கல்லூரியில் தாமிரநிற காய்களுடன் நின்றிருந்த பெருங்கொன்றை மரத்தடியில் காத்திருக்கையில் இரு மாணவிகள் என்னைக் கடந்து நடந்து சென்றார்கள்.நெருங்கிய தோழிகள்போல, இறுக்கமாகக் கைகோர்த்திருந்தார்கள்.

அதில் ஒருத்தி மற்றவளிடம் …”” நேத்து நைட் பத்தரை மணிக்குடி , எல்லாரும் டிவி பார்த்துகிட்டு இருக்கோம் எனக்குப் போன் வருது புது நம்பரிலிருந்து. அப்பா எடுத்து ஹலோங்கறாரு கட் ஆயிருச்சு அப்பா மறுபடியும் ட்ரை பண்ணினா சுவிட்ச் ஆஃப்னு வருது, நான் பேசாம டிவியையே பார்த்துக்கிட்டு இருந்தேன். அப்பா கொஞ்ச நேரம் பார்த்துட்டு விட்டுட்டாரு. நைட் நான் ட்ரூ காலர் போட்டுப் பார்த்தா அது நம்ம கிளாஸ் — டி……””

…””அடப்பாவி கூப்பிட்டவன் பேசவேண்டியதுதானே உங்கப்பாட்டெ தைரியமா?…”” என்றாள் அந்த மற்றொருத்தி.

….””ம்க்கும், பேசிட்டாலும், என்கிட்டே ரெக்கார்ட் நோட் கேட்கறதுக்கே ஒரு செமெஸ்டர் ஆயிருச்சே அவனுக்கு!..

…””இன்னிக்கு காலையில் கிளாஸில் என்ன பார்த்துட்டு ஒண்ணுமே தெரியாதவன் மாதிரி உட்கார்ந்திருக்கான் பார்த்தியா?…”” என்றாள் முதலாமவள். பின்னர் கிளு கிளுவென்று சிரித்தபடி என்னைக் கடந்துசென்றார்கள்.

இளமையின் வண்ணங்கள்!