் பெனிசிலின் என்னும் உயிர்காக்கும் மருந்துக்கு அப்படி அவர் காப்புரிமை பெறுவது அறமற்ற செயல் என்றுதான் சொல்லப்பட்டது. மனம் தளராத செயின் மருத்துவ ஆராய்ச்சி குழுமத்தின் தலைவரை அணுகினார் அவரும் அறமில்லாத செயல் என்று குறிப்பிட்ட பின்னர் செயின் அந்த முடிவைப் பல கசப்பான அனுபவங்களுக்குப் பின்னர் கைவிடுவதாக அறிவித்தார்.

1945-ல் மோயர் பெனிசிலியம் பூஞ்சையிலிருந்து பெனிசிலினை பெருமளவில் தொழிற்சாலைகளில் தயாரிக்கும் முறைகளுக்குக் காப்புரிமையை பிரிட்டிஷ் காப்புரிமை அலுவலகத்திலிருந்து பெற்று அமெரிக்க மருந்து நிறுவனங்களுக்கு விற்றார். 

இதைக்கேள்விப்பட்ட ஃபிளெமிங் “பெனிசிலினை நான் கண்டறிந்து மக்களின் நலனுக்காக அளித்தேன் அதை ஏன் இன்னொரு நாட்டின் லாபம் சம்பாதிக்கும் வணிக முதலாளிகளுக்கு அளிக்க வேண்டும்?“ என்று கேட்டார்.

பெனிசிலின் இரண்டம் உலகப்போரின் ஆயிரக்கணக்கான இறப்புக்களையும், ஆயிரக்கணக்கானோருக்கு ஆறாத புண்களால் கைகால்கள் வெட்டியகற்றப்படுவதையும் நிறுத்தியது. பெனிசிலின் கண்டுபிடிப்புக்காக ஃபிளெமிங், ஃப்ளோரே மற்றும் செயின் 1945-ல் நோபல் பரிசைப் பகிர்ந்து கொண்டார்கள்.

ஃபிளெமிங் தனது நோபல் ஏற்புரையில் வருங்காலத்தில் பெனிசிலின் எல்லோரும் வாங்கக்கூடிய வகையில் மருந்துக்கடைகளில் கிடைக்கலாம் அப்போது அதைக் குறித்து அறிந்திருக்காத சாமான்யர்கள் பெனிசிலினை அதிகமாக உபயோகித்து பெனிசிலினால் எதிர்க்கப்படவேண்டிய பாக்டீரியாக்கள் பெனிசிலினுக்கான எதிர்ப்பைப் பெற்று விடும் அபாயம் இருப்பதாக எச்சரித்திருந்தார். அந்த ஆபத்து பின்னர் நிகழ்ந்து விட்டிருந்தது

அவர்களுக்கு நோபல் பரிசுடன் பலநூறு விருதுகளும் பாராட்டுகளும் அங்கீகாரங்களும் குவிந்தன. ஃபிளெமிங்கிற்கு ஆறாம் ஜார்ஜ் மன்னரால் நைட் பட்டம், 25 கெளரவ பட்டங்கள், 26 பதக்கங்கள், 18 விருதுகள், 13 அலங்கார பதக்கங்கள்,89 அறிவியல் அமைப்புக்களின் உறுப்பினர் பதவிகள் ஆகியவை அளிக்கப்பட்டன.

1999-ம் ஆண்டில் டைம் சஞ்சிகை வெளியிட்ட 20-ம் நூற்றாண்டின் மிக முக்கியமான 100 நபர்களின் பட்டியலில் ஃபிளெமிங் இருந்தார். 2002 ஆம் ஆண்டில் பிபிசியால் மக்களின் வாக்களிப்பின் மூலம் தேர்வுசெய்யப்பட்ட பிரித்தானியாவின் முக்கியமான 100 நபர்களின் பட்டியலிலும் ஃபிளெமிங் இருந்தார். செவ்வாய் மற்றும் வியாழன் கோள்களின் சுற்றுப்பாதைக்கு இடையே அமைந்துள்ள ஒரு சிறுகோளுக்கு 91006 ஃபிளெமிங் எனப் பெயரிடப்பட்டது. 

பாராட்டுகளிலும் புகழிலும் ஆர்வமற்றிருந்த ஃப்ளோரேவுக்கு நைட் பட்டம் அளிக்கப்பட்டது. எடின்பர்க் பலக்லைக்கழகத்தின் கேமரூன் பரிசு, லிஸ்டர் பதக்கம், பல்வெறு பல்கலைக்கழகங்களின் கெளரவ பட்டங்கள், ராயல் மருத்துவ சொஸைட்டியின் தங்கப்பதக்கம் உள்ளிட்ட பல கெளரவங்கள் அளிக்கபட்டன.

செயினும் ஸ்வீடன் மருத்துவக்கழகத்தின் வெள்ளிப்பதக்கம், பாஸ்டர் நிறுவனத்தின் பதக்கம், பல நினைவு விருதுகள், பால் எரிலிச் நூற்றாண்டு விருது. லண்டன் மருந்து நிறுவனங்களின் தங்கப்பதக்கம், இத்தாலியின் பதக்கவிருது, ராயல் சொசைட்டியின் உறுப்பினர் பதவி, பல பல்கலைக்கழகங்களின் கெளரவ பட்டங்கள் ஆகியவற்றை பெற்றார்.

ஆனால் ஹீட்லியின் பெயரும் பெனிசிலின் கண்டுபிடிப்பில் அவரது பங்களிப்பும் முற்றிலும் மறக்கப்பட்டது.

1990-ல் அவரது 79-வது வயதில்தான் மருத்துவர் அல்லாத ஒருவருக்கு வழங்கப்பட்ட மருத்துவத்துறைக்கான கெளரவ டாக்டர் பட்டம் 800 வருடங்களுக்குப் பின்னர் முதன்முறையாக ஆக்ஸ்போர்டு பல்கலைக்கழகத்தினால் அளிக்கப்பட்டது

1964-ல் ஹோட்கின் மேரி எக்ஸ்ரே கதிர்களை உபயோகித்து பெனிசிலின் உள்ளிட்ட பல உயிர்வேதிப்பொருட்களின் வடிவங்களைக் கண்டறிந்ததற்காக நோபல் பரிசு பெற்றார்.

2000-ம் ஆண்டின் இறுதியில் ஸ்வீடனின் புகழ்பெற்ற மூன்று சஞ்சிகைகள் பென்சிலினை கடந்த ஆயிரமாண்டு காலத்தின் சிறந்த கண்டுபிடிப்பாக அறிவித்திருந்தன. 

பெனிசிலினுக்குப் பிறகு ஸ்ட்ரெப்டோமைசின் உள்ளிட பல நுண்ணுயிர் எதிர்ப்பிக்கள் கண்டுபிடிக்கபட்டன. எனினும் பிற்காலத்தில் பல்லாயிரக்கணக்கான மனித உயிர்களைக் காப்பாற்றும் பொருட்டு விதியின் கரங்களால் நகர்த்தப்பட்டு திறந்திருந்த கதவின் வழியே அந்தக் கீழ்த்தளத்து ஆய்வகத்திலிருந்து காற்றில் ஃப்ளெமிங்கின் ஆய்வகத்துக்கு வந்து சேர்ந்து, வளர்ந்து ஃப்ளெமிங்கினால் காணப்படவேண்டி காத்துக்கொண்டிருந்த பெனிசிலியப் பூஞ்சை மருத்துவ வரலாற்றை மாற்றியமைத்தது.

மேலதிகத் தகவல்களுக்கு:

• https://www.healio.com/news/endocrinology/20120325/penicillin-an-accidental-discovery-changed-the-course-of-medicine
• Wainwright, Milton (1989). “Moulds in ancient and more recent medicine”. Mycologist 3 (1): 21–23. doi:10.1016/S0269-915X(89)80010-2.
• https://mgriblog.org/2022/11/28/how-the-cocoanut-grove-fire-changed-burn-care-at-mass-general-and-beyond/
• Alexander Fleming Laboratory Museum (St. Mary’s Hospita, Londonl)
• Penicillin: Opening the Era of Antibiotics (USDA National Center for Agricultural Utilization Research)
• Abbott Laboratories History Timeline-1940s (Abbott Laboratories)
• Merck Our History-1942 (Merck & Co., Inc.)
• Pfizer Company History-1941 (Pfizer, Inc.)
• Bristol-Myers Squibb: History-1940 (Bristol-Myers Squibb Company)
• Discovery and Development of Penicillin (Royal Society of Chemistry)
• Alexander Fleming (Chemical Heritage Foundation)
• En español: Descubrimiento y desarrollo de la penicilina (ACS)
• Meyers, M.A. (2007) Happy Accidents: Serendipity in Modern Medical Breakthroughs, Arcade Publishing, New York 2. Harris, H. (1999) Notes Rec. R. Soc. Lond. 53, 243–252 3. Moberg, C. L. (1991) Science 253, 734–735 4. Fleming, A. (1929) Br. J. Exp. Pathol. 10, 226–236

 பலர் இது மனதை கனக்கச்செய்ததாகச் சொல்லி இருந்தார்கள் எனக்கென்னவோ படம் பார்த்து முடிந்ததும் பெரிய விடுபடல் இருந்தது. படத்தின் இறுதிக்காட்சி காட்டும் காதலை துறத்தல்,மன்னித்தல் மறத்தலினால் அல்ல. இன்னாது அம்ம இவ்வுலகு என்பதை மீண்டும் நினைவு படுத்திய திரைப்படம் என்பதால்.

தாமஸ் குட்டியின் அந்த நீல நிற ஃபைலை பார்த்துவிட்டுப் பார்வதி சவப்பெட்டியின் முன்னமர்ந்து ஊர்வசியிடம் பேசுவதும்,  ’’நின்ன கட்டியவனாடி இவிட கிடக்குன்னது’’ என்னும் ஊர்வசிக்கு பார்வதி திரும்பச்சொல்வதும் நிறைவளித்தது.

அந்த சிஸ்டர் தெரிவிக்கும் உண்மையும், பிறகு  இருட்டில் சமையலறையில் பார்வதியின் அம்மா சொல்லுவதும் எனக்கு அதிர்ச்சியாகவே இல்லை. இங்கும் ஒரு ’சிஸ்டர்’ இங்கும் ஒரு அன்னை என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.புன்னகைத்தும் கொண்டேன். இறுதியில் பார்வதிக்காவது பற்றிக்கொள்ள ஊர்வசியின் தளர்ந்த கைகள் இருந்தது ஆசுவாசம் அளித்தது. எனது உள்ளொழுக்கின் வேகம் இனி மட்டுப்படலாம்.

ஐரோப்பாவில் மேற்படிப்பு முடித்துவிட்டு சரண் வீடு திரும்பி இருக்கிறான். ஒரு மாத விடுமுறை காலத்தின் பின்னர் மீண்டும் மே மாதம் ஜெர்மனியில் பணியில் சேர வேண்டும். 

ஆப்பிரிக்க நாடுகளில் ஒன்றான கானாவுக்கு  ஐரோப்பா இணையப் பாதுகாப்பளிக்கிறது. அந்த பல்லாண்டு திட்டத்தில் சரணும் முக்கிய பொறுப்பிலிருக்கிறான். அவனுக்கு ஐரோப்பா வாழ்க்கை அத்தனை உவக்கவில்லை எனினும் இந்த பணியில் ஈடுபாடு இருக்கிறது. சைபர் தொழில்நுட்பத்தின் தேவை கானா போன்ற வளர்ந்துவரும்  நாடுகளில் இப்போது தான் துவங்கி இருப்பதால் அந்த அடிப்படை முன்னெடுப்புக்களில் தன் பங்களிப்பும் இருப்பது மிகவும் முக்கியம் என்று கருதுகிறான். இதில்

எனக்கும் மகிழ்ச்சிதான்.

சரணை பார்க்க நண்பர்களும் உறவினர்களுமாக வந்துகொண்டிருப்பதால் இத்தனைநாள் சந்தடி இல்லாமல்  தனிமையும் நானும் மட்டுமாக இருந்த வீடு கலகலவென்றிருக்கிறது, அப்படி யாரும் வராத தினங்களில் நானும் அவனும் பயணிக்கிறோம்.

இந்த கிராமத்து வீட்டில் சரணும் தருணும் மிகச்சிறுவர்களாக இருக்கையிலேயே   வசிக்கத்துவங்கி விட்டிருந்தோம். இருவரையும் மாதா மாதம் இந்த கிராமத்து நாவிதர் மணியின் சலூனுக்கு அழைத்துச் செல்வேன். கடைவாசலில் நான் தெருவை பார்த்தபடி நாற்காலியில் அமர்ந்து கொண்டு அவர்கள் இருவரும் முடிவெட்டும் வரை  நாளிதழ்கள் வாசித்துக்கொண்டிருப்பேன். 

மணியிடம் முடிவெட்டுதல் என்பது  ஏறக்குறைய செடிகளுக்கு பாத்தி கட்டுதல் அல்லது செடிகளை தறித்தல் என்பதற்கு நிகரான ஒன்றுதான். சட்டிகிராப் என்பார்கள் இங்கெல்லாம். தலையில் ஒரு சட்டியை கவிழ்த்து சட்டிக்கு வெளியே தெரியும் முடியை முழுக்க வெட்டி அகற்றும் ஸ்டைல் அது. மணிக்கு சட்டி தேவையில்லை தலையின் அளவுக்கேற்ற அப்படி ஒன்றை மானசீகமாக கவிழ்த்து முடிவெட்டி விடுவார். கோவிட் காலங்களில் வீட்டுக்கு வந்து  மகன்களுக்கு முடி திருத்திய மணியின் உதவியை மறக்கவே முடியாது.

சரணும் தருணும் விடுமுறைக்கு வீடுவந்தால் மரியாதை நிமித்தம் மணி வந்து அவர்களை பார்த்து நலம் விசாரித்துவிட்டு போவது வழக்கம்

இன்றும் மணி வந்திருந்தார். சரணிடம் பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு புறப்படுகையில் ’’தம்பி,  கிரிஜாம்மணி செளக்கியங்களா’’? என்றார்

சரண் பதறி’’ அண்ணா ஏன்னா இன்னும் அதை கேட்கறீங்க”என்றான் வெட்கம் பிடுங்கி தின்ன. 

ஒரு  சுவாரஸ்யமான ஃப்ளேஷ்பேக்!

சரண் 6 அல்லது 7-ல் படிக்கையில்  ஒரு  மாதாந்திர முடிவெட்டுதலுக்காக மணி கடைக்கு போயிருந்தோம். நான் வழக்கம் போல வெளியில் அமர்ந்திருந்தேன்.

சரணுக்கு  மணி முடிவெட்டிகொண்டிருந்தார், தருண் அடுத்ததாக வெட்டிக்கொள்ள காத்திருந்தான்.

திடீரென மணி வெளியே முகம் முழுக்க சிரிப்புடன் வந்து ’’பெரிய தம்பி என்னமோ சொல்லறாப்பிலங்க’’ என்றார்

மகன்கள் இருவரும் திருத்தமாக முடிவெட்டிக்கொள்வதில் நான் கவனமாக இருந்தேன் அப்போதெல்லாம். இப்போது தருணின்  பிடரிவழியும் கேசத்தை பார்க்கையில் ’’அந்தக்காலம் அது அது அது ஒரு கனவு காலம்’’ என்று தோன்றும்.

எனவே எனக்கு தெரியாமல் சரண் சற்று கீழிறக்கி கிருதா வைத்துக்கொள்ள விரும்பியிருக்கிறான். ஆனால் சரணுக்கு அவன் வைத்துக்கொள்ள விரும்பியதின் பெயர் கிருதா என்பது தெரியவில்லை அது எப்படியோ கிரிஜா என்று மனதில் பதிந்திருக்கிறது

 எனவே மணியிடம் ’’அண்ணா கிரிஜாவை ஒண்ணும் பண்ணாதீங்க, விட்ருங்க நான் வச்சுக்கறேன்’’ என்று சொல்லி இருக்கிறான். நானும் மணியுமாக வெகுநேரம் சிரித்தோம் அன்று.

அந்த கிரிஜாவை பின்னர் பலமுறை மணி நலம் விசாரிப்பதுண்டு கிரிஜாவை தவிர்க்கவேண்டியே  மணியிடம் போவதை நிறுத்திக்கொண்டு  பலநூறுகள் கொடுத்து முடிவெட்டினது போலவும் வெட்டாதது போலவும் காட்டும் நேச்சுரல்ஸுக்கு  சரண் மாறி இருந்தான்.

ஆனாலும் இப்படி வீடுவரை வந்து  கிரிஜாவை அவ்வப்போது மணி விசாரிப்பதுண்டு

பல ஆண்டுகளுக்கு பிறகென்பதால் நாங்களும் கிரிஜாவை  பேசிப்பேசி சிரித்துக் கொண்டிருந்தோம்

இப்போது வளர்ந்து வாலிபனாகி இருக்கும் சரணின் வருங்கால மனைவிக்கு ஒருவேளை கிரிஜாவை பற்றி தெரிய வந்தால் என்னவாகும் என்பது கவலை அளிக்கிறது

 அப்படி கிரிஜாவின் மீது உள்ளார்ந்த அன்பு கொண்டிருந்த சிறுவன் சரண்  நாளை 24 வயதை நிறைவு செய்கிறான். மனமார்ந்த அன்பும் ஆசிகளும், சரணுக்கும் அவன் கிரிஜாவுக்கும்!